Budynek mieszkalny Garden Tower w Wabern koło Berna

Siedemnastokondygnacyjny wieżowiec autorstwa szwajcarskiej pracowni Buchner Bründler Architekten wchodzi w skład kompleksu pięciu budynków mieszkalnych o odmiennej typologii, z których każdy projektuje inny zespół architektów. Garden Tower zaplanowano na rzucie wieloboku. Wysunięte wspornikowo we wszystkich kierunkach dwutonowe płyty balkonów tworzą efekt przypominający nierówną, skalną powierzchnię. Pomiędzy krawędziami żelbetowych płyt balkonowych rozciągnięto chromowaną siatkę metalową, po której pną się rośliny.

W szwajcarskiej miejscowości Wabern pod Bernem wzniesiono siedemnastokondygnacyjny wieżowiec o wysokości 53 m i nietypowej formie. Budynek wchodzi w skład inwestycji mieszkaniowej mającej zaoferować łącznie 184 mieszkań – własnościowych i przeznaczonych na wynajem. Zespół, zaplanowany na terenie o nazwie Bächtelenpark, podzielono na pięć części o odmiennej typologii w celu lepszego wkomponowania w zróżnicowany przestrzennie kontekst.

Każdy z budynków został zaprojektowany przez odrębną pracownię architektoniczną. Na podstawie analizy tendencji rynkowych określono motywy przewodnie dla poszczególnych budynków: mieszkanie z widokiem, mieszkania wokół dziedzińca, mieszkanie wśród drzew, mieszkanie z patio i mieszkanie z balkonem. Hasła te zostały wyrażone poprzez odpowiednie rozwiązania architektoniczne. W wieżowcu Garden Tower projektanci poruszyli temat mieszkania z widokiem, decydując się na silne przeszklenie ścian zewnętrznych oraz nietypową formę balkonów opasających cały obwód budynku.

Konstrukcja

Wycofany od ulicy punktowiec, pozbawiony konkretnych odniesień do tradycyjnych form architektonicznych, zaprojektowano na lekko wznoszącym się terenie, na rzucie wieloboku. Wysunięte wspornikowo we wszystkich kierunkach na długość 2,7-3 m dwutonowe płyty balkonów tworzą efekt przypominający nierówną, skalną powierzchnię. Pomiędzy krawędziami żelbetowych płyt balkonowych rozciągnięto metalową siatkę chromowaną o romboidalnych oczkach. Rozległe okna wyposażono w grube, ciemne, metalowe ramy, kadrujące widoki na otaczający miejscowość górski krajobraz.

Zagłębienia pofalowanych balkonów wypełniono substratem i posadzono w nich rośliny mające piąć się po metalowej siatce, zapewniając cień w mieszkaniach – jest to pierwszy obsadzony zielenią wysoki budynek w Szwajcarii. Stały poziom wilgotności zapewnia nasadzeniom automatyczny system nawadniania. Stalowe cięgna, na których zawieszona jest siatka elewacyjna, są profilami walcowanymi, wewnątrz których zlokalizowano odpływy wody gromadzącej się w prefabrykowanych donicach balkonów. Metalowa siatka tłumi również zawirowania powietrza od strony zawietrznej powstające podczas silnych wiatrów, co obniża wpływ oddziaływań aerodynamicznych na konstrukcję.

Budynek ma konstrukcję szkieletową żelbetową, opartą na centralnym, wylewanym na miejscu trzonie i prefabrykowanych słupach obwodowych, pomiędzy którymi rozpięto stropy o grubości 28 cm bez dodatkowych podpór pośrednich, co umożliwia uzyskanie maksymalnej elastyczności rzutu. Ze względu na pochylenie prefabrykowanych słupów obwodowych, w stropach powstają niesymetryczne naprężenia skręcające przenoszone na centralny trzon. Spójność architektoniczna projektu nie przełożyła się na standaryzację rozwiązań technicznych – większość węzłów konstrukcyjnych i elementów kotwiących musiała być projektowana indywidualnie, a układ zbrojenia elementów konstrukcyjnych jest nieregularny, co przełożyło się na większą ilość pracy projektantów.