i
Design for Death to nietypowy konkurs architektoniczny i wzorniczy. Zorganizowane przez platformę designboom przedsięwzięcie miało stać się impulsem do zmiany podejścia w odniesieniu do śmierci. Czy już pora na zmianę w wyglądzie i funkcjonowaniu współczesnych cmentarzy?Jeden z wyróżnionych w konkursie projektów - RE.GENERATION - wydaje się szczególnie śmiały. Zamiast rysować nowe formy cmentarzy przyszłości, projektanci z grupy AN.ONYMUS zdecydowali się na zaprojektowanie alternatywnego procesu pochówku (o grupie AN.ONYMUS pisaliśmy niedawno w związku z konkursem na projekt kompleksowej przebudowy jednej z dzielnic Nowego Jorku). Zamiast zniczy – biogaz z cmentarzaWidywane na mokradłach błędne ogniki były w ludowych wierzeniach uznawane za błąkające się dusze zmarłych. Koncept nowojorskich projektantów to współczesna realizacja tego wierzenia. Projektanci proponują wykorzystanie gazu, który wydziela się przy rozkładzie ciał. Byłby on wykorzystywany jako paliwo. Powolne spalanie gazu nie generuje wiele energii, ale uzyskana elektryczność wystarcza do zasilania oświetlenia grobowca. W miarę postępu rozkładu ilość wydzielanego gazu się zmniejsza. Generator produkuje więc mniej energii, a co za tym idzie, plakietka z nazwiskiem zmarłego jarzy się coraz słabiej. W zależności od warunków, cały proces może zakończyć się po kilku lub kilkunastu miesiącach.Nowe technologie na cmentarzuRE.GENERATION w imię ekologii redefiniuje pochówek. Projektanci wskazują na zanieczyszczenie powietrza, powstające przy kremacji. Tradycyjny pochówek w trumnie uznają za niepraktyczny ze względu na marnotrawstwo miejsca. Zaproponowany przez nich proces wykorzystuje nowatorski sposób czasowego zamrażania zwłok. Metoda opracowana przez szwedzką badaczkę Susanne Wiigh-Maesak polega na ochłodzeniu ciała w ciekłym azocie do -196 stopni. Zamrożone ciała poddaje się wibracjom, w wyniku których rozpadają się na małe kawałki. Stosoowania tej technologii zakazały jednak szwedzkie władze. Zabieg proponowany przez AN.ONYMUS przyspiesza rozpad tkanek. Wykorzystanie biodegradowalnych trumien i zabieg mrożenia sprawiają, że po roku miejsce na cmentarzu może być ponownie wykorzystane. Znika w ten sposób konieczność rozbudowy i zajmowania kolejnych terenów przez nowe grobowce. Dizajn dla śmierciDo udziału w konkursie zgłoszono przeszło 1300 prac z 90 krajów. I nagrodę otrzymał projekt POST COMMUNITY autorstwa Marty Piaseczyńskiej i Rangela Karaivanova z Austrii, cmentarz-budynek, który według jury mógłby znaleźć się w centrum metropolii. II miejsce uzyskała praca Thomasa Seriesa z USA, My favorite place - gigantyczna złota bryła, przypominająca starożytny monolit. AN.ONYMUSPracownia AN.ONYMOUS założona została w 2012 roku przez Martę Nowak i Imana Ansarima.Marta Nowak - architektka i artystka, pracuje w Nowym Jorku. Studiowała na wydziale architektury Harvard University Graduate School of Design, dyplom licencjacki w dziedzinie sztuk pięknych uzyskała na St. Catherine University w St. Paul. Pracowała dla Moshe Safdie w Bostonie, SOM w Nowym Jorku, Harvard Design Magazine, a także dla ONZ w Kenii. Iman Ansari - architekt i urbanista, pracuje w Nowym Jorku. Absolwent wydziałów filozofii i architektury. Dyplom uzyskał na wydziale architktury i urbanistyki Harvard University Graduate School of Design. Pracował dla Foregin Office Architects w Londynie, SOM oraz I.M Pei w Nowym Jorku. Obecnie wykłada współczesną teorię architektury na Spitzer School of Architecture City University of New York i publikuje w wielu magazynach, takich jak Architecture Review, Architect Newspaper, Harvard GSD Platform.
