To najlepszy polski przykład krzykliwego, hedonistycznego nurtu postmodernizmu zapoczątkowanego w latach 80. przez amerykańskiego architekta Michaela Gravesa. Ten pełen ironii i zabawy formą budynek nawiązuje zarówno do gotyckiego kościoła św. Doroty, jak i neobarokowego hotelu Monopol.
Makieta domu towarowego SOLPOL we Wrocławiu
Fot.:
Marcin Czechowicz
Dom towarowy SOLPOLWrocław, ul. Świdnicka 21/23
Autorzyarchitekci Wojciech Jarząbek, Paweł Jaszczuk, Jan Matkowski, Jacek Sroczyński
Współpraca autorskaarchitekci Paweł Spychała i Leopold Chyczewski (współautorzy koncepcji przetargowej)
Architektura wnętrzarchitekci Elżbieta Chyczewska i Leopold Chyczewski
InwestorZygmunt Solorz-Żak
Powierzchnia użytkowa3738.0 m²
Kubatura21654.0 m³
Projekt (data)1992
Data realizacji (początek)1992
Data realizacji (koniec)1993
Solpol w momencie otwarcia w 1993 roku był najnowocześniejszym domem towarowym we Wrocławiu. Powstał przy ul. Świdnickiej w najstarszej części miasta, stając się tym samym ważnym głosem toczącej się wówczas dyskusji między zwolennikami bezpośredniego nawiązywania do kontekstu a tymi, którzy uważali, że należy projektować zgodnie z duchem czasów. Architekt wybrał co prawda to drugie podejście, jednak w budynku zawarł wiele odniesień do okolicznych zabytków: przeszklona wieża inspirowana była absydą kościoła św. Doroty, stalowe trójkątne elementy – gotyckimi rzygaczami, a usytuowane w narożu wejście nawiązuje do podobnego rozwiązania w neobarokowym hotelu Monopol. Już w trakcie realizacji obiekt stał się celem pielgrzymek architektów, podpatrujących niestandardowe rozwiązania i zastosowanie rzadko spotykanych dotąd materiałów. Kolorowe ościeża okien w nietypowych kształtach, barwne, ceramiczne okładziny na elewacjach zawieszone na aluminiowym ruszcie czy szklane nadbudówki na stalowych konstrukcjach to elementy, które dzięki Solpolowi na dłuższy czas zadomowiły się w polskiej architekturze. Według zapowiedzi właściciela budynek ma zostać wkrótce wyburzony, bo nie spełnia współczesnych wymagań najemców.
Jak mieszkał najsłynniejszy krytyk architektury XX wieku? We wrześniu zostanie udostępniony publiczności dom piewcy architektury postmodernistycznej Charlesa Jencksa, a my już dziś podglądamy niezwykłe wnętrza, które w pełni zasługują na to, by określać je mianem Cosmic House.
Blisko 700 osób podpisało się pod nową petycją do władz Wrocławia w sprawie objęcia ochroną domu towarowego Solpol i zawieszenia postępowania pozwalającego na rozbiórkę obiektu.
Solpol, najlepszy polski przykład krzykliwego, hedonistycznego nurtu postmodernizmu, prawdopodobnie wkrótce zostanie wyburzony. Obecny właściciel obiektu, spółka Polsat Nieruchomości, złożył właśnie wniosek o jego rozbiórkę.
Hiszpańskie arcydzieło Muralla Roja przed swoimi pięćdziesiątymi urodzinami przeżywa drugą młodość. Jak w przestrzeni układają się blanki i miedze tej mieszkalnej twierdzy przypomniał niedawno fotograf Andres Gallardo. Żywy koral ścian z jego zdjęć, jako kolor roku powrócił w palecie znanej firmy kreującej kolorystyczne trendy.
To on wyznaczył wyznaczył symboliczną datę śmierci architektury modernistycznej. Napisał kilkadziesiąt książek z teorii architektury, w tym kultową „Architekturę postmodernistyczną” czy najpopularniejszą w Polsce publikację o Le Corbusierze: „Le Corbusier – tragizm współczesnej architektury”. Jencks zmarł 13 października w swoim domu w Londynie. Miał 80 lat.
Postmodernistyczna architektura Europy Środkowo-Wschodniej budzi na świecie coraz większe zainteresowanie. O tym fenomenie i specyficznym języku postmodernistycznej architektury krajów bloków wschodniego dyskutować będą uczestnicy międzynarodowej konferencji w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie.
