Projekt powstał w wyniku konkursu zorganizowanego przez władze Nowego Jorku, który na celu miał opracowania nowych metod realizacji taniej zabudowy mieszkaniowej dla rodzin o przeciętnych dochodach. Obiekt powstał z kompletnie wyposażonych, prefabrykowanych segmentów o zróżnicowanej typologii. Wysokość kondygnacji wynosi około 289 cm, a powierzchnia mieszkań waha się od 25 do 33 m2.
Celem projektu było stworzenie bloku mieszkalnego, który oferowałby niewielkie i niedrogie mieszkania pod wynajem. Blok składa się z 55 jednostek o powierzchni od 25 do 35 m2, a jego konstrukcja pozwala na umiejscowienie w niemal dowolnej lokalizacji. Fot. Field condition
Blok Carmel Place/ My Micro NYKips Bay, Manhattan, Nowy Jork
AutorzynARCHITECTS
KonstrukcjaDeNardis Engineers
Generalny wykonawcaMonadnock
Construction; Capsys
Konsultant ds. LEEDTaitem Engineering, PC
InwestorNYC Department
of Housing Preservation
& Development
Powierzchnia całkowita3255.0 m²
Powierchnia mieszkań25-35 m2
Liczba mieszkań55
Projekt2013
Data realizacji (koniec)2016
Koszt inwestycji17 000 000 USD
Carmel Place zwany również My Micro NY to wielorodzinny budynek mieszkalny zbudowany z kompletnie wyposażonych, prefabrykowanych segmentów o zróżnicowanej typologii. Blok zlokalizowany jest na niewielkiej działce o wymiarach ok. 13 x 32 m na Manhattanie. Projekt powstał w wyniku konkursu adAPT NYC zorganizowanego przez władze Nowego Jorku w celu opracowania nowych metod realizacji taniej zabudowy mieszkaniowej dla rodzin o przeciętnych dochodach, które poszukują lokum jedno- lub dwupokojowego.
Na elewacjach zastosowano cegłę w czterech odcieniach szarości. Fot. Field condition
Ponieważ budynki wielorodzinne o strukturze opartej jedynie na małych mieszkaniach nie są dopuszczone w przepisach lokalnych (minimalna wielkość mieszkania to ok. 36 m2), a jednocześnie zapotrzebowanie znacznie przerasta podaż małych mieszkań, władze Nowego Jorku dokonały korekty zapisów prawa miejscowego w obszarze dzielnicy Kips Bay, aby umożliwić powstanie budynku złożonego jedynie z jednostek mieszkalnych o niewielkim metrażu. Mieszkańcom bloku zapewniono dostęp do usług takich jak siłownia, pralnia, ogólnodostępna przestrzeń rekreacyjna oraz przestrzeń do pracy indywidualnej, użytkowy taras na dachu, pomieszczenia magazynowe czy boksy na rowery. Mieszkania zaprojektowano w taki sposób, aby w miarę możliwości zwiększyć dostęp światła dziennego i różnicować widoki na okolicę, a pomieszczenia ogólnodostępne zlokalizowano tak, by ułatwiać lokatorom nawiązywanie kontaktów.
W każdym mieszkaniu znajduje się pokój dzienny, kuchnia, łazienka oraz balkon w postaci portfenetru. Fot. Pablo Enriquez
Mieszczący 55 jednostek mieszkalnych Carmel Place jest obecnie najwyższym w Nowym Jorku budynkiem złożonym z elementów prefabrykowanych. Wysokość kondygnacji wynosi około 289 cm, a powierzchnia mieszkań waha się od około 25 do 33 m2, z czego 40% jest dostępnych dla rodzin o przeciętnych lub niskich dochodach. W 16 spośród 32 mieszkań o cenach rynkowych, jak również w 8 mieszkaniach przeznaczonych dla weteranów wojennych, przewidziano modyfikowalną zabudowę meblową, której formę można dostosowywać do indywidualnych potrzeb użytkowników.
Budowa bloku polegała na wyprodukowaniu w fabryce 65 stalowych, pojedynczych modułów ramowych z betonowymi płytami podłóg i stropów (z czego 55 modułów to jednostki mieszkalne, pozostałe 10 składa się na rdzeń budynku), a następnie przetransportowaniu ich na plac budowy i połączeniu ze sobą. Tak zamontowane elementy są gotowe do montażu urządzeń i wykończenia wnętrz, a także ceglanej elewacji. Fot. Field condition
Ceny rynkowe wynajmu jednopokojowych mieszkań w centrum Nowego Jorku zaczynają się od 3400 dolarów miesięcznie, natomiast w budynku Carmel Place od 2000 dolarów, a ceny mieszkań dostępnych dla osób o niższych dochodach są w przedziale 950-1500 dolarów. Metoda prefabrykacji umożliwiła równoległe prowadzenie prac fundamentowych i realizacji jednostek mieszkalnych – stalowych ram z betonowymi płytami podłóg i stropów. Prefabrykaty przygotowywano w stoczni na Brooklynie i zmontowano w ciągu 4 tygodni na placu budowy w sposób dużo mniej uciążliwy dla otoczenia niż w przypadku tradycyjnych metod.
