Spis treści
- Modernistyczne Wilno. Fresk, witraże i postsowiecka restauracja - co tu robi kino?
- Instytut Gospodarki Rolnej i Centrum Obliczeniowe - gdzie znajduje się sala kinowa?
Modernistyczne Wilno. Fresk, witraże i postsowiecka restauracja - co tu robi kino?
Rzędy drewnianych foteli kinowych obitych szorstkim materiałem, skrzypiący parkiet i potężne malowidło na ścianie - mierzące 240m², objęte ochroną konserwatorską dzieło o tytule Nasz kraj stworzyły trzy artystki, Sofija Veiverytė-Liugailienė, Angelina Banytė, Natalija Daškova; to apoteoza litewskiego rolnictwa. Im głębiej wchodzi się do tej sali, tym więcej wrażeń dostarcza. Obszerna scena z rozciągniętym ekranem kinowym, całkowicie zwyczajna w porównaniu do reszty otoczenia, zupełnie traci na znaczeniu.
Zobacz także: Wagon salonowy. Luksusy i boazerie - tak podróżowali partyjni dygnitarze w PR-u
Skąd w budynku Instytutu Gospodarki Rolnej i Centrum Obliczeniowego wzięła się sala kinowa, w której do dziś stoją radzieckie maszyny służące do wyświetlania filmów? Na myśl przychodzi łódzkie kino Charlie, kiedyś Łódzki Ośrodek Kształcenia Ideologicznego. Pytam o to, wychodząc już z budynku; dostałam odpowiedź, która niczego nie wyjaśnia - wręcz przeciwnie:
Kiedyś była tu restauracja.
Sala kinowa znajduje się na szczycie klatki schodowej. W mniejszym pomieszczeniu, na tym samym piętrze, jedną ścianę zastąpiono trzyczęściowym witrażem w ciepłych kolorach (proj. Algirdas Dovydėnas)- znów nawiązujący do rolnictwa. Jest tu jeszcze jeden witraż - na parterze, zaraz przy wejściu. Proza życia codziennego i biurowe realia wnętrz mocno ograniczyły jego wartość estetyczną, a kolory nie mają szans zaistnieć.
Instytut Gospodarki Rolnej i Centrum Obliczeniowe - gdzie znajduje się sala kinowa?
Gmach Instytutu Gospodarki Rolnej i Centrum Obliczeniowe znajduje się na ul. V. Vudirkos 18 a sama sala kinowa na jego najwyższym piętrze. Projekt wykonał jeden z najbardziej cenionych litewskich architektów tamtych czasów, Vytautas Čekanauskas. Budowę ukończono w 1979 roku.
Budynek o łamanej kompozycji "wspina się" po zboczu, dostosowując się do rzeźby terenu. Wejście zaplanowano w zaokrąglonym bloku na samej górze. Wyróżniającą się bryłę zwieńczono rzeźbą Gediminasa Jokūbonisa.
Wilno odwiedziliśmy dzięki GoVilnius. Źródło: Marija Drėmaitė, Rūta Leitanaitė, Julija Reklaitė, Wilno XX-XXI wiek. Przewodnik architektoniczny, wyd. Centrum Architektury (2019)
Zobacz także: Modernistyczne Kowno powstało, gdy miasto przez 20 lat było stolicą Litwy - dziś jest na liście UNESCO
