Wyniki konkursu o Polsko-Niemiecką Nagrodę Integracyjną

Spis treści

1. Doroczna Polsko-Niemiecka Nagroda Integracyjna BDA – SARP
2. Finał konkursu o Nagrodę BDA-SARP 2023
3. Nagroda Główna
4. Wyróżnienia

Doroczna Polsko-Niemiecka Nagroda Integracyjna BDA – SARP

Doroczna Polsko-Niemiecka Nagroda Integracyjna BDA – SARP organizowana jest wspólnie przez Bund Deutscher Architektinnen und Architekten BDA e.V. i Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP. Jest ona kontynuacją organizowanego przez 19 lat konkursu na najlepszą pracę dyplomową w dziedzinie architektury przemysłu, w którym brali udział młodzi architekci z Polski i Niemiec, pod nazwą „Nagroda Waltera Henna”. Obecnie w konkursie biorą udział projekty dyplomowe magisterskie, których przedmiotem jest środowisko aktywności społecznej człowieka w przyszłości.

Celem Nagrody jest promocja współpracy i integracji środowiskowej młodych architektów Niemiec i Polski poprzez współzawodnictwo i dyskusję, oraz wystawy na temat architektury, a także wspieranie wzajemnych kontaktów poprzez upowszechnianie efektów działań twórczych.

Zgodnie z tradycją, Finał Dorocznej Polsko-Niemieckiej Nagrody Integracyjnej BDA – SARP odbywa się każdego roku, naprzemienne w Polsce lub w Niemczech, trwając 4 dni. W tym czasie finaliści uczestniczą m.in. w warsztatach architektonicznych oraz prezentują prace dyplomowe przed polsko-niemieckim Jury.

Finał konkursu o Nagrodę BDA-SARP 2023 został objęty Patronatem Pana Martina Kremera, Konsula Generalnego Niemiec we Wrocławiu.

Finał konkursu o Nagrodę BDA-SARP 2023

Tegoroczny Finał Dorocznej Polsko-Niemieckiej Nagrody Integracyjnej BDA – SARP wraz z towarzyszącymi mu warsztatami odbył w dniach 21-24 września br. Po raz pierwszy wydarzenie to miał zaszczyt organizować i gościć wrocławski Oddział SARP, dzięki uprzejmości Muzeum Architektury we Wrocławiu, w którym odbyła się większość spotkań.

22 września br. w zabytkowych wnętrzach Muzeum Architektury we Wrocławiu odbyły się warsztaty projektowe pod kierunkiem trojga tutorów: architektów Agaty Jasiołek, Szymona Ciupińskiego i Macieja Marszała. Uczestnicy tegorocznej edycji mieli za zadanie opracowanie koncepcji dla wybranych części budynku Muzeum, ujmując zagadnienie z trzech perspektyw: Nauki, Funkcji, Uczucia. Prezentacje wyników warsztatów miały miejsce 24 września.

Prace oceniało jury pod przewodnictwem arch. Darii Kieżun w składzie: arch. Jacek Lenart (SARP), arch. Marek Orłowski (SARP), arch. Silvia Schellenberg-Thaut (BDA), arch. Michael Kühnlein (BDA).

Nagroda Główna

Nagrodę Główną w wysokości 2500 euro przyznano Panu Valentinowi Müllerowi z Bauhaus-Universität Weimar, za pracę German Institute for Photography: resilience of the specific, wykonaną pod kierunkiem prof. Jörga Springera. W uzasadnieniach czytamy: Projekt stanowi współczesną, a zarazem ponadczasową odpowiedź na temat kontynuacji budowania w istniejącej tkance. Z szacunkiem traktuje specyfikę budynku, przekłada ją, rozwija i z pewną lekkością kształtuje niezależny i wyraźny wyraz architektoniczny.Valentin Müller nie daje uniwersalnych odpowiedzi, nie wskazuje kompleksowych rozwiązań, nie próbuje zaczarować rzeczywistości, proponując lekarstwo na wszelki ból. Zamiast tego w bardzo osobisty sposób wydobywa piękno i indywidualny charakter zakurzonej i niemodnej części miasta. Stary budynek Karstadt w Berlinie był dziełem architektury szytym na miarę, tak jak szyte na miarę były sukienki Diora. Valentin Müller przekształca starą suknię zgodnie z oryginalnym pomysłem mistrza. Nowa współczesna warstwa interpretuje oryginał z szacunkiem, kontynuując pierwotną ideę projektową. Koncentrując się na strukturze i detalu, autor stworzył przykład budynku ponadczasowego, charakteryzującego się bogactwem motywów i wielowarstwową interpretacją. (opr. arch. Daria Kieżun, SARP)

