Ta książka to podręcznik do projektowania wydany prawie sześćdziesiąt lat temu. Trudno go wyszperać w antykwariatach, łatwiej namierzyć przez internet. Warto, bo stał się bardzo aktualny. W debacie publicznej zaczyna dominować temat dostosowania projektów do zmian klimatycznych, w szczególności do ekstremalnych zjawisk pogodowych, fal upałów czy ulew.
Jednym z priorytetów strategii unijnych jest zasada Urban Development by Climate Adaptation, czyli myślenie o „klimatoodporności” miasta. Promowane jest użycie wody burzowej w kompozycji terenów miejskich, rozwiązywanie ścieżek rowerowych jako niecek odprowadzających wodę czy tworzenie „zalewowych” placyków i boisk, by stanowiły zbiorniki retencyjne. Różański podpowiada między innymi jak zapobiegać tworzeniu się zimnych przeciągów i maksymalizować nasłonecznienie miejsc publicznych. Należy mieć na uwadze wiek podręcznika i weryfikować dane w innych źródłach (np. te o średnich liczbach dni z pokrywą śnieżną czy o składzie miejskiego areozolu). Książka pomaga jednak poznać złożoność praw rządzących klimatycznymi siłami w mieście, lokalną specyfikę i przypomina zagadnienia związane ze środowiskiem świetlnym, terenami inwersyjnymi, mezoklimatami czy areodynamiką zespołów budowlanych. Wciąż mamy bowiem w Polsce osiem regionów klimatycznych, a Ziemia niezmiennie wiruje wokół Słońca.
