To największe przedsięwzięcie budowlane tej instytucji od czasu jej otwarcia w 1909 roku. Dzięki realizacji udało się w dosłownym sensie otworzyć muzeum na przestrzeń miasta. Bogato zdobione ogrodzenie frontowe, o formie kolumnady z wysokim, murowanym cokołem, pierwotnie zasłaniało elementy techniczne. W ramach przebudowy pełne elementy cokołu zamieniono na stalowe, perforowane panele otwierane za dnia i zamykane po godzinach pracy muzeum. Dziedziniec przed wejściem do budynku wyłożono płytkami porcelanowymi, a pod nim ulokowano całkowicie nową przestrzeń wystawiennicza. Pozbawiona podpór pośrednich sala ma wymiary 30 x 38 m i wysokość dochodzącą do 10,5 m – pisze Maciej Lewandowski.
Zmodernizowany dziedziniec zlokalizowany jest od strony zachodniej, tuż przy Exhibition Road; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Nowy dziedziniec Muzeum Wiktorii
i Alberta (V&A Exhibition Road Quarter)Londyn, Wielka Brytania
AutorzyAL_A
Konsultant ds. konserwacji:Giles
Quarme & Associates
Muzeum Wiktorii i Alberta należy do najbardziej znanych muzeów sztuki i dizajnu na świecie. Jego misją jest promocja sztuki i edukacja w zakresie twórczości artystycznej. Rozbudowany obiekt udostępniono zwiedzającym 30 czerwca 2017 roku, z okazji 165 rocznicy działalności. W efekcie przeprowadzonych prac powstała podziemna przestrzeń wystawiennicza (Sainsbury Gallery) na potrzeby ekspozycji czasowych. Pozbawiona podpór pośrednich sala ma wymiary 30 x 38 m i wysokość dochodzącą do 10,5 m. Jest to największe przedsięwzięcie budowlane tej instytucji od czasu jej otwarcia w 1909 roku. Dzięki realizacji udało się w dosłownym sensie otworzyć muzeum na przestrzeń miasta. Bogato zdobione ogrodzenie frontowe (Aston Webb Screen), o formie kolumnady z wysokim, murowanym cokołem, pierwotnie zasłaniało elementy techniczne obsługujące muzeum.
W ramach przebudowy pełne elementy cokołu ogrodzenia zamieniono na stalowe, perforowane panele otwierane za dnia i zamykane po godzinach pracy muzeum. Perforacje układają się we wzór, jaki rysują na płaskiej powierzchni odłamki szrapnela, co stanowić ma symboliczne nawiązanie do uszkodzeń obiektu podczas II wojny światowej. Dziedziniec (Sackler Courtyard) przed wejściem do budynku wyłożono płytkami porcelanowymi. Elewacje wychodzące na dziedziniec były częściowo zasłonięte istniejącą zabudową – np. dekoracja sgraffito na skrzydle im. Henry’ego Cole’a – a dzięki przeprowadzonym pracom udało się je wyeksponować.
Widok od strony południowo- -wschodniej – dziedziniec usytuowany jest na poziomie ulicy, do wejścia do galerii prowadzą schody pokryte porcelanowymi płytkami; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Konstrukcja
Prace budowlane prowadzono w sąsiedztwie normalnie działającego muzeum – notabene zabytku o najwyższej wartości spośród klas przypisywanych obiektom historycznym w Wielkiej Brytanii. Podłoga podziemnej sali wystawowej znajduje się 18 m pod ziemią, jej konstrukcję oparto na 477 palach wbijanych na głębokość 50 metrów. Nową przestrzeń wystawową przekryto zadaszeniem opartym na 14 kratownicach stalowych, w którym zaprojektowano charakterystyczny świetlik (oculus) doświetlający salę i tworzący wizualne połączenia z zabytkowymi budynkami otaczającymi dziedziniec. Oculus składa się z prefabrykowanych, stalowych elementów, od góry zamkniętych szkłem i dopasowanych kształtem do formy sufitu. W szczelnych modułach zainstalowano niewielkie rurki do filtrowania powietrza oraz regulowania ciśnienia i wilgotności wewnątrz elementów. Wyprodukowane w Holandii profile transportowano do Londynu ciężarówką (największy z nich miał długość 5,5 m i ważył ok. 1 t). Świetlik otoczono balustradą ze stali nierdzewnej o złożonej, podwójnie zakrzywionej geometrii. W związku z pracami ziemnymi wywieziono 22 500 m3 ziemi (co odpowiada wielkości dziesięciu basenów olimpijskich), z czego 90% powtórnie wykorzystano. Dziedziniec o powierzchni 1200 m2 wyłożono 11 000 ręcznie robionych płytek porcelanowych z reliefem, w 15 typach, natomiast dach kawiarni – ponad 4000. Wszystkie te elementy zostały wyprodukowane przez najstarszą holenderską firmę Koninklijke Tichelaar Makkum. Jest to pierwszy dziedziniec w Wielkiej Brytanii w całości pokryty porcelaną. Wybór materiału to nawiązanie do kolekcji muzeum, która zawiera liczne przykłady XIX-wiecznej dekoracji ceramicznej.