Celem projektu było stworzenie bloku mieszkalnego, który oferowałby niewielkie i niedrogie mieszkania pod wynajem. Blok składa się z 55 jednostek o powierzchni od 25 do 35 m2, a jego konstrukcja pozwala na umiejscowienie w niemal dowolnej lokalizacji. Fot. Field condition
Na dachu wieżowca Carmel Place zlokalizowano taras dla mieszkańców. Fot. Field condition
Na elewacjach zastosowano cegłę w czterech odcieniach szarości. Fot. Field condition
Elewacja północno-zachodnia – widok od strony wejścia. Fot. Monadnock construction
Elewacja północno-wschodnia. Fot. Field condition
Od strony północno-zachodniej oraz południowo-wschodniej budynek wygląda jak połączone ze sobą cztery smukłe wieże. Każda z nich ma szerokość 3,35 m. Poszczególne moduły mieszkalne wyposażono w pojedyncze lub podwójne okna o wysokości 2,44 m, których proporcje są adekwatne do proporcji całego bloku. Fot. nARCHITECTS
Obiekt znajduje się w dzielnicy mieszkaniowej Kips Bay na Manhattanie w Nowym Jorku, gdzie dominują apartamentowce z charakterystycznej czerwonej cegły. Fot. Field condition
Widok od strony wejścia. Wszystkie kawalerki utrzymano w jasnej kolorystyce. Dodatkowe miejsce do przechowywania zaprojektowano nad kuchnią i łazienką. Część mieszkań wyposażono w zabudowę, której formę można dostosowywać do indywidualnych potrzeb użytkowników. Fot. Pablo Enriquez
W każdym mieszkaniu znajduje się pokój dzienny, kuchnia, łazienka oraz balkon w postaci portfenetru. Fot. Pablo Enriquez
Wnętrza zaprojektowano tak, aby pomimo małego metrażu stworzyć wrażenie przestronności. Rozłożona sofa zmienia pokój dzienny w sypialnię, a mobilny stół miejsce pracy w jadalnię. Fot. Pablo Enriquez
Wnętrza zaprojektowano tak, aby pomimo małego metrażu stworzyć wrażenie przestronności. Rozłożona sofa zmienia pokój dzienny w sypialnię, a mobilny stół miejsce pracy w jadalnię. Fot. Pablo Enriquez
Budowa bloku polegała na wyprodukowaniu w fabryce 65 stalowych, pojedynczych modułów ramowych z betonowymi płytami podłóg i stropów (z czego 55 modułów to jednostki mieszkalne, pozostałe 10 składa się na rdzeń budynku), a następnie przetransportowaniu ich na plac budowy i połączeniu ze sobą. Tak zamontowane elementy są gotowe do montażu urządzeń i wykończenia wnętrz, a także ceglanej elewacji. Fot. Field condition
Budowa bloku polegała na wyprodukowaniu w fabryce 65 stalowych, pojedynczych modułów ramowych z betonowymi płytami podłóg i stropów (z czego 55 modułów to jednostki mieszkalne, pozostałe 10 składa się na rdzeń budynku), a następnie przetransportowaniu ich na plac budowy i połączeniu ze sobą. Tak zamontowane elementy są gotowe do montażu urządzeń i wykończenia wnętrz, a także ceglanej elewacji. Fot. Field condition
Budowa bloku polegała na wyprodukowaniu w fabryce 65 stalowych, pojedynczych modułów ramowych z betonowymi płytami podłóg i stropów (z czego 55 modułów to jednostki mieszkalne, pozostałe 10 składa się na rdzeń budynku), a następnie przetransportowaniu ich na plac budowy i połączeniu ze sobą. Tak zamontowane elementy są gotowe do montażu urządzeń i wykończenia wnętrz, a także ceglanej elewacji. Fot. Field condition
Budowa bloku polegała na wyprodukowaniu w fabryce 65 stalowych, pojedynczych modułów ramowych z betonowymi płytami podłóg i stropów (z czego 55 modułów to jednostki mieszkalne, pozostałe 10 składa się na rdzeń budynku), a następnie przetransportowaniu ich na plac budowy i połączeniu ze sobą. Tak zamontowane elementy są gotowe do montażu urządzeń i wykończenia wnętrz, a także ceglanej elewacji. Fot. Field condition
Moduły mieszkalne wyprodukowano w fabryce Capsys, a następnie transportowano na plac budowy, na którym w tym czasie prowadzone były prace fundamentowe. Fot. nARCHITECTS
Moduły mieszkalne wyprodukowano w fabryce Capsys, a następnie transportowano na plac budowy, na którym w tym czasie prowadzone były prace fundamentowe. Fot. NARCHITECTS
