Spis treści
- Niczym w baśni - to pracownia artysty rzeźbiarza
- Kim był Karol Tchorek
- Kolekcja etnograficzna Tchorka
- Pracownia przy Smolnej. Zdjęcia
Niczym w baśni - to pracownia artysty rzeźbiarza
To jedna z najstarszych, największych i najzasobniejszych spośród Warszawskich Historycznych Pracowni Artystycznych, otoczonych opieką Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków - pracownia rzeźbiarza Karola tchorka. Przypomnijmy: najpierw pracownię, a potem kolekcję artysty miastu stołecznemu Warszawa przekazała kilka lat temu Katharine Bentall – synowa, żona Mariusza Tchorka, krytyka sztuki i psychoterapeuty i spadkobierczyni spuścizny Tchorka. To ona też powoła Fundację Tchorek-Bentall.
Po dwóch latach prac inwentaryzacyjnych, organizacyjnych i merytorycznych Muzeum Warszawy udostępniło we wtorek po raz pierwszy to miejsce dla zwiedzających. Pracownię Tchorka można odwiedzać we wtorki między 10.00 a 16.00 od 25 lutego 2025 roku.
Pracownia Karola Tchorka (1904–1985), z zachowanym dorobkiem rzeźbiarskim, pamiątkami oraz wyposażeniem to wyjątkowe miejsce na mapie Warszawy - czytamy w informacji Muzeum Warszawy. - W jej przestrzeni przenika się wiele warstw historycznych, artystycznych, biograficznych - czytamy w informacji Muzeum Warszawy.
Kim był Karol Tchorek
Karol Tchorek urodził się w październiku 1904 w Serocku, a zmarł w kwietniu 1985 w Warszawie. To rzeźbiarz, twórca portretów i pomników, medalier oraz marszand. Pracownię zbudował na początku lat 50. XX wieku z pozostałości zburzonej oficyny kamienicy przy ulicy Smolnej 36.
Część wyposażenia i detalu architektonicznego przeniósł z wcześniejszej własnej pracowni i galerii mieszczącej się przy Marszałkowskiej 63. W czasie wojny zniszczone zostały bowiem jego dwie poprzednie pracownie - na Powiślu i w Broku.
Na Smolnej Tchorek stworzył najbardziej znane dzieła:
- Macierzyństwo (1952),
- nagrobek Władysława Strzemińskiego,
- Warszawską Jesień (1975),
- a przede wszystkim koordynował realizację tablic upamiętniających uliczne egzekucje dokonywane przez okupanta hitlerowskiego w Warszawie (proj. 1949). Powstało ich 200.
Poza modelami tych prac, w Pracowni znajdują się także nieliczne zachowane przedwojenne rzeźby artysty (Kogutki, 1937; Dziecko leżące, 1938), modele gipsowe rzeźb, projekty, rysunki, jak również pamiątki po prowadzonym przez niego w latach 1943–1944 oraz 1945–1951 Salonie Sztuki „Nike”.
Czytaj też:
Każda kamienica jest wyjątkowa. Tu są np. reprodukcje Alfonsa Muchy
Kolekcja etnograficzna Tchorka
W Pracowni przechowywana jest także część kolekcji etnograficznej, którą artysta przez wiele lat z pasją budował, przede wszystkim rzeźby „prymitywa z Powiśla” Leona Kudły (1879–1964).
Dzięki staraniom Mariusza Tchorka (1939–2004), syna rzeźbiarza, krytyka sztuki, tłumacza i terapeuty, oraz wdowy, artystki-tkaczki Zofii Tchorek (1916–2001), w październiku 1985 roku Pracownia została wpisana do rejestru zabytków. Przez kolejne lata, aż do śmierci, badacz opiekował się spuścizną ojca,a ponadto pracował, pisał i opracowywał swój wcześniejszy dorobek krytyczny, translatorski i terapeutyczny.
Pracownia przy Smolnej. Zdjęcia
