fotka z /zdjecia/Muller_2_01.jpg

i

Autor: Archiwum Architektury

Wynurzenia, czyli Nic

2009-09-02 2:00

Wystawa poświęcona twórczości Stefana Janusza Müllera, architekta, urbanisty, teoretyka architektury najnowszej, profesora Politechniki Wrocławskiej i słynącego z przekory polemisty.

6.09.2009 (zamknięcie wystawy) Wrocław

Stefan Müller jest jedną z najbarwniejszych postaci wrocławskiego środowiska architektonicznego. Urodził się w 1934 roku we Lwowie, część dzieciństwa spędził Starym Samborze i Skałacie. W wyniku powojennej repatriacji jego rodzina przeniosła się na Opolszczyznę. W roku 1951 ukończył szkołę średnią w Opolu i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Jeszcze jako student rozpoczął pracę we wrocławskim Miastoprojekcie, gdzie był asystentem Romana Tunikowskiego przy projekcie wrocławskiego placu Kościuszki oraz pracował w zespołach Tadeusza Kozaczewskiego i Stanisława Koziczuka przy odbudowie Wrocławia i Nysy. Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, w zespole autorskim z żoną Marią, projektowali i realizowali domy mieszkalne, budynki usługowe i szkolne we Wrocławiu, Legnicy i Świdnicy. Wtedy powstała zabudowa dwóch zniszczonych w czasie wojny pierzei Rynku w Jaworze, której nowoczesna architektura harmonijnie wpisująca się zabytkowy kontekst, stanowiła nowatorski i unikalny wówczas przykład poszanowania dla historycznej tkanki urbanistycznej. W latach 1962-1963 Stefan Müller zaprojektował przy ulicy Grabiszyńskiej we Wrocławiu, w pobliżu wznoszonego wtedy osiedla Gajowice, dziewięciokondygnacyjny budynek mieszkalno-usługowy, który dzięki udanemu rozwiązaniu plastycznemu elewacji tworzących charakterystyczną „szachownicę”, jest jednym z najbardziej interesujących zjawisk w powojennej architekturze miasta.

W 1964 roku Stefan Müller rozpoczął pracę na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, początkowo jako asystent profesora Andrzeja Frydeckiego w Katedrze Architektury Monumentalnej, później w Instytucie Historii Architektury, Sztuki i Techniki. Jego zainteresowania badawcze skupiają się na problematyce teoretycznych i doktrynalnych podstaw współczesnej architektury oraz poszukiwaniu syntetycznych formuł jej dalszego rozwoju.W jego publikacjach powracają zagadnienia kulturowych źródeł architektury i jej stosunku do otaczającej rzeczywistości, tradycji, człowieka i natury.Efektem tych poszukiwań stało się między innymi stworzenie koncepcji i zorganizowanie Międzynarodowych Wystaw Architektury Intencjonalnej TERRA 1 (1974) i TERRA 2 (1981).

Równolegle do pracy naukowo dydaktycznej Stefan Müller prowadzi działalność projektową jako starszy projektant w Biurze Projektów Miasta Wrocławia, wraz z żoną kontynuuje współpracę z Miastoprojektem, prowadzi prywatną praktykę zawodową i bierze udział w licznych konkursach architektonicznych. Spośród stu kilkudziesięciu projektów i realizacji można tu przypomnieć dom wczasowy „Granit” w Szklarskiej Porębie (1974-1981), projekt ośrodka sanatoryjno-wypoczynkowego „Kamienny Szaniec” w Kołobrzegu (1977), kościół w Smarchowicach koło Namysłowa (1982-1986), wielopoziomowy parking we Wrocławiu, przy skrzyżowaniu ulic Kazimierza Wielkiego i Szewskiej (1993-2001), czy kościół pw. Chrystusa Króla w Suwałkach (1993- 2001).Przez wiele lat współpracował też z Pracowniami Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, gdzie powstały projekty wnętrz, mebli, neonów i opracowań plastycznych, np. przygotowany wspólnie z Janem Chwałczykiem i Konradem Jarodzkim projekt opracowania plastycznego Elektrowni Turów (1967-1971). Stefan Müller jest też, od 1959 roku, aktywnym członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich i dwukrotnie został wybrany na prezesa jego wrocławskiego oddziału. W latach 1990-1992 piastował urząd Architekta Miasta Wrocławia i Dyrektora Wydziału Architektury i Geodezji Urzędu Miejskiego we Wrocławiu.

Wystawie będzie towarzyszył katalog zawierający obszerny wybór jego tekstów teoretycznych oraz prezentację twórczości architektonicznej z lat 1956-2008.


Informacje: Muzeum Architektury, ul. Bernardyńska 5 Wrocław, www.ma.wroc.pl