Zespół, w którym mieścił się niegdyś Wydział Hydromechaniki Politechniki Gdańskiej pochodzi z lat 1915-1920 i znajduje się w najstarszej części kampusu – między gmachem głównym a Wydziałem Elektrotechniki i Automatyki. Konkurs dotyczył jego remontu i adaptacji do nowych funkcji. Władze uczelni założyły, że w obiekcie powinno się znaleźć Muzeum Techniki wraz z dodatkową przestrzenią wystawową, w której studenci mogliby prezentować swoje projekty, sala prelekcyjno-koncertowa, mediateka, kawiarnia oraz powierzchnie dla firm zewnętrznych współpracujących z politechniką. Architekci mieli też zaproponować łącznik między pomieszczeniami ekspozycyjnymi a gmachem głównym. Zwycięska koncepcja zakłada m.in. wprowadzenie wzdłuż elewacji współczesnych segmentów, dzięki którym możliwe będzie zwiększenie powierzchni użytkowej zespołu. Alternatywnie do sugerowanego w zapisach konkursu usytuowania łącznika na poziomie pierwszego piętra, projektanci zaprojektowali go w strefie przyziemia, wykorzystując istniejącą w terenie różnicę wysokości (1,9 m). Takie rozwiązanie wymaga wykonania tylko jednego przebicia w historycznej ścianie obwodowej gmachu głównego, która obecnie jest całkowicie ukryta pod ziemią, co w minimalny sposób narusza jej strukturę i w żaden sposób nie wpływa na zakłócenie czytelności elewacji – tłumaczą architekci.
Rozpoczęcie realizacji: 2016