Tymczasowe zabezpieczenia w postaci stężeń elementami stalowymi – aby sprawdzić stabilność konstrukcji istniejących budynków, przed rozpoczęciem budowy wykonano szereg analiz, które określiły jak blisko można budować obok historycznych obiektów, gdzie zapewnić tymczasowe wsparcie i jak najlepiej zaplanować prace; Fot. Stephen Citrone; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Energooszczędność
Dzięki odpowiednim rozwiązaniom w zakresie wentylacji mechanicznej, klimatyzacji i elektryki parametry energetyczne budynku są o 25% lepsze niż wartości brzegowe określone w krajowych przepisach technicznych. Do spłukiwania toalet w 75% wykorzystywana jest deszczówka. Dach części wystającej ponad istniejący poziom terenu zaprojektowano jako zielony, obsadzony specjalnie dobranymi, zróżnicowanymi gatunkami lokalnych roślin. Obiekt otrzymał certyfikat BREEAM na poziomie Excellent.
Widok od strony południowej na dziedziniec. Dach pawilonu mieszczącego kawiarnię przekryto porcelanowymi płytkami w tej samej kolorystyce co plac; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Zmodernizowany dziedziniec zlokalizowany jest od strony zachodniej, tuż przy Exhibition Road; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Wejście główne do muzeum Wiktorii i Alberta – budynek mieści się w dzielnicy South Kensington, między stacjami South Kensington a Knightsbridge. Pierwotny gmach zaprojektował inżynier i architekt Francis Fowke (część budynków przetrwała do dziś), obecny, widoczny na zdjęciu budynek – architekt Aston Webb; Fot. Victoria and Albert Museum, London; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Widok od strony południowo- -wschodniej – dziedziniec usytuowany jest na poziomie ulicy, do wejścia do galerii prowadzą schody pokryte porcelanowymi płytkami; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Nad klatką schodową zlokalizowano jeden ze świetlików oraz wyeksponowano stalową konstrukcję podtrzymującą ściany muzeum, którą pomalowano na czerwono; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Nową, wolną od kolumn galerię (Sainsbury Gallery) o powierzchni 1100 metrów doświetla świetlik znajdujący się na poziomie dziedzińca; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Widok od strony Exhibition Road; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
W ramach przebudowy pełne elementy cokołu ogrodzenia frontowego zamieniono na stalowe, perforowane, ruchome panele. Perforacje układają się we wzór, jaki rysują na powierzchni odłamki szrapnela, co ma stanowić symboliczne nawiązanie do uszkodzeń obiektu podczas II wojny światowej; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Tymczasowe zabezpieczenia w postaci stężeń elementami stalowymi – aby sprawdzić stabilność konstrukcji istniejących budynków, przed rozpoczęciem budowy wykonano szereg analiz, które określiły jak blisko można budować obok historycznych obiektów, gdzie zapewnić tymczasowe wsparcie i jak najlepiej zaplanować prace; Fot. Stephen Citrone; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Ze względu na ograniczoną przestrzeń otoczoną trzema, zabytkowymi budynkami realizacja projektu była dużym wyzwaniem dla architektów i konstruktorów; Fot. Stephen Citrone; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Konstrukcja wsporcza zamontowana pod historyczną częścią budynku – widok z wnętrza wschodniego skrzydła; Fot. Stephen Citrone; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Ze względu na ograniczoną przestrzeń otoczoną trzema, zabytkowymi budynkami realizacja projektu była dużym wyzwaniem dla architektów i konstruktorów; Fot. Stephen Citrone; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Tymczasowe