Najbardziej kontrowersyjna realizacja w Polsce została doceniona przez środowisko. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zdobywa Laur Architektów i Architektek

10. edycja konkursu Życie w Architekturze dała szansę architektkom i architektom, projektantkom i projektantom wnętrz oraz krajobrazu na wskazanie tej realizację, która ich zdaniem zasługuje na najwyższe uznanie. Każdy zainteresowany zyskał możliwość głosowania na jedną z 60 realizacji z lat 2020-2024, które znalazła się na liście TOP60.

Lista TOP60 pokazuje ona niezwykłą różnorodność polskiej architektury – zarówno w skali, jak i w podejściu do projektowania. Wśród sześćdziesięciu nominowanych realizacji znalazły się domy i duże osiedla; inwestycje prywatne i publiczne; są całkowicie nowe obiekty, jak i udane adaptacje już istniejących budynków i przestrzeni; są mieszkania, biura, domy pomocy, centra społeczne, szkoły, przedszkola, żłobki, muzea, hotele, cmentarze, hale sportowe, place, parki, ulice, a także most, garaż i kładka pieszo-rowerowa; obiekty mieszkaniowe reprezentowane są zarówno przez inwestycje całkowicie komercyjne, jak i te o społecznym charakterze.

Wśród nominacji znalazły się realizacje z największych metropolii, takich jak Warszawa, Kraków, Wrocław, Gdańsk czy Katowice, ale też z mniejszych ośrodków i miejscowości, gdzie dobra architektura coraz częściej staje się narzędziem lokalnej zmiany. W zestawieniu są m.in. Dobczyce, Jemielnica, Gorzyce, Czechowice-Dziedzice, Wieleń czy Reguły – miasta i miasteczka, w których powstały projekty o wysokiej jakości przestrzennej, społecznej i środowiskowej.

Zobacz więcej: 

>>Oto 60 najciekawszych realizacji, które zawalczą o najważniejsze nagrody konkursu Życie w Architekturze 2025

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zdobywa Laur Architektów i Architektek

Przedstawiciele środowiska skorzystali z tej możliwości i wskazali, że wśród nominowanych realizacji to właśnie Muzeum Sztuki Nowoczesnej zasługuje na Laur Architektów i Architektek. Podczas gali finałowej tę nagrodę wręczyła sekretarz redakcji "Architektury-murator", Magda Mojdusza, a statuetkę zaprojektowaną przez Annę Lorens odebrał Szymon Wojciechowski z APA Wojciechowski (lokalny partner studia Thomas Phifer and Partners).  

Muzeum było przedmiotem wielu naszych prezentacji. Premierowo opisaliśmy go w styczniowym numerze "Architektury-murator" z 2025 roku. Jako jedyna okazja zdecydowaliśmy się wówczas na wysłanie własnego fotografa i przyjęliśmy założenie, że chcemy publikować wnętrza Muzeum Sztuki Nowoczesnej wypełnione ludźmi. Chodziło nie tylko o pokazanie skali, ale także życia w tej nowej architekturze. 

Tę prezentację - opatrzoną komentarzami Macieja Miłobędzkiego, Grzegorza Buczka i Błażeja Ciarkowskiego oraz fotografiami Marcina Czechowicza można przeczytać TUTAJ 

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Założenia Autorskie

W odróżnieniu do pionowo górującego nad otoczeniem Pałacu Kultury i Nauki, gmach warszawskiego MSN-u został zaplanowany horyzontalnie i składa się z dwóch form na planie prostokąta. Nad wykonaniem charakterystycznej białej betonowej fasady czuwali wykwalifikowani miejscowi fachowcy.

Architekci pracowni Thomas Phifer and Partners zaprojektowali bryłę budynku na podobieństwo świetlnej witryny. Jedność fasady przełamano na wysokości pierwszego piętra pasmem okien, które zapewniają dostęp światła do mieszczących się tam galerii. Wplecenie w sztukę tego miejsca światła tego miejsca okazało się niezwykle ważnym elementem koncepcji. Parter pełni rolę forum kultury, platformy zaangażowania, która daje mieszkańcom Warszawy większą sprawczość. To nowe centrum grawitacji w stolicy, mające zapraszać swoją otwartością. To przestrzeń spotkań, miejsce oddane ludziom, nowy plac miejski, a także miejsce dialogu osadzonego w życiu miasta.

Odwiedzający znajdą tu otwartą salę wykładową, otwartą galerię, z poziomu której artystki będą zabierać bezpośredni głos w dialogu kulturalnym Warszawy, a prócz tego monumentalną klatkę schodową, przestrzeń edukacyjną, kawiarnię oraz księgarnię. Wspomniana monumentalna klatka schodowa to serce muzeum. Jest zalana naturalnym światłem i stanowi przestrzeń społeczną, w której odbywa się zasadniczy ruch wewnątrz instytucji na jej osi pionowej. To wokół tej centralnej przestrzeni zorganizowane są wejścia do sal galerii, a jej wielkoformatowe okna zapraszają do środka widoki miasta. W każdej galerii znajdziemy drewniane pomieszczenie z ławką, stolikiem do czytania oraz oknem. Te pokoje są częścią doświadczenia artystycznego i miejscem, w którym odwiedzający mogą przystanąć, oddać się refleksji i kontemplacji. Galerie drugiego piętra są zalane naturalnym światłem wpadającym przez świetliki.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Autorzy

