| Nazwa obiektu | Hala widowiskowo-sportowa w Toruniu |
| Adres obiektu | Toruń, ul. gen. Józefa Bema 73-89 |
| Autorzy | Konsorcjum firm Dedeco i MD-Polska, koncepcja: architekt prowadzący Krzysztof Ostoja-Hełczyński, architekci Piotr Hofman, Łukasz Kazimierczuk, Ewa Drybczewska, Igor Iwaszczyński, Piotr Wolski, Ewa Gawron; projekt budowlany i wykonawczy: architekt prowadzący Edyta Kuryło, architekci Izabela Błaszkiewicz-Koza, Barbara Pawelec, Joanna Balsewicz, Kamilla Podkalicka, Dagmara Adamy-Kołodziejska, Marcin Czyżewski, Kamil Polonis |
| Generalny wykonawca | Konsorcjum HYDROBUDOWA Polska i PBG, ALSTAL Grupa Budowlana |
| Inwestor | Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Toruniu |
| Powierzchnia terenu | 35549.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 13530.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 44613.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 49277.0 m² |
| Kubatura | 327480.0 m³ |
| Projekt | 2010 |
| Data realizacji (początek) | 2011 |
| Data realizacji (koniec) | 2014 |
| Koszt inwestycji | ok. 154 000 000 PLN |
Początki projektu toruńskiej hali sportowej sięgają 2009 roku, kiedy to lokalny MOSiR ogłosił przetarg na opracowanie jej koncepcji. Wbrew powszechnej praktyce oceniano nie tylko deklarowany koszt wykonania prac projektowych, ale także walory architektoniczne. Procedurę wygrało konsorcjum biur Dedeco oraz MD-Polska, które w 2010 roku rozpoczęły przygotowywanie dokumentacji. Dedeco należy obecnie do większych firm projektowo- inżynierskich w Polsce. Do najgłośniejszych w ostatnich latach realizacji pracowni należy budynek Wydziału Matematyki i Nauk Informacyjnych Politechniki Warszawskiej (MiNI, „A-m” 8/12) – nagrodzony m.in. przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w VII edycji konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. W projekcie toruńskiej hali zespół wspomagała spółka MD-Polska, specjalizująca się w obiektach sportowych. Dzięki tej współpracy w sierpniu 2014 roku w Toruniu oficjalnie otwarta została jedyna w kraju hala przygotowana do rozgrywania pełnego programu dyscyplin lekkoatletycznych w zawodach międzynarodowych.
i
Wielkokubaturowy obiekt sportowy w mieście słynącym z zachowanej, zwartej średniowiecznej tkanki to duże wyzwanie. Hala nie jest przy tym zlokalizowana na peryferiach. Aby ją zobaczyć wystarczy krótki spacer z toruńskiej starówki. W żaden sposób nie nawiązuje jednak do tradycji miasta, raczej pokazuje jego potencjał i kierunek zmian, co podkreśla jeszcze profesjonalny wizerunek promowany hasłem „arena możliwości”. Autorzy zdecydowali się nie ukrywać gabarytów budynku. Wykorzystując maksymalnie możliwości określone miejscowym planem zagospodarowania (wysokość: 20 m, szerokość: 97,1 m, długość: 162,25 m), zaproponowali mocną, geometryczną bryłę.
Hala mieści 6-torową bieżnię o długości 200 metrów, rozbieżnie do skoków w dal, trójskoku, skoku o tyczce i skoku wzwyż oraz rzutnię do pchnięcia kulą. Boiska odpowiadają międzynarodowym wytycznym dla rozgrywek turniejowych piłki ręcznej, siatkowej, koszykowej, hokeja halowego, tenisa stołowego, boksu, szermierki czy gimnastyki i akrobatyki sportowej. Nawet ścianka wspinaczkowa spełnia wymogi przeprowadzenia zawodów mistrzowskich. Funkcjom sportowym towarzyszą oczywiście siłownie, gabinety lekarskie i odnowy biologicznej, a także zaplecze gastronomiczne i hotelowe.
Hala może ponadto służyć wystawom, koncertom czy kongresom. Wzmocniony strop i konstrukcja dachu w strefie sceny umożliwiają podwieszenie elementów dekoracji, dodatkowego nagłośnienia i oświetlenia. Architektonicznie najciekawszym elementem budynku jest intrygująca, podwójna elewacja. Dystans między płaszczyzną ściany wewnętrznej i nadwieszonej nad przyziemiem okładziny pozwolił na efektowne wprowadzenie w tę przestrzeń schodów. Spektakularnym rozwiązaniem jest też system punktowego oświetlenia LED, który umożliwia wyświetlanie na fasadzie komunikatów dla osób znajdujących się na zewnątrz. Stworzony w ten sposób ekran multimedialny będzie nie tylko ogromnym panelem informacyjnym, wykorzystywanym podczas imprez sportowych i widowiskowych.
W założeniu autorów iluminacja była monochromatyczna – tylko biały kolor o różnym stopniu natężenia. Inwestor zdecydował jednak o wprowadzeniu koloru. Efekt jest na pewno widowiskowy, jednak wyraz estetyczny w dużej mierze zależy od tego, co jest wyświetlane. Na wizualizacjach zastosowano proste, techniczne w kroju czcionki, które dobrze pasowały do kompozycji elewacji. W rzeczywistości fasada wykorzystywana jest często jako powierzchnia reklamowa. Urok budynku znika przy agresywnych, migoczących przeskalowanych napisach z komiksowych liter.
i
Założenia autorskie:
Motywem przewodnim w myśleniu o projekcie było stworzenie obiektu nowoczesnego, o prostej bryle, którą wykorzystamy jako ogromny, multimedialny panel. Oświetlenie LED (pierwotnie monochromatyczne) stanowi ultranowoczesny detal dla grafitowych elewacji, które można wykorzystać w rozmaity sposób, również w celach komercyjnych. Ich ciemny, prawie czarny kolor był istotnym elementem koncepcji. To dzięki niemu iluminacja ma właściwe tło, dlatego bardzo nam zależało, aby go nie zmieniać, choć aspekt ten był przedmiotem wielu dyskusji.
Bryła budynku, mimo swej skali, nie przytłacza. Wrażenie unoszenia się nad ziemią osiągnęliśmy dzięki dużym, rozświetlonym niczym galeria sztuki przeszkleniom parteru oraz nadwieszeniu nad częścią wejściową. Przeszklenia zapraszają przechodniów do wejścia, bo obiekt w założeniu miał służyć mieszkańcom przez cały rok, nie tylko przy okazji imprez masowych. Jest więc budynkiem wielofunkcyjnym, a nie jedynie ikoną współczesnego sportu i rekreacji. W bogatym programie, poza funkcją czysto sportową, znalazły się przestrzenie usługowe takie jak gastronomia, SPA, fitness, siłownia, a także część hotelowa z zapleczem konferencyjnym. Wszystkie strefy funkcjonalne hali, takie jak strefa kibica, zawodników, strefa VIP-media, usługi i parking podziemny, zostały ze sobą połączone czytelną i ergonomiczną komunikacją wewnętrzną, która umożliwia sprawne poruszanie się po obiekcie, a w razie konieczności – szybką ewakuację.
