Nowa siedziba Cricoteki i Muzeum Tadeusza Kantora w Krakowie

Zabytkowa elektrownia, nad którą wznosi się stalowo-betonowa rama, to architektoniczne przetworzenie Kantorowskiej idei ambalażu – opakowywania przedmiotów, by w ten sposób zwrócić uwagę na ich istotę i prowokować do odkrywania ukrytej tajemnicy.

Zgodnie z ideą samego Kantora (1915-1990), artysty plastyka, performera, a jednocześnie jednego z najbardziej znanych na świecie polskich twórców teatralnych, Cricoteka to placówka o charakterze bezprecedensowym, łącząca funkcje ekspozycyjne, naukowo-archiwalne i dydaktyczne, a także miejsce żywych wydarzeń artystycznych. Powołana przez niego w 1980 roku instytucja na swoją siedzibę musiała czekać ponad 30 lat. Budynek, o formie inspirowanej charakterystycznym rysunkiem Kantora przedstawiającym człowieka niosącego na plecach stół, stanął nad samym brzegiem Wisły w poprzemysłowej dzielnicy Podgórze. Nad zabudowaniami XIX-wiecznej elektrowni wzniesiono nową część opartą na betonowych trzonach i opakowaną kortenowską blachą. Powstał budynek rekwizyt, w subtelny sposób nawiązujący do twórczości artysty, który starał się nadawać rangę sztuki przedmiotom codziennym, starym i zniszczonym. Dawna, zapomniana elektrownia zyskała dzięki projektowi nowe życie, a postindustrialna dzielnica, gdzie podczas II wojny znajdowało się krakowskie getto, formę przestrzenną tworzącą jej nową tożsamość i radykalnie zmieniającą panoramę.

Wykonawcy makiety: BRULO Sp. z o.o. Karolina Litak, Jan Bruliński, Jan Bruliński Jr., Felix Malaga, Simon Pierre de Bourmont, Mateusz Leśniak, Łukasz Krzywdziak