Złoty Lew dla Liny Bo Bardi to pomysł Hashima Sarkisa, kuratora tegorocznego Biennale Architektury w Wenecji. Jeśli jakiś architekt najlepiej uosabia temat tegorocznej wystawy to jest nim Lina Bo Bardi. Jej kariera jako projektantki, redaktorki, kuratorki i aktywistki przypomina nam o roli architekta jako koordynatora i, co ważne, twórcy zbiorowych wizji. Lina Bo Bardi uosabia również wytrwałość architekta w trudnych czasach, niezależnie od tego, czy charakteryzują się one wojnami, konfliktami politycznymi czy imigracją, oraz zdolność do zachowania kreatywności i optymizmu w każdych okolicznościach – uzasadnia Sarkis.
Lina Bo Bardi: architekt w najlepszym tego słowa znaczeniu
Lina Bo Bardi (1914-1992) była architektką, scenografką i krytykiem. Po ukończeniu studiów architektonicznych zaczęła pracę w biurze Gio Pontiego w Mediolanie, następnie otworzyła własną pracownię. Była współtwórczynią „Domusa” i tygodnika „A - Attualità, Architettura, Abitazione, Arte”. W 1946 roku przeniosła się do Brazylii, gdzie otrzymała obywatelstwo. Do jej najbardziej znanych realizacji należą Muzeum Sztuki (1957-1969) oraz centrum społeczno-kulturalno-sportowe SESC Pompéia (1977-1986), oba w São Paulo. Tworzyła projekty na styku architektury, natury i miejskiego życia. W jej rękach architektura staje się efektywną formą sztuki społecznej, która może sprzyjać spotkaniu. Specjalny Złoty Lew dla Liny Bo Bardi wyraża należne od dawna uznanie dla jej niezwykłej kariery rozwiniętej między Włochami a Brazylią oraz wkład mający na celu ponowne ożywienie roli architekta jako aktywatora społeczeństwa. Wreszcie, stanowi hołd dla kobiety, która po prostu reprezentuje architekta w najlepszym tego słowa znaczeniu – tłumaczy Hashim Sarkis. Pośmiertne uhonorowanie Liny Bo Bardi nastąpi w sobotę 22 maja podczas ceremonii inauguracji Biennale Architektury 2021.
Biennale architektury w Wenecji 2021
Biennale architektury w Wenecji w 2021 roku odbędzie się w dniach 22 maja-21 listopada pod hasłem W jaki sposób będziemy żyć razem? (How will we live together?). Głównym kuratorem wystawy jest libański architekt Hashim Sarkis, dziekan Wydziału Architektury i Planowania w Massachusetts Institute of Technology (MIT), prowadzący Hashim Sarkis Studios (HSS), które swoje siedziby ma w Bostonie i Bejrucie. Potrzebujemy nowej umowy przestrzennej. W obliczu pogłębiających się podziałów politycznych i rosnących nierówności społecznych wzywamy architektów do wyobrażenia sobie przestrzeni, w których możemy razem żyć dostatnio: razem jako istoty ludzkie, które pomimo naszej rosnącej indywidualności, pragną połączyć się ze sobą i z innymi gatunkami w cyfrowym i prawdziwym świecie; razem jako nowe gospodarstwa domowe poszukujące bardziej zróżnicowanych i godnych miejsc do zamieszkania; razem jako nowe społeczności, które domagają się sprawiedliwości, integracji i równości przestrzennej (...) i razem jako planeta stojąca w obliczu kryzysów, które wymagają globalnych działań, abyśmy w ogóle dalej żyli, wyjaśnia temat wystawy Hashim Sarkis. 17. biennale architektury w Wenecji miało odbyć się już w 2020 roku, ale z uwagi na panemię zostało przełożone.
Newsletter „Architektury-murator”co tydzień nowa porcja najświeższych architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
