Plaża Romantyczna – obszar na wysokości Miedzeszyna na prawym brzegu Wisły i Baryk koło Kępy Zawadowskiej usytuowanych po drugiej stronie rzeki – znajduje się na terenie dawnego Urzecza – kulturowego mikroregionu ciągnącego się po obu stronach Wisły aż do ujścia Pilicy. Trudne do zamieszkania brzegi rzeki, podmokłe, zalewane cyklicznie powodziami kolonizowali Olędrzy, czy też Łużycocy, potrafiący od pokoleń walczyć z przeciwnościami natury. Domy budowali w taki sposób, aby minimalizować skutki wiosennych powodzi. Wykorzystywali przy tym naturalne materiały, jak pnie drzew czy wiklina. Obecnie potocznie nazywana plażą w Wawrze, od lat 70. XX wieku była przez kilka dekad plażą naturystów.Sposób jej zagospodarowania przez pracownię projektową Karola Żurawskiego oraz architekta krajobrazu Łukasz Kowalskiego wydaje mi się na swój sposób pionierski. Z racji położenia z dali od centrum Warszawy zastosowane tu rozwiązania są radykalnie odmienne od tych, jakie przyświecały twórcom stołecznych bulwarów. Projektanci wykorzystali unikatowy walor tego miejsca – rozciąga się stąd fascynująca panorama na odległy, warszawski skyline. Równie atrakcyjny jest znacznie bliższy widok na zaskakująco dziki, zielony lewy brzeg Wisły.
To artykuł, do którego dostęp mają prenumeratorzy cyfrowej „Architektury-murator”.Chcesz dalej czytać ten tekst?
