Projekt powstał w ramach zajęć "Zamieszkiwanie w ekstremalnych warunkach" na Harvard University Graduate School of Design, prowadzonych przez Roka Omana i Spelę Videcnika ze słoweńskiej pracowni OFIS. Zadaniem trzynastu studentów było opracowanie projektu innowacyjnego, lecz praktycznego schroniska, które sprostałoby alpejskim warunkom klimatycznym. Wynikiem zajęć było 12 koncepcji uwzględniających duże wahania temperatur, nierówności terenu i ekstremalną pogodę. Dla większości z nich inspirację stanowiła wernakularna architektura Słowenii. Za najlepszy uznano projekt Frederick Kim, Katie MacDonald i Erin Pellegrino. Po zakończeniu semestru architekci wraz z inżynierami z AKT ll zajęli się adaptacją projektu do konkretnego miejsca. Na lokalizację wybrano zbocze góry, gdzie znajdowało się wcześniejsze, 50-letnie już schronisko.
Nowy obiekt składa się z trzech modułów – po części, aby umożliwić transport, a po części ze względu na funkcjonalny podział przestrzeni. Pierwsza część to strefa wejścia, magazyn oraz miejsce służące przygotowywaniu posiłków. Druga to przestrzeń sypialna i dzienna, trzecia pełni funkcję wyłącznie sypialną. Duże przeszklenia po obu stronach schroniska otwierają się na górską panoramę. Wszystkie elementy konstrukcyjne zostały przetransportowane na miejsce budowy za pomocą helikoptera. Instalacja trwała jeden dzień. Łącznie w realizację zaangażowanych było 60 osób – przede wszystkim wolontariusze i sponsorzy.
