To był najbardziej wyczekiwany proces ostatnich lat. Na ławie oskarżonych stanął 63-letni Pałac Kultury i Nauki. Sędzia Jarosław Gwizdak starał się dociec, czy stalinowskie korzenie budynku wciąż mają znaczenie dla mieszkańców Warszawy i co obecnie symbolizuje dla nich ten wciąż najwyższy obiekt Rzeczypospolitej Polskiej. Mimo obecności prawdziwego sędziego i adwokatów, Sąd nad Pałacem stanowił projekt teatralny inspirowany znanymi w kulturze anglosaskiej procesami, które wytaczane były budynkom i przedmiotom za ich domniemane przewiny. PKiN znienawidzony i najbardziej kochany jest nieustannie oskarżany i broniony. I może również dlatego, budynek ten jest najbardziej zainteresowany procesem nad sobą – piszą organizatorzy z Fundacji FOMA.
Ostatecznie sędzia Jarosław Gwizdak wydał wyrok uniewinniający. W uzasadnieniu zacytował słowa Marii Konwickiej: Mój ojciec, Tadeusz Konwicki, żył z Pałacem Kultury 60 lat: widział go z balkonu w całej okazałości – dopiero po jego odejściu Pałac przysłonił jakiś nowy budynek. Kiedy ojciec wracał z wieczornego spaceru przez bramę przy Nowym Świecie 41, to też prosto na Pałac. Myślę, że mimo, że go w swoich książkach demonizował, to ostatecznie się do niego przyzwyczaił.
Czytaj też: Historia kontrowersyjnego Pałacu Kultury i Nauki
i
Sąd na PałacemInicjator: Fundacja FOMAReżyseria, tekst: Seb MajewskiDramaturgia: Tomasz JękotKurator: Magdalena SrokaWspółpraca: Katarzyna DrogowskaProdukcja: Ola Knychalska
W ramach projektu Plac Defilad /placdefilad.org
