Kraków. Michałowice. Słomniki. Miechów. Książ. Wodzisław. Jędrzejów. Kielce. I jeszcze – gdzieś tam dalej – Radom. Prędzej czy później Warszawa, bo tam będzie Bardzo Ważna Sprawa. Siódemka, szós polskich królowa, droga która jest kręgosłupem polskiego państwa.
Jadę do urzędów, żeby sto kilometrów dalej złożyć podpis „za zgodność z oryginałem”, jadę na budowę, żeby tłumaczyć, że styropian to wróble szybko wydziobią. Jadę. Dom – pracownia – budowa – dom – urząd – dom. Jadę i nie jestem sam. Jeździ mały biznes i większy biznes, przedstawiciele handlowi od przedstawiania handlu, dziennikarze od notowania notek i robotnicy do gładzenia gładzi. Po drodze staropolskie kebaby, staropolskie wiadukty ze staropolskimi murale, staropolskie stacje benzynowe, na które zajeżdżają młodopolscy młodzieńcy. Wszędzie reklamy, tablice, folia, opony i skup palet. HOCKI-KLOCKI HAMULCOWE SPÓŁKA Z O.O, AGENCJA OCHRONY TEMUDŻYN, GRUZ PRZYJMĘ I ZESPAWAM WSZYSTKO. I wszystkie siedem cudów Siódemki.
Szczerek wydestylował z tego wiedźmiński napój, częstuje i porywa w drogę. Gna jak Kowalski w Znikającym punkcie, jakby chciał uciec od tych wszystkich obrazów. Jakby możliwe było oderwanie się, jakby dało się zostawić, gdzieś z tyłu albo z boku ten prodżekt Polska, który kilka razy nie wypalił, a teraz znów jest odpalony i terkocze, działa jakoś, pyr-pyr, pyr -pyr (…). Jutro znowu jadę.