Thomas Phifer and Partners, architekci prowadzący Thomas Phifer, Katie Bennett; architekci Gabrielle Marcoux, Steve Dayton, Ryan Connolly, Michie Yahagi, Andrea Machado Romero, Wiktor Kazimierczak, Agata Kolwas, Jakub Barwiński, Chris Soohoo, Anna Kaertner, Leticia Wouk Almino Kim, Lane Raffaldini Rubin, Alexandria Lee, Naomi Ng, Ethan Fischer, Gabriel Smith, Jessica Luscher, Robert Hon, Matthew Zuckerman, Remon Alberts, Greg Bonner, Brittany Utting, Anna Fritz, Lara Hansmann, Jiaxing Yan, Evan Yoon, Justin Fan

Lokalni architekci: APA Wojciechowski Architekci, architekci Szymon Wojciechowski, Michał Sadowski, Izabella Trzcińska, Jarek Kubik Konstrukcja: Buro Happold, Skidmore, Owings and Merrill, Arbo,

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Metryka realizacji

Oficjalna nazwa i typ realizacji: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, budynek użyteczności publicznej

• Inwestor: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i miasto stołeczne Warszawa
• Generalny wykonawca: Warbud S.A.
• Wykonawca konstrukcji: Buro Happold
• Powierzchnia zabudowy: 4500 m2
• Powierzchnia całkowita: 4500 m2
• Kubatura: 4500 m3
• Data przygotowania projektu/ukończenia realizacji: 2018/2024

10. edycja Życia w Architekturze

10. edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE jest częścią wyjątkowego przedsięwzięcia, w którym od 1995 roku nagradzamy polskie realizacje, w najlepszy lub najciekawszy sposób wskazujące kierunek myślenia o relacjach życia i architektury. Na autorów i autorki najlepszego obiektu lub przestrzeni (Grand Prix) czekała w tym roku nagroda pieniężna w wysokości 20 000 zł.

ŻYCIE W ARCHITEKTURZE to najstarszy, organizowany nieprzerwanie od przełomu 1989 roku konkurs na najbardziej wartościowe realizacje w Polsce. W dziewięciu poprzednich edycjach rywalizowało w sumie ponad 3000 budynków i przestrzeni publicznych. Konkurs niezmiennie wskazuje nowe zjawiska, potrzeby i kierunki, jakie pojawiają się w dziedzinie projektowania. Co kilka lat stwarza okazję do spojrzenia na polską architekturę z szerokiej perspektywy. Nie jest ona zniekształcona, bo projekty nie są nominowane, lecz nadsyłane przez samych autorów.

Sponsorzy konkursu Życie w Architekturze

Całe to przedsięwzięcie nie byłoby możliwe bez wsparcia naszych partnerów. Głównym sponsorem 10. edycji ŻYCIA W ARCHITEKTURZE jest Saint-Gobain. Wśród grona sponsorskiego znajdziemy także właścicieli marek: Aluprof, Dyson, Humanscale i VELUX, a także Ecophon, Glassolutions, Isover, Leca, Rigips, Weber oraz Swisspacer z Grupy Saint-Gobain.

Życie w Architekturze 2025. Rekordowe zgłoszenia

W tym roku pracownie architektoniczne zgłosiły do konkursu blisko 400 realizacji. W tej edycji czekało na Was kilka nowości. Najważniejszą z nich jest brak kategorii. Nie ocenialiśmy oddzielnie np. domów jednorodzinnych czy obiektów komercyjnych. Chcieliśmy skoncentrować się na ŻYCIU w architekturze, czyli jej relacji z odbiorcami i otoczeniem. 

Ze zgłoszonych realizacji z lat 2020-2024 wybraliśmy TOP 60, czyli 60 najciekawszych obiektów lub przestrzeni. Zostały one poddane ocenie naszego jury i to właśnie spośród nich wyłoniony został laureat nagrody Grand Prix, a drogą głosowania wskazano zdobywcy tytułów Ulubieniec Publiczności oraz Laur Środowiska – Nagroda Architektów i Architektek.

Dzięki firmie VELUX mogliśmy także wręczyć trzy dodatkowe nagrody. Zostały one przyznane tym realizacjom, które wykorzystują światło dzienne jako element kształtowania architektury i poprawy jakości przestrzeni pod dachem z wykorzystaniem okien dachowych. 

Zobacz relację z GALI:

>>„Życie w Architekturze” po 30 latach. Finałowa gala 10. edycji konkursu przyciągnęła tłumy

---

Dziękujemy, że tu jesteś

Posłuchaj także naszego Podcastu Architektonicznego

Ładnie, tylko lepiej? Gruz, dzikość i narracja w architekturze Archigrestu

Rozmowa z Maciejem Kaufmanem i Marcinem Maraszkiem z Archigrestu o tym, dlaczego architektura publiczna nie musi być gładka, symetryczna i od linijki. O zostawianiu gruzu w parku, sadzeniu nieklonowanych drzew, pracy bez PR-u i znaczeniu dobrze opowiedzianej historii. Wszystko to zaś w tle krążącego z kuluarach przekonania, że ich architektura w istocie architekturą nie jest.