SDK1

i

Autor: Archiwum Architektury Zespół pawilonów od strony ulicy Bacha z zagłębionym wejściem do części wschodniej, mieszczącej m.in. salę spotkań i salę widowiskową. Fot. Marcin Czechowicz

Służewski Dom Kultury. Historia miejsca

2014-09-24 12:47

Architektura zespołu wyraża środkowoeuropejskie doświadczenie przestrzeni: mieszankę miejskości i wiejskości, postępu i tradycjonalizmu . Powstało prawdziwie społeczne miejsce, które po prostu musi przyciągać ludzi

Nazwa obiektuSłużewski Dom Kultury
Adres obiektuul. Jana Sebastiana Bacha 15, Warszawa
AutorzyWWAA – architekci Marcin Mostafa, Natalia Paszkowska; 137kilo – architekt Jan Sukiennik
Współpraca autorskaMichał Nocuń
Architektura wnętrz137kilo, WWAA
Architektura krajobrazuJustyna Dziedziejko
KonstrukcjaRobert Łuszczyński (Buro Happold Polska)
Generalny wykonawcaUsługi dla Ludności Murarstwo Stanisław Karwowski
InwestorMiasto Stołeczne Warszawa – Dzielnica Mokotów
Powierzchnia terenu15569.0 m²
Powierzchnia zabudowy883.0 m²
Powierzchnia użytkowa1954.0 m²
Powierzchnia całkowita2964.0 m²
Kubatura11278.0 m³
Projekt2009-2010
Data realizacji (początek)2010
Data realizacji (koniec)2013
Koszt inwestycji16 000 000 PLN

Szczególne walory położenia i ukształtowania terenu Służewa, z charakterystyczną doliną oraz potokiem, stanowiły od dawna o znaczącej roli tego miejsca. Także i dzisiaj obszar ten reprezentuje w układzie miasta dużą wartość historyczną, krajobrazową i przyrodniczą, często niedostatecznie docenianą – pisał na łamach „Krajobrazu Warszawskiego” w 1995 roku architekt zieleni Longin Majdecki. Tereny malowniczej wsi Służew włączono w obręb Warszawy w 1928 roku. Wkrótce w jej północnej części, między obecną ul. Wałbrzyską a al. Wilanowską, rozpoczęła się budowa osiedla, którego plan nawiązywał do idei miast ogrodów (zatopione w zieleni wille projektowali tam m.in. Stanisław Zamecznik, Zasław Malicki, Jerzy Mokrzyński czy Aleksander i Anna Kodelscy). Wówczas też, równolegle do ul. Puławskiej, wytyczono oś przyszłej dzielnicy południowej (dziś ul. Rolna i al. KEN). Do lat 70. w sąsiedztwie roztaczały się jednak jedynie pola, łąki i sady, a większe zabudowania gospodarcze spotkać można było głównie w okolicy przepływającego obok Potoku Służewieckiego. W 1973 roku w obrębie ul. Puławskiej, Wałbrzyskiej i Nowoursynowskiej zaczęto wznosić osiedle Służew nad Dolinką (proj. Janusz Nowak, Janusz Kazubiński i Maria Zalewska) z charakterystycznymi balkonami na żelbetowym słupie. Różnej wysokości bloki rozmieszczono stosunkowo luźno i nieregularnie, starając się w jak największym stopniu wykorzystać krajobrazowe walory otoczenia.

Pięć lat później pierwszy etap tego przeznaczonego docelowo dla 15 tys. mieszkańców zespołu zdobył tytuł Mistera Warszawy. W latach 1979-1980 według projektu Majdeckiego powstał projekt parku Dolina Służewiecka. Odtworzono m.in. ciągnący się dnem doliny łańcuch stawów, które wyschły po przebudowie i wyregulowaniu potoku. Już wtedy ten znany z wielu projektów zieleni w Warszawie architekt krajobrazu postulował przywrócenie naturalnego biegu Potoku Służewieckiego, nowe zadrzewienia od strony tras komunikacyjnych oraz objęcie ochroną pozostałych jeszcze w okolicy kilku przykładów zabudowy w układzie zagrodowym, świadczących o bogatej tradycji osadniczej tego rejonu (do dziś w obrębie Doliny Służewieckiej zachowało się już tylko jedno gospodarstwo tego typu – przy ul. Tarniny 7).