Wyróżnienia

Poza nagrodą główną jury przyznało również trzy równorzędne wyróżnienia.

Jedno przepadło Pani Katarzynie Dybale z Politechniki Śląskiej, za pracę PEREGRYNARIUM – projekt koncepcyjny domu pielgrzyma w Lubaniu na Kamiennej Górze jako przystanek na szlaku św. Jakuba, wykonaną pod kierunkiem dr. inż. arch. Damiana Radwańskiego

W uzasadnieniach czytamy: Santiago de Compostela i Lubań dzieli 2600 kilometrów! Idea stworzenia Peregrynarium w Lubaniu, tak odległym od wielowiekowego celu pielgrzymki, jest niezwykła! To pomysł powracający do korzeni europejskiej wspólnoty duchowej, która trwa ponad granicami od dwóch tysięcy lat.

To, że Lubań jest być może nieznanym nikomu miasteczkiem na Dolnym Śląsku, jest najlepszym manifestem uniwersalności tego pomysłu, gdyż dla pielgrzymów najważniejsza jest Droga, a na tej drodze każde miejsce jest tak samo ważne.

Zaproponowana architektura, wyważona, funkcjonalna i ascetyczna mogłaby dobrze służyć ludziom, którzy szukają tylko na chwilę dachu nad głową, aby potem iść dalej do Celu. (opr. arch. Marek Orłowski, SARP)

Panu Jakubowi Dunalowi z Politechniki Śląskiej, za pracę Droga. Projekt muzeum na terenie niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady i obozu pracy w Treblince, wykonaną pod kierunkiem dr. inż. arch. Jana Kubca.

Uzasadnienie: Praca szuka i znajduje remedium na kryzys pamięci o katastrofie holokaustu, w pełni świadomości, że zapomnienie to najprostsza droga do powtórki. Dobór form, w tym obiektu muzealnego daje prostotę i dobitność 3-kilometrowej Drogi zwiedzania terenu nazistowskiego obozu zagłady Treblinka. To zarazem forma i treść proponowanej architektury. Lapidarnością porusza i przywołuje pamięć strasznych zdarzeń, których świadkiem jest otaczający krajobraz. Droga jest jego ramą i narzędziem projekcji przeszłości. (opr. arch. Jacek Lenart, SARP)

Pani Miriam Metz z OTH Regensburg, za pracę The Suburban Dream – Interspace Living. Regensburg/Alteglofsheim, wykonaną pod kierunkiem prof. Andreasa Emmingera.

Uzasadnienie: Praca rozwiązuje problemy monotonnego osiedla domów jednorodzinnych w Alteglofsheim koło Regensburga. To przykład dla wielu osiedli, zwłaszcza na przedmieściach. W projekcie impulsy urbanistyczne i architektoniczne są precyzyjnie ustalane, niczym zabieg akupunktury. Dzięki temu miejsca takie zyskują na jakości życia i tożsamości w przestrzeni prywatnej i publicznej. W przyszłości staniemy przed tym zadaniem na osiedlach, które budowaliśmy przez ostatnie kilkadziesiąt lat, a nawet współcześnie. Dzięki tak ukierunkowanym impulsom mamy szansę na przekształcenie monotonnych osiedli-sypialni, aby mogły nadal rozwijać się samodzielnie ze swoją nową tożsamością. (opr. arch. Michael Kühnlein, BDA)