Moduły mieszkalne wyprodukowano w fabryce Capsys, a następnie transportowano na plac budowy, na którym w tym czasie prowadzone były prace fundamentowe. Fot. NARCHITECTS
Moduły mieszkalne wyprodukowano w fabryce Capsys, a następnie transportowano na plac budowy, na którym w tym czasie prowadzone były prace fundamentowe. Fot. NARCHITECTS
Moduły mieszkalne wyprodukowano w fabryce Capsys, a następnie transportowano na plac budowy, na którym w tym czasie prowadzone były prace fundamentowe. Fot. NARCHITECTS
Budowa bloku polegała na wyprodukowaniu w fabryce 65 stalowych, pojedynczych modułów ramowych z betonowymi płytami podłóg i stropów (z czego 55 modułów to jednostki mieszkalne, pozostałe 10 składa się na rdzeń budynku), a następnie przetransportowaniu ich na plac budowy i połączeniu ze sobą. Tak zamontowane elementy są gotowe do montażu urządzeń i wykończenia wnętrz, a także ceglanej elewacji. Fot. nARCHITECTS
Schemat przedstawiający proces powstawania projektu; Il. nARCHITECTS
Schemat funkcji rekreacyjnych i udogodnień przeznaczonych dla mieszkańców: a) dach zielony; b) przestrzeń wypoczynkowa; c) taras na dachu; d) siłownia; e) przestrzeń usługowa; f) pomieszczenie na rowery; g) komórki lokatorskie; h) pomieszczenie do pracy indywidualnej; i) pralnia; j) patio; Il. nARCHITECTS
Aksonometria mikrojednostki: a) kuchnia; b) łazienka z toaletą; c) przestrzeń do przechowywania; d) portfenetr; e) pokój dzienny; Fot. nARCHITECTS
Typy mieszkań w Carmel Place: A) 28,06 m2 (30 mieszkań); B) 32,98 m2 (6 mieszkań); C) 28,06 m2 (6 mieszkań); D) 33,45 m2 (6 mieszkań); E) 30,01 m2 (4 mieszkania); F) 25,36 m2 (2 mieszkania); G) 27,87 m2 (1 mieszkanie); Il. nARCHITECTS
Konstrukcję wyspy tworzą 132 donice posadowione na palach zagłębionych nawet na 60 m pod powierzchnię wody, gdzie znajdują oparcie w skalistym podłożu – o nowo otwartej przestrzeni publicznej na Manhattanie pisze Wiktor Kowalski.
W tym roku mija 20 lat od zamachu na WTC w Nowym Jorku. W wyniku ataku zginęło blisko 3 tys. osób. Przypominamy tekst konstruktora Adama Zbigniewa Pawłowskiego, profesora i wykładowcy Politechniki Warszawskiej, który szczegółowo objaśnia, dlaczego doszło do zawalenia się wież WTC i czy można było opóźnić katastrofę.
Niemiecka artystka Candida Höfer przez dwa lata fotografowała architekturę Meksyku – jej puste wnętrza i detale. Podsumowującą projekt wystawę można oglądać w nowojorskiej galerii Sean Kelly.
Zespół XIX-wiecznej fabryki czekolady na terenie SoHo przebudowano na apartamentowiec według projektu biura DDG, które pełniło tu również funkcję dewelopera i generalnego wykonawcy. Elewację obiektu tworzą dwa niezależne ustroje konstrukcyjne: przeszklona elewacja w systemie okiennym oraz zewnętrzny parawan o formie płaskiej kratownicy, wykonany z powtarzalnych odlewów aluminiowych, stanowiących reinterpretację żelaznych konstrukcji industrialnych. Ich formę określono na szkicach, a następnie rozwijano przy użyciu zaawansowanych technik modelowania 3D – pisze Maciej Lewandowski.
Najnowsza realizacja Bjarke Ingels Group stanowi połączenie tradycyjnego, europejskiego kwartału z modelem wysokościowej zabudowy typowej dla centrum Nowego Jorku. Wieżowiec zajmuje niemal cały śródmiejski kwartał na rogu West 57th Street i West Side Highway, zapewniając niczym niezakłócone widoki w kierunku Hudson River Park i nabrzeża rzeki. Konstrukcja zadaszenia nad niższą częścią płynnie przechodzi w elewację części wieżowej.
Zukin zauważa, że projektom rewitalizacyjnym towarzyszy proces gentryfikacji, który powoduje, że rejony, które stają się modne, gubią swą historię i autentyczność, a miasto traci duszę, którą Zukin upatruje nie tyle w zróżnicowanej warstwie funkcjonalno-przestrzennej, lecz w społecznej i etnicznej różnorodności mieszkańców – recenzja Artura Jasińskiego.