Hala AWF w Poznaniu

i

Autor: archiwum serwisu Charakterystycznym elementem budynku jest taras zlokalizowany na drugim piętrze. Fot. Neostudio architekci

Hala sportowa AWF w Poznaniu

2016-02-26 10:48

Pochodząca z różnych lat zabudowa kampusu AWF tworzy swoisty przegląd powojennej architektury polskiej. Oszczędna bryła nowego budynku, zaznaczona jedynie mocnym wcięciem, zgrabnie wpisuje się w istniejącą mozaikę przestrzenną – o realizacji Neostudio pisze Piotr Marciniak.

Tereny Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu są miejscem dosyć szczególnym. Zlokalizowane w ścisłym centrum miasta, u zbiegu Drogi Dębińskiej i ulicy Królowej Jadwigi na zakończeniu południowego klina zieleni, od początku lat 50. XX wieku przeznaczone były na realizację funkcji związanych ze sportem, turystyką i rekreacją. Jednym z pierwszych uczelnianych obiektów był zaprojektowany przez Marka Leykama budynek główny, oddany do użytku w 1972 roku. W kolejnych latach powstawały mniej lub bardziej udane realizacje, tworząc swoisty przegląd powojennej architektury polskiej. W 2012 roku układ przestrzenny kampusu uzupełnił nowy gmach dydaktyczny autorstwa Jerzego Gurawskiego („A-m”, 01/2013), a ostatnio także hala sportowa według projektu Neostudio Architekci.

Hala AWF w Poznaniu

i

Autor: archiwum serwisu Bryła dwupiętrowej hali jest oszczędna, dzięki czemu dobrze wpisuje się w kontekst. Fot. Neostudio architekci

Koncepcję budynku wyłoniono w przetargu, ale jego ostateczny kształt jest efektem żmudnych ustaleń z przyszłym użytkownikiem. Spokojna, oszczędna bryła zaznaczona została jedynie mocnym wcięciem, wykrawającym w części kubatury użytkowy taras. Główną przestrzeń zajmuje sala sportowa przeznaczona do prowadzenia rozgrywek unihokeja, która zawiera jednocześnie pełnowymiarowe boisko do koszykówki, piłki ręcznej i siatkówki. Na niewielkich mobilnych, trybunach przewidziano miejsca dla 228-osobowej publiczności. Przyziemie mieści szatnie, które dzięki tunelowi mogą być również wykorzystywane przez uczestników zawodów organizowanych na zewnętrznym boisku. Na wyższym poziomie zlokalizowano pomieszczenia biurowe i dydaktyczne, uzupełniające bazę wykładową uczelni.

Dzięki oszczędnej architekturze autorom udało się zgrabnie wpisać halę w mozaikę przestrzenną istniejącej zabudowy. Wyrazista bryła i dobrze rozwiązana funkcja oraz dopracowany detal stanowią o sile ich propozycji. Jak widać, także i w tym przypadku mniej znaczy więcej.

Hala AWF w Poznaniu

i

Autor: archiwum serwisu Trybuny w sali sportowej mają charakter mobilny, a liczba miejsc siedzących wynosi 228. Fot. Neostudio architekci

Idea formalna opiera się na wszechobecności światła oraz klarowności założenia, które przywodzić ma na myśl jasną stronę sportowej rywalizacji. Uzyskano w efekcie mocną w wyrazie, charakterystyczną bryłę, która poprzez oszczędne operowanie formą i nawiązanie do kubatury głównego budynku AWF z szacunkiem odnosi się do zastanej sytuacji przestrzennej. Bartosz Dawid Jarosz

Metryka
  • Autorzy: Neostudio Architekci, architekci Paweł Świerkowski, Bartosz Dawid Jarosz
  • Współpraca autorska: architekci Agata Dziemiańczyk, Agata Superczyńska, Mirosław Wojcieszak, Bartosz Wojciechowski, Maciej Witczak
  • Kubatura: 39478.0
  • Architektura wnętrz: architekci Agata Superczyńska, Paweł Świerkowski, Bartosz Dawid Jarosz
  • Inwestor: Akademia Wychowania Fizycznego w Poznaniu
  • Architektura krajobrazu: Neostudio Architekci
  • Adres obiektu: Poznań, ul. Królowej Jadwigi 27/39
  • Nazwa obiektu: Hala sportowa AWF z pomieszczeniami dydaktycznymi
  • Projekt: 2007–2013
  • Data realizacji (koniec): 2013
  • Data realizacji (początek): 2012
  • Powierzchnia całkowita: 8543.0
  • Powierzchnia użytkowa: 3715.0