Zmienne zestawy kolorów pokrycia indywidualizują poszczególne kondygnacje, tworząc rozpoznawalną z da-leka bryłę. Podium pokryto aluminiowymi srebrnoszarymi perforowanymi brytami blachy. Architekci dążyli do uzyskania maksymalnie smukłych proporcji wieży. Kolorowe okładziny wyróżniają ten dom w morzu podobnych do siebie drapaczy chmur – pisze Grzegorz Stiasny.
Widok od północnego zachodu – dzięki zastosowanej kolorystyce 28-piętrowy obiekt mocno wybija się na tle szarych wieżowców. W budynku zaprojektowano 123 apartamenty – ponad 100 mieszkań typu studio (45 m²), trzy penthouse̕y (90 m²) i trzy dwupoziomowe mieszkania (66 m²); Fot. Nelson Kon
Wieżowiec Forma ItaimSão Paulo, Brazylia
Autorzyb720 Fermín Vázquez
Arquitectos
KonstrukcjaAluízio D’Ávila
Engenharia de Projetos
Fasada ceramiczna:Hunter Douglas
Podwykonawcy:Green Solutions;
Steluti Engenharia; Studio
Serradura
InwestorHuma Desenvolvimento
Imobiliário; GR Properties; ERC
Powierzchnia całkowita11533.0 m²
Projekt (data)2012-2014
Data realizacji (początek)2014
Data realizacji (koniec)2017
Koszt inwestycji9 303 084 USD
Brazylijskie São Paulo jest miastem wertykalnym. Tu w centrum nawet garaże mają formę wież o ołówkowych proporcjach. Taka struktura zabudowy kształtowana mniej więcej od połowy XX wieku wbrew pozorom nie wynika jedynie z wolnorynkowej gry inwestycyjnej. Wręcz przeciwnie – to skutek skomplikowanych zapisów planistycznych. Władze i miejscy urbaniści po II wojnie światowej zafascynowani byli wertykalizmem Nowego Jorku. Zmieniono wówczas określanie dozwolonej wysokości