Młodzi do Łodzi. Dotychczas odbyły się dwa spotkania, w 2003 oraz 2008 roku. Burzliwe dyskusje, emocjonująca atmosfera pozostawiły po sobie nie tylko ulotne poczucie zawodowej wspólnoty, ale i trwałe przyjaźnie. W ciągu pięciu lat, które upłynęły od ostatniej edycji Młodzi do Łodzi, zorganizowanej pod hasłem Globalizacja architektury, studia ukończyło nowe pokolenie architektów. Czym różnią się od poprzedników?" />
Kim są, do czego dążą i jaki mają wpływ na rzeczywistość projektanci, którzy są na początku zawodowej działalności? Na to pytanie odpowiedzieć próbują uczestnicy organizowanych przez miesięcznik "Architektura-murator" ogólnopolskich konfrontacji Młodzi do Łodzi. Dotychczas odbyły się dwa spotkania, w 2003 oraz 2008 roku. Burzliwe dyskusje, emocjonująca atmosfera pozostawiły po sobie nie tylko ulotne poczucie zawodowej wspólnoty, ale i trwałe przyjaźnie. W ciągu pięciu lat, które upłynęły od ostatniej edycji Młodzi do Łodzi, zorganizowanej pod hasłem Globalizacja architektury, studia ukończyło nowe pokolenie architektów. Czym różnią się od poprzedników?
Młodzi do Łodzi 2003: relacja w miesięczniku "Architektura-murator" nr 9/2003
Młodzi do Łodzi 2008: relacja w miesięczniku "Architektura-murator" nr 8/2008
Plansza przygotowana na pierwsze konfrontacje Młodzi do Łodzi. Autorzy: architektki Anita Luniak (dyplom 1995), Teresa Mromlińska (dyplom 2000), Wrocław
Młodzi do Łodzi 2013: konfrontacje młodych architektów
Młodzi do Łodzi 2008: hol Centrum Dydaktyczno-Konferencyjnego Instytutu Europejskiego w Łodzi
Młodzi do Łodzi 2008: ul. Piotrkowska, Łódź
Młodzi do Łodzi 2008: wystawa prac architektów - uczestników spotkania
Młodzi do Łodzi 2008: pierwszy dzień spotkania
Młodzi do Łodzi 2008: dyskusja - głos zabiera Hubert Trammer
Najważniejsze europejskie muzeum sztuki nowoczesnej - paryskie Centrum Pompidou - pokazuje przedwojenną polską awangardę. Do 14 stycznia można zobaczyć tam niemal wszystkie prace Katarzyny Kobro i dużą część dorobku Władysława Strzemińskiego.
Kim są, do czego dążą i jaki mają wpływ na rzeczywistość projektanci, którzy są na początku zawodowej działalności? Na to pytanie odpowiedzieć próbują uczestnicy organizowanych przez miesięcznik "Architektura-murator" ogólnopolskich konfrontacji Młodzi do Łodzi.
Historia powstania Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku pełna jest dramatycznych zwrotów. Po blisko dekadzie przygotowań wystawa główna jest już gotowa, jednak o przyszłości placówki zdecyduje w najbliższym czasie Naczelny Sąd Administracyjny. O kontrowersjach wokół konkursu architektonicznego na projekt muzeum, okolicznościach powołania instytucji oraz politycznego sporu, jaki towarzyszy otwarciu budynku dla publiczności pisze Tomasz Żylski
Po przeprowadzeniu dokładnych analiz różnych wariantów wykonania szczelnej obudowy wykopu zdecydowaliśmy się na wodoszczelną konstrukcję żelbetową w technologii „białej wanny”. Składała się ona z żelbetowych ścian szczelinowych o grubości 100 cm i głębokości średniej 23 m kotwionych w gruncie oraz poziomej przesłony z betonowego korka o miąższości między 2 a 2,5 m, kotwionego mikropalami – pisze konstruktor Paweł Gębka.
Przechylona konstrukcja przywodzi na myśl świat po wstrząsie, ale jej otwierająca się w stronę staromiejskiej części Gdańska szklana ściana może być odczytywana jako pozytywny symbol otwarcia na miasto naznaczone wojenną traumą. Tę ostatnią widać raczej w dramatycznym geście przecięcia całego muzeum wąwozem, nasuwającym myśl o dziś już nieistniejącej, zniszczonej przez wojnę ulicy. Zwłaszcza, że jedna ze ścian wąwozu wypełniona jest prawdziwym ceglanym gruzem. Tym scenograficznym akcentem obiekt zapowiada ukrytą pod ziemią przejmującą ekspozycję – pisze Grzegorz Stiasny.
Wystawa mieści się w głębokim podziemiu – widz musi zejść 14 metrów w dół, co przywodzi na myśl symboliczne odsłanianie mrocznej i już odległej przeszłości. Labiryntowe prowadzenia narracji można odczytać jako drogę, którą przebywamy, aby zrozumieć sens tego, co się stało. Krążąc, zaglądamy do małych, ale i monumentalnych przestrzeni, patrzymy na wojnę przez pryzmat jednostek i poprzez doświadczenia wielu narodów. O sile wystawy stanowi oszczędność eksponatów i środków wyrazu, co zachęca do wnikliwego i niespiesznego odbioru, nie rozprasza, prowokuje do przemyśleń – pisze Czesława Frejlich.