zabezpieczenia w postaci stężeń elementami stalowymi – aby sprawdzić stabilność konstrukcji istniejących budynków, przed rozpoczęciem budowy wykonano szereg analiz, które określiły jak blisko można budować obok historycznych obiektów, gdzie zapewnić tymczasowe wsparcie i jak najlepiej zaplanować prace; Fot. Stephen Citrone; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Blavatnik Hall – nowa przestrzeń wystawowa w istniejącym budynku; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Na dziedzińcu zaprojektowano przeszklony pawilon, w którym mieści się kawiarnia dla 45 osób. Zadaszenie, podobnie jak posadzkę obłożono porcelanowymi płytkami; Fot. Hufton + Crow; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Proces powstawania płytek porcelanowych, którymi wykończono posadzkę dziedzińca; Fot. AL_A; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Proces powstawania płytek porcelanowych, którymi wykończono posadzkę dziedzińca; Fot. Koninklijke Tichelaar Makkum; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Proces powstawania płytek porcelanowych, którymi wykończono posadzkę dziedzińca; Fot. Koninklijke Tichelaar Makkum; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Świetlik doświetlający salę ekspozycyjną zbudowany jest z prefabrykowanych, stalowych elementów, od góry zamkniętych szkłem i dopasowanych kształtem do formy sufitu. Wewnętrzne moduły wykończono lakierem samochodowym w kolorze czerwonym; Fot. AL_A; Zdjęcia dzięki uprzejmości: AL_A, Koninklijke Tichelaar Makkum, Octatube i Victoria and Albert Museum
Schemat konstrukcyjny świetlika; Rys. AL_A
Przekrój przez salę wystawową i ciąg komunikacyjny. Oznaczenia do rys. 7-10: 1 – budynki istniejące; 2 – wejście na dziedziniec; 3 – dziedziniec Sackler; 4 – kawiarnia; 5 – świetlik; 6 – nowa galeria Blavatnik Hall w istniejącym budynku; 7 – ciąg komunikacyjny; 8 – przestrzeń ekspozycyjna (Sainsbury Gallery); 9 – pracownia konserwacji; Rys. AL_A
Sytuacja. Oznaczenia: 1 – dziedziniec Sackler; 2 – ogród Johna Madejskiego; 3 – Muzeum Wiktorii i Alberta; 4 – wejście główne do muzeum; 5 – Muzeum Historii Naturalnej; 6 – Muzeum Nauki; 7 – Imperial College London; Rys. AL_A
Rzut parteru; Rys. AL_A
Rzut poziomu -1; Rys. AL_A
Przekrój przez salę wystawową; Rys. AL_A
Detal przekroju przez fragment nowo powstałej części z pawilonem kawiarni; Rys. AL_A
System konstrukcyjny łącznika o rozpiętości ponad 33 m przekryto dwukrzywiznową formą dachu, łączącego dwie zabytkowe hale. O nowej realizacji Heatherwick Studio pisze Radosław Stach.
Co roku londyńska Serpentine Gallery zleca innemu wybitnemu architektowi zaprojektowanie tymczasowego pawilonu w Hyde Parku. Tym razem wybór padł na meksykańską architektkę, która będzie najmłodszą w historii projektantką podejmującą się tego zadania.
Tematem programu rezydencyjnego londyńskiego Design Museum na rok 2018 jest Mieszkanie. Przedsięwzięcie ma na celu promowanie młodych projektowych talentów.
Londyńska Fundacja Architektury udostępniła bezpłatną aplikację – architektoniczny przewodnik po stolicy Wielkiej Brytanii. Teraz z telefonem w ręku można bez trudu odnaleźć i poznać ponad tysiąc najciekawszych budynków Londynu.
To realizacja, na którą mieszkańcy Londynu czekali od kilku lat. 30 czerwca zainaugurowano dziedziniec Muzeum Wiktorii i Alberta po przebudowie według projektu pracowni AL_A.
Przy projektowaniu wystawy o matematyce inspiracją dla Zahy Hadid były prądy powietrza wywoływane przez unoszący się samolot. Otwarta w grudniu w londyńskim Muzeum Nauki Mathematics: The Winton Gallery jest jedyną stale dostępną muzealną ekspozycją stworzoną przez znaną architektkę.