Nie żyje Olgierd Czerner

Olgierd Czerner urodził się 5 kwietnia 1929 roku w Świętochłowicach na Śląsku. W 1952 roku ukończył Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, gdzie studiował m.in. u boku Mariana Barskiego, Tadeusza Zipsera i Zenona Prętczyńskiego. Z uczelnią związany był przez całe swoje życie. W latach 1955-1965, równolegle z pracą akademicką, pełnił funkcję Konserwatora Zabytków Miasta Wrocławia (stanowisko to objął w wieku zaledwie 26 lat).Kierowany przez niego zespół opracował m.in. koncepcję architektoniczno-konserwatorską restauracji kolegiaty w Głogowie. Profesor był też jednym z inicjatorów wzniesienie budynku dla Panoramy Racławickiej, a przede wszystkim założycielem i pierwszym dyrektorem Muzeum Architektury we Wrocławiu. My wszyscy, którzy z Nim pracowaliśmy, a później spotykaliśmy Go wielokrotnie na licznych wernisażach, konferencjach i debatach, zapamiętamy Go jako ciepłego i wrażliwego człowieka, życzliwego przyjaciela, wnikliwego obserwatora miasta, wielkiego miłośnika architektury, sztuki i Wrocławia – napisali pracownicy placówki na Facebookowym profilu Muzeum.Olgierd Czerner był m.in. członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, wrocławskiego oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami i Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych (ICOMOS), a także autorem książek o architekturze Wrocławia i Lwowa oraz prac związanych z teorią i praktyką ochrony zabytków, w tym „Rynek wrocławski” (Wrocław 1976 Ossolineum, Warszawa 1977, Arkady) „Wrocław na dawnej rycinie” (Wrocław 1989, Ossolineum), „Lwów na dawnej rycinie i planie” czy „Mój wiek XX”. Architektonicznie Wrocław zmieniał się na moich oczach. Mnóstwo pracy włożyłem w jego odbudowę, szczególnie okolic Rynku i Ostrowa Tumskiego. Czasem, jak patrzę na niektóre budynki czy ulice, wzruszam się i myślę: „Mój Boże, jaka to była straszna ruina” - mówił w rozmowie, która wkrótce ukaże się w publikacji „Zanim zostaliśmy profesorami” wydanej nakładem Politechniki Wrocławskiej.