Budynek wydawnictwa Agora według projektu JEMS Architekci oddano do użytku w 2001 roku. Realizacja obiektu stała się wydarzeniem architektonicznym. Wydawca „Gazety Wyborczej”, pierwszego niezależnego dziennika w Polsce powołanego w 1989 roku na podstawie ustaleń Okrągłego Stołu, postawił gmach, który w niezwykle czytelny sposób wyrażał ideały młodej demokracji. Budynek stanął pośród fabryk, starych biurowców i bloków mieszkalnych w dość chaotycznie zabudowanej części warszawskiego Mokotowa. Z oddali sprawia wrażenie zamkniętych, uporządkowanych form dwóch prostopadłościanów, z bliska zdaje się maksymalnie transparentny i otwarty. Poprzez wielkie przeszklenia, przesłonięte drewnianymi żyletkami tarasy i położone dalej atria naturalne światło sięga głęboko do wnętrza.
Autorzy obiektu, zgodnie z nazwą koncernu medialnego, któremu służy, stworzyli rodzaj miejskiej agory, wręcz małego miasteczka pod dachem, ze zróżnicowanymi przestrzeniami do pracy, wypełnionymi zielenią miejscami wypoczynku i ogólnodostępnym parterem, gdzie odbywają się dyskusje i spotkania z mieszkańcami Warszawy. Wnętrza są jednoprzestrzenne i wieloplanowe, zarówno w obrębie kolejnych pięter, jak i w pionie, dzięki przebiciu stropów holami, ażurowymi klatkami schodowymi i świetlikami. Ta trójwymiarowa struktura jest przy tym egalitarna i demokratyczna: pozwala użytkownikom swobodnie aranżować przestrzeń, szybko komunikować się i przemieszczać między poszczególnymi działami, a przede wszystkim pracować razem, w takim samym otoczeniu niezależnie od zajmowanego stanowiska. Ponieważ od realizacji upłynęło już blisko 20 lat, właściciel postanowił odświeżyć i przearanżować wnętrza. Na projekt rewitalizacji ogłosił konkurs, a do jury zaprosił głównych autorów budynku – architektów z pracowni JEMS. Spośród pięciu nadesłanych prac sędziowie jednogłośnie wybrali tę zaproponowaną przez biuro Projekt Praga, w składzie: Marcin Garbacki, Karolina Tunajek, Malwina Mąka, Joanna Ryżko, Zofia Stachura, Dawid Roszkowski i Agnieszka Kilian.
Nowe sposoby pracy, mobilność pracowników, mobilność technologiczna, miniaturyzacja urządzeń i cyfryzacja archiwizacji, są szansą na jeszcze lepsze odzwierciedlenie w aranżacji haseł przyświecających projektantom budynku – „otwartość, komunikacja, ciągłość przestrzeni, przenikanie, zatarcie granic, dialog pomiędzy różnymi rodzajami przestrzeni”. (...) Bazując na powyższych założeniach przyjęto, że nowa aranżacja ma być kontynuacją pierwotnych idei funkcjonalnych i przestrzennych architektury budynku, a jej zadaniem jest dostosowanie przestrzeni do zmieniających się realiów technologicznych i stworzenie środowiska pracy odpowiadającego współczesnym potrzebom użytkowników. Kolejnym ważnym punktem jest utrzymanie tożsamości i atmosfery miejsca, zbudowanej przez jej użytkowników w toku lat użytkowania, poprzez włączenie do nowej aranżacji elementów nawarstwień – takich jak drobna roślinność, trofea, nagrody, książki – tłumaczą zwycięzcy.
Nową aranżację charakteryzuje gradacja typów miejsc pracy i komunikacji. Strefy pracy indywidualnej zgrupowane są w taki sposób, aby możliwe było łatwe rozmieszczenie zespołów różnej wielkości w ramach każdego modułu budynku. W każdym module, na każdym piętrze, przewidziano trzy strefy podstawowych stanowisk pracy: praca indywidualna, zespołowa i nieformalna. Przestrzeń pomiędzy nimi zaplanowano jako miejsca spotkań i zebrań. Strefy funkcjonale oddzielono od siebie bryłami sal spotkań poufnych, kompozycjami zieleni i przegrodami akustycznymi. Elementy pełne salek zaplanowano jako drewniane, dostosowane wysokością do istniejących szaf zlokalizowanych przy trzonach. Ponad elementami z drewna zastosowano naświetla szklane wpisane w rysunek brytów sufitu z tkaniny. Zaproponowano rozbudowę trzonu aneksu kawowego na wszystkich piętrach i zorganizowanie przy nich stref odpoczynku – wyjaśniają autorzy.
Architekci przewidzieli też nową aranżację dostępu do tarasu. Część wyjść prowadzić będzie tam teraz z przestrzeni ogólnodostępnych. Pozostałe służą poszczególnym strefom pracy. Zaproponowali ponadto nową zabudowę meblową ułatwiającą wykorzystanie tarasu jako alternatywnej przestrzeni pracy, spotkań i odpoczynku.
Drugiej nagrody w konkursie nie przyznano, trzecią otrzymała praca studia KS Architekci, a dwa równorzędne wyróżnienia projekt Jana Strumiłły oraz konsorcjum Gierałtowski i Partnerzy i Trzop Architekci. Jak informuje Agora, realizacja zwycięskiego projektu rozpocznie się w 2019 roku.
