Spis treści
- Co roku powstaje nowy Pawilon Serpentine
- "Kapsuła w Czasie" nawiązuje do tradycyjnych namiotów Shamiyana
- Marina Tabassum: Architektura kryzysu i społecznej odpowiedzialności
Co roku powstaje nowy Pawilon Serpentine
Serpentine Galleries, składające się z dwóch galerii sztuki współczesnej w Kensington Gardens i Hyde Parku w Londynie, od 2000 roku realizują unikalny projekt architektoniczny - co roku inny architekt zostaje zaproszony do zaprojektowania tymczasowego pawilonu. To prestiżowe zlecenie daje architektom możliwość eksperymentowania z nowymi ideami i materiałami, tworząc innowacyjne przestrzenie, które przyciągają uwagę publiczności i krytyków. Pawilon jest budowany w ciągu sześciu miesięcy i otwierany dla zwiedzających na trzy miesiące, stając się miejscem spotkań, wydarzeń kulturalnych i refleksji.

i

i
"Kapsuła w Czasie" nawiązuje do tradycyjnych namiotów Shamiyana
Tegoroczny pawilon Serpentine, "Kapsuła Czasu", autorstwa Mariny Tabassum i jej pracowni Marina Tabassum Architects (MTA), to odpowiedź na wyzwania współczesnej architektury, osadzona w kontekście kulturowym i klimatycznym Azji Południowej. Pawilon wyróżnia się wydłużoną, kapsułową formą, która biegnie wzdłuż osi północ-południe parku, nawiązując w dialog z otoczeniem. Centralnym elementem projektu jest dziedziniec, który został wyrównany z dzwonnicą Serpentine South, co podkreśla związek pawilonu z historią i przestrzenią galerii.
Konstrukcja pawilonu składa się z czterech rzeźbiarskich form, wykonanych z drewna klejonego. Półprzezroczysta fasada, wyglądająca jak delikatna membrana, filtruje światło słoneczne, tworząc wewnątrz pawilonu miękką, rozproszoną atmosferę. Inspiracją dla projektu były letnie parki i łukowate baldachimy ogrodowe, które filtrują światło przez liście drzew.
"Kapsuła Czasu" nawiązuje do tradycyjnych namiotów Shamiyana, powszechnie używanych w Azji Południowej podczas spotkań i uroczystości na świeżym powietrzu. Te struktury, wykonane z tkaniny podpartej bambusowymi słupami, funkcjonują jako symbol gościnności i wspólnoty. Tabassum reinterpretuje tę tradycję, wykorzystując nowoczesne materiały i techniki, tworząc przestrzeń, która jest zarówno funkcjonalna, jak i estetyczna. Integralną częścią projektu jest element kinetyczny – jedna z form kapsułowych może się poruszać, łączyć i przekształcać pawilon w nową przestrzeń. Ta dynamiczna cecha pozwala na adaptację pawilonu do różnych potrzeb i wydarzeń, od kameralnych spotkań po większe zgromadzenia.

i
Marina Tabassum: Architektura kryzysu i społecznej odpowiedzialności
Marina Tabassum jest cenioną bangladeską architektką, prowadzącą własną pracownię w Dhace i wykładającą na prestiżowych uczelniach, takich jak TU Delft i Yale. Jej praca koncentruje się na architekturze ekologicznej, wernakularnej (odzwierciedlającej lokalne potrzeby, dostępność materiałów budowlanych i tradycje) i społecznie odpowiedzialnej. Tabassum wykorzystuje lokalne materiały, takie jak bambus, cegła, drewno i ubijana ziemia, dostosowując swoje projekty do monsunowego klimatu Bangladeszu.
Czytaj także: Rzeźbione drewno opowiada o oczekiwaniu. Polski Pawilon z medalem na London Design Biennale 2025
Jest współautorką Muzeum Niepodległości w Dhace, a jej autorska pracownia skupia się na projektach, które odpowiadają na wyzwania związane ze zmianami klimatycznymi i nierównościami społecznymi. Tabassum jest zaangażowana w działalność społeczną, współpracując z organizacją fair trade Prokritee i prowadząc fundację FACE, która realizuje projekt Khudi Bari – mobilne domy dla osób dotkniętych powodziami w delcie Gangesu. Jej innowacyjne podejście do architektury zostało docenione licznymi nagrodami, w tym nagrodą Aga Khana za architekturę w 2016 roku i nagrodą Lisbon Triennale Lifetime Achievement Award w 2022 roku. W 2024 roku Marina Tabassum znalazła się na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi magazynu TIME, co potwierdza jej znaczący wpływ na współczesną architekturę i społeczeństwo.
