Po II wojnie światowej nowe władze nie ustawały w wysiłkach mających potwierdzić polskość nowo przyłączonych do kraju ziem. To geneza Wystawy Ziem Odzyskanych w 1948 roku - ta imponująca swoimi rozmiarami ekspozycja, trwająca sto dni, miała poprzez twórczość polskich środowisk artystycznych, szczególnie architektów i urbanistów, podkreślić historyczne prawa Polski do Ziem Zachodnich i Północnych.
Propagandowy charakter wystawy zakładał podzielenie jej na trzy części: problemową, skupioną wokół wystawienniczych terenów Hali Stulecia (przemianowanej wówczas na Halę Ludową) z centralnie ustawioną na ten cel Iglicą projektu Stanisława Hempla; część społeczno-gospodarczą umiejscowioną na obecnych terenach ogrodu zoologicznego oraz na bardziej komercyjną, znajdującą się w centrum miasta (dawny Plac Młodzieżowy, obecnie teren przy Barze Barbara przy ul. Świdnickiej).
i
Na terenach wystawowych wzniesiono 50 dodatkowych pawilonów, często projektowanych przez architektów majacych już doświadczenie w projektowaniu pawilonów wystawowych na Wystawy Światowe w Paryżu i Nowym Jorku. W realizacji prac uczestniczyło ponad 100 artystów, w tym Jerzy Hryniewiecki (koordynator całości prac), Stanisław Hempel, Marek Leykam, Stanisław i Wojciech Zamecznikowie, Stefan Porębowicz i Tadeusz Ptaszycki, Xawery Dunikowski oraz Jan Cybis. To zaowocowało wielką różnorodnością form plastycznych na wystawie, obejmującą rzeźbę, malarstwo, film oraz operowanie kontrastem światła i cienia, a także kompozycje świadomie projektowanej zieleni. Artyści i architekci przedstawili polską szkołę projektową, odwołując się również do tradycji przedwojennego modernizmu.
Na wystawie znajdzie się kilkadziesiąt fotografii, dokumentujących proces powstawania wystawy oraz architekturę pawilonów wystawowych. Będzie można zobaczyć również szkice akwarelowe do panoramy „Bitwa na Psim Polu”, plakaty z WZO oraz przewodniki i gadżety wystawowe.
Wernisaż: 12 kwietnia o godz. 17:00
Zakończenie wystawy: 10 czerwca
Muzeum Architektury we Wrocławiu, ul. Bernardyńska 5
