Beatriz Colomina należy do najbardziej wpływowych współczesnych teoretyczek i historyczek architektury, od 1988 roku wykłada w School of Architecture Princeton University. Prowadzi tam międzydyscyplinarny program Media+Modernity skierowany do doktorantów, w ramach którego realizuje prace badawcze dotyczące mediów i rozwoju technologii w XX wieku. Częścią programu były na przykład badania poświęcone roli „Playboya" w popularyzowaniu nowoczesnej architektury (Architecture in Playboy 2008-2010), nieopublikowanej pracy Learning from Levittown Denise Scott-Brown i Roberta Venturiego (Suburbia/ Disturbia 2007-2008), magazynom architektonicznym (Little Magazines 2004-2005) czy wpływowi nadzoru na współczesną kulturę (Survillance 2001-2002). Beatriz Colomina jest także prekursorką studiów genderowych w obszarze architektury, zredagowany przez nią wybór esejów Sexuality and Space otrzymał w 1993 roku International Book Award przyznawaną przez AIA (New York: Princeton Architectural Press 1992).
Wydany w 1994 roku esej „Privacy and Publicity. Modern Architecture as Mass Media” nagrodzono m.in. International Book Award i przetłumaczoną na wiele języków. Od teraz książka dostępna jest także po polsku! Interpretując w niej na nowo twórczość Le Corbusiera i Adolfa Loosa, autorka przyczyniła się do rozwoju krytycznej refleksji na temat architektury modernistycznej, której obraz zbudowany na podstawie wieloletnich badań wydawał się już określony i zamknięty. Tradycyjnym analizom przeciwstawiła uważne spojrzenie na obrzeża, badanie relacji między wnętrzem a zewnętrzem, twórcą a przekazem, architekturą a jej reprezentacją. Mimo upływu niemal 30 lat od pierwszego wydania, książka jest stale cytowana, tłumaczona w całości i fragmentach oraz omawiana na uniwersytetach. Stała się klasyczną pozycją w dziedzinie nowoczesnego pisania o architekturze.
i
Centralnymi postaciami książki „Prywatne i publiczne. Architektura jako medium masowe” są dwaj twórcy modernizmu – Adolf Loos i Le Corbusier. Przyglądając się różnym aspektom ich twórczości, Beatriz Colomina pokazuje , jak świadomie tworzyli swoje publiczne wizerunki i wpływali na przyszłych interpretatorów: Loos mylący tropy i zacierający ślady, Le Corbusier jako dokumentalista własnej twórczości, twórca gigantycznego, przytłaczającego badaczy archiwum na swój temat. W siedmiu esejach (Archiwum, Miasto, Reklama, Fotografia, Muzeum, Wnętrze, Okno) autorka podejmuje zagadnienia związków architektury nowoczesnej z fotografią, filmem i reklamą. Zwraca uwagę m. in. na specyficzny status modernistycznych domów jako obiektów do oglądania i fotografowania. Bada udział architektury w nowoczesnym obalaniu granic między tym, co publiczne i prywatne. Jej książka jest wprowadzeniem do zagadnienia architektury w epoce mediów masowych, przy czym autorkę interesują „nie tyle relacje między architekturą a mediami, ile możliwość myślenia o architekturze jak o mediach”.
| „Prywatne i publiczne. Architektura jako medium masowe” | |
| Tłumaczenie: | Dariusz Żukowski |
| Przedmowa: | Gabriela Świtek |
| Projekt i skład: | Biuro Szeryfy |
| Redakcja: | Joanna Lickiewicz, Anna Wrońska |
| Korekta: | Urszula Drabińska |
| Pozyskanie licencji do ilustracji: | Karolina Andrzejewska-Batko |
| Redaktorka prowadząca: | Anna Wrońska |
