Budynek biurowy Grzybowska 81

Dynamiczna forma fasady, skomponowana ze szklanych płaszczyzn i meandrujących, kamiennych pasów, nie jest już może oryginalnym rozwiązaniem, ale w przypadku siedmiopiętrowego biurowca na rogu ulic Przyokopowej i Grzybowskiej zabieg ten zastosowano w lekki i swobodny sposób. Szczególnie w zestawieniu z obciążonym wielkim ładunkiem emocjonalnym sąsiadującym gmachem Muzeum Powstania Warszawskiego architektura obiektu wydaje się dość śmiała.

Dzięki zlokalizowaniu usług w parterze, w tym placówki banku i restauracji, budynek staje się bardziej dostępny. Rzut parteru zamyka dobrze usytuowany wjazd do trzypoziomowego parkingu podziemnego na 130 miejsc postojowych. Klarowna forma centralnego rdzenia windowego w połączeniu z prostą konstrukcją daje dużo swobody w aranżacji biur na piętrach. Elastyczny podział na pokoje zapewnia tu też pasmowy układ przeszkleń. Kondygnacje nadziemne oferują około 9000 m² powierzchni biurowej do wynajęcia.

Brakuje jedynie zieleni, lecz częściowo tłumaczy to niewielka działka, którą obiekt wykorzystuje maksymalnie. W głównym holu zwraca uwagę wyrazista forma lady recepcyjnej podkreślona płytami z miedzi, które pokrywają jej wszystkie powierzchnie i płynnie przechodzą na ściany. W ciągu dnia, szczególnie przy jesienno-zimowej pogodzie, przeszkadza trochę nadmierna refleksyjność przeszkleń. Harmonia materiałów i kolorów nadaje za to zdecydowanie kameralny charakter temu obiektowi. Jego narożnik szczególnie przyjaźnie prezentuje się wieczorem, wypełniony delikatnym oświetleniem ze starannie zaprojektowanego placu przed wejściem.

Założenia autorskie:

Projektując budynek biurowy przy ul. Grzybowskiej, mieliśmy świadomość wyjątkowości miejsca. Sąsiedztwo dawnej elektrowni tramwajowej, mieszczącej obecnie Muzeum Powstania Warszawskiego, stało się dla nas punktem odniesienia i główną inspiracją.

Uznaliśmy, iż miejsce to może się stać świadectwem przemijającego czasu: z jednej strony burzliwych dziejów Warszawy, z drugiej zmieniającej się i wciąż rozwijającej, nowoczesnej stolicy. Dlatego też nasz budynek nie jest w swoim wyrazie historyzujący, natomiast poprzez kompozycję szklanych i kamiennych płaszczyzn oraz przeplatających się podłużnych pasów stropowych uzyskał dynamiczną, lekką formę.

Główne wejście zaplanowaliśmy od strony ulicy Przyokopowej, w bezpośredniej relacji do głównego wejścia do muzeum. Mamy nadzieje, iż charakterystyczne, ceglane ściany zabytkowego zespołu, odbijające się w dużych, szklanych płaszczyznach elewacji biurowca, będą stanowić świadectwo dwóch epok w dziejach Warszawy.

Szczególnym elementem wystroju wnętrza jest obłożona młotkowaną miedzią lada recepcyjna w dwukondygnacyjnym holu. Przenika się ona ze strukturą budynku, stając się tym samym jego wizytówką zaraz po przekroczeniu progu. Wykorzystanie miedzi jako materiału ponadczasowego, symbolizującego trwałość i solidność, było również swego rodzaju odpowiedzią na ideową integrację miejsca z architekturą nowego budynku.

Na sufitach w głównym holu zastosowano perforowane panele aluminiowe, a słupy konstrukcyjne wykonano tu z betonu architektonicznego, nawiązując w ten sposób do współczesnej formy rzeźbiarskiej na placu przed wejściem do Muzeum Powstania Warszawskiego.