Nazwa obiektu | Hotelu Rezydent / Radisson Blue |
Adres obiektu | Gdańsk, przy ulicy Długi Targ 19/ Powroźnicza |
Autorzy | HORUS Firma Architektoniczna, arch. Piotr Rutkowski, arch. Zbigniew Młodzianowski |
Współpraca autorska | architekci Marek Moczorat, Marta Radziwiłowicz |
Zespół projektowy | Architekci: Anna Rynkowska-Sachse, Maciej Czyżewski, Piotr Zysk, Wojciech Lewicki Technicy: Halina Kazaniecka, Ryszard Nowopolski Studenci: Piotr Sowala, Rafał Rutkowski, Marcin Rutkowski |
Architektura wnętrz | HORUS Firma Architektoniczna Sp. z oo. |
Konstrukcja | Studio – R Roman Radowski Sopot |
Generalny wykonawca | Allcon Sp. z oo. Gdynia |
Inwestor | Hotel Rezydent Gdańsk Sp. z oo. Warszawa |
Powierzchnia terenu | 5526.0 m² |
Powierzchnia zabudowy | 2468.0 m² |
Powierzchnia użytkowa | 7721.0 m² |
Powierzchnia całkowita | 13975.0 m² |
Kubatura | 56230.0 m³ |
Projekt | 2001-2004 |
Data realizacji (początek) | 2004 |
Data realizacji (koniec) | 2009 |
Historia fasady sięga XIX wieku – wówczas w tym miejscu stał hotel Du Nord. Po wojnie postanowiono przywrócić zniszczonemu budynkowi jego dawną świetność. W latach 50., architekt Lech Kadłubowski zaprojektował nową fasadę powstałego w tym miejscu hotelu Jantar. Elewacja zachowała historyczny kostium, kunszt i jakość dawnego obiektu. Według ponad stuletnich wzorów architekt zaprojektował również fasady najbliższych kamienic, tworząc w ten sposób jedną z najbardziej znanych ulic Gdańska – ulicę Długą z przedłużeniem – Długim Targiem.
Obecnie rozbudowano dawny hotel Jantar. Projekt architektoniczny przygotowało sopockie biuro HORUS. Budynek hotelu Jantar - istniejący na miejscu obecnego hotelu - usytuowany był prostopadle do południowo-zachodniej pierzei ul. Długi Targ, z wąską, frontową elewacją od strony tej pierzei i większością kubatury zlokalizowaną we wnętrzu kwartału zabudowy. Znaczące fragmenty konstrukcji XIX – wiecznego hotelu Du Nord zachowane w obrębie bryły hotelu Jantar ze względu na zły stan techniczny nie nadawały się do kolejnego wykorzystania. Projektowana inwestycja przewidywała - po demontażu hotelu Jantar – jego całkowitą odbudowę i rozbudowę na tereny bezpośrednio sąsiadujących działek. Celem było uzyskanie maksymalnej, możliwej do zagospodarowania powierzchni i kubatury. Zdecydowano, że budynek nowego hotelu Rezydent będzie posiadać jedną kondygnację podziemną (tj. pełne podpiwniczenie); trzy do sześciu kondygnacji nadziemnych – wykształconych w formie zamkniętego bloku zabudowy z otwartym atrium w części centralnej. Atrium przekryte zostało świetlikiem w poziomie stropu nad parterem, tworząc powyżej otwartą przestrzeń.
Bryła hotelu składa się z czterech zasadniczych części. „Wysokiej” – usytuowanej wzdłuż zachodniej granicy terenu (w obrębie obrysu dawnego hotelu Jantar), z zachowaną historyczną elewacją frontową od strony Długiego Targu. Od strony wschodniej (wzdłuż odtworzonej wg. planów Buhse’go zabytkowej pierzei ul. Powroźniczej) znajdują się trzy-czterokondygnacyjne kamieniczki. Kolejne dwa boczne skrzydła zabudowy (wzdłuż północnej i południowej granicy terenu i prostopadłych do ul. Powroźniczej) obejmują kamienice o wysokości trzech do pięciu kondygnacji i zróżnicowanym charakterze. Oś zachowanej kamienicy gotyckiej stanowi jednocześnie główną oś kompozycyjną całego budynku, atrium oraz zabudowy wnętrza bloku.
Kwartał zabudowy zlokalizowany jest w obrębie najcenniejszego historycznego zespołu miejskiego, tj. Głównego Miasta. Gdańsk, jako jeden z cenniejszych w Europie ośrodków miejskich kręgu nadbałtyckiego, zachował swoją ciągłość kulturową. Stało się to możliwe między innymi dzięki konsekwentnie zrealizowanej kreacji konserwatorskiej w trakcie jego odbudowy po II Wojnie Światowej, licznym zachowanym fragmentom historycznej zabudowy oraz zachowanym w bardzo dużym stopniu archeologicznym warstwom kulturowym.
Unikalna lokalizacja projektowanego hotelu postawiła przed architektami szereg wymagań, dotyczących rozwiązań zarówno urbanistycznych (lokalizacja, układ przestrzenny, komunikacja itp.) jak i architektonicznych (odtworzenie historycznego detalu, stylistyka itp.). Wszystkie rozwiązania wymagały szczegółowych uzgodnień z Urzędem Konserwatora Wojewódzkiego w trakcie całego procesu projektowego i realizacyjnego. Biorąc pod uwagę znaczące elementy kompozycyjne, oraz stylistykę bogatych i reprezentacyjnych kamienic gdańskich z XVII-XIX wieku, takich jak np. Dwór Artusa, oba Ratusze Miejskie, Zielona i Złota Brama, Złota Kamienica – jako jedno z głównych założeń projektu przyjęto jego realizację w stylistyce zgodnej z przytoczonymi powyżej obiektami. W ostatnim okresie dokonała się znacząca zmiana stanowiska historyków architektury, historyków sztuki, konserwatorów zabytków i architektów co do spuścizny drugiej połowy XIX oraz początków XX wieku. Zarówno nowa architektura, jak i zrealizowane przebudowy – do niedawna niedoceniane i dyskwalifikowane - dziś budzą coraz większe zainteresowanie, a budowle zyskują – jako zachowane dobra kultury materialnej – odpowiednią ochronę konserwatorską.