Pawilon Naturalny w Dziekanowicach powstał z inicjatywy Koła Naukowego Studentów Architektury (KNSA) Politechniki Poznańskiej, którego opiekunem jest dr hab. inż. arch. Radosław Barek, prof. PP. KNSA to najstarsze koło naukowe na Politechnice Poznańskiej, które istnieje od 1996 roku. Jego działania skupiają się na m.in. na architekturze naturalnej i współczesnych technologiach w budownictwie ekologicznym.
Budowę Pawilonu rozpoczęli poprzedni przewodniczący koła - Sebastian Skrzydliński i Katarzyna Skrzydlińska. Udało im się zakończyć stan surowy zamknięty i otworzyć go dla szerszego grona odbiorców na 100-lecie Politechniki Poznańskiej. Forma pawilonu to wynik czynnej współpracy z przedsiębiorstwami propagującymi nowoczesne i ekologiczne technologie oraz współpracy Politechniki Poznańskiej z Muzeum Pierwszych Piastów w Lednicy. Stanowi pierwszy obiekt z planowanego założenia Miasteczka Wielkopolskiego - rekonstrukcji małomiasteczkowej zabudowy z przełomu XVIII i XIX wieku. Pawilon ma pełnić funkcję wystawienniczą, infoboxu oraz obiektu eksperymentalno-badawczego.
Pawilon ma powierzchnię zabudowy o wartości 24m2. Zlokalizowany jest w Wielkopolskim Parku Etnograficznym w Dziekanowicach. Fundamenty wykonano z wysoce termoizolacyjnych bloczków keramzytobetonowych Leca Blok. Konstrukcja nośna ścian powstała w technologii szkieletowej, drewnianej z dwuteowników firmy STEICO oraz wypełnienia z włókien drzewnych STEICOtherm oraz celulozy VestaEco Cell. Od zewnątrz pawilon został obity płytami z włókien drzewnych oraz lignocelulozowych. Zastosowane rozwiązania idą w parze z zasadami zrównoważonego budownictwa - zastosowane materiały są ekologiczne, niektóre nawet pochodzą z recyklingu, a połączenia (obicia ścian z zewnętrznych) na pióro i wpust mają na celu redukcję mostków cieplnych. Elewacje zewnętrzne wykończono deskami z drewna świerku skandynawskiego (dzięki uprzejmości firmy HMF 24), zaimpregnowanych olejem lnianym. Stolarka okienna i drzwiowa została wykonana z energooszczędnych profili Aluprof z nowoczesnymi okuciami z systemem wietrzenia firmy Winkhaus oraz przeszkleniami w systemie trójszybowym Eclaz od firmy Glasssolution. Podłoga na gruncie składa się z keramzytu impregnowanego, który z założenia ma zostać wykończony posadzką glinianą. Konstrukcja dachu wykonana z wiązarów dachowych firmy Inter-Iers, a sam dach ma formę zielonego dachu z bezokapowym system odwodnienia.
i
Prace wykończeniowe wnętrza pawilonu i badania eksperymentalne kontynuują następczynie ówczesnych przewodniczących wraz z innymi członkami koła. W pracach pomagają również osoby z branży budowlanej i wydziału budownictwa PP, które służą wiedzą i doświadczeniem z zakresu wykonawstwa i techniki budowlanej.
Założono wykończenie ścian wewnętrznych w technologii tynków glinianych. Tynki zaplanowano nakładać na różne powierzchnie podkładowe - z juty, z mat trzcinowych, na deskach drewnianych, czy nawet na płytach OSB (na fragmencie). Ma to na celu badanie właściwości tynków glinianych na różnych powierzchniach - ich przepuszczalności, trwałości, czy łatwości w nakładaniu na ściany. Ze względu na specyfikę wykonywania tynków glinianych, ich realizację poprzedzono wykonaniem szeregu próbek, w celu ustalenia odpowiednich proporcji gliny, wody i piasku mieszkanki. Zgodnie ze wcześniejszymi założeniami, zaplanowano również wykończenie podłogi z gliny, a także badania właściwości termoizolacyjnych materiałów w poszczególnych segmentach ścian nośnych, dzięki wymiennym segmentom, które zapewnia konstrukcja drewniana szkieletowa przegród. Równolegle prowadzone są także badania warunków temperaturowo-wilgotnościowych za pomocą specjalistycznego sprzętu badawczego. Cyklicznie badana jest temperatura i stopień wilgotności wszystkich przegród wewnątrz i na zewnątrz obiektu.
Powyższe prace planowano zakończyć we wrześniu 2021 roku, ze zwieńczeniem w postaci warsztatów z wykonywania tynków glinianych, które propagowałyby proekologiczne i naturalne budownictwo oraz stanowiłyby pierwiastek edukacji ekologicznej w tym zakresie. Jednakże pandemia znacznie spowolniła działania koła i uniemożliwiła regularne wyjazdy do pawilonu. W chwili obecnej, mimo pomniejszonej załogi koła z uwagi na rozproszenie studentów wynikające z nauki zdalnej, wznowiono prace w Pawilonie. Zapewne nie uda się zakończyć wszystkich działań, które początkowo zakładano, na czas, ale należy mieć nadzieję, że następcy koła wezmą sprawy w swoje ręce i dokończą Pawilon.
Specjalny NEWSLETTER STUDENCKI „Architektury-murator”co miesiąc nowa porcja architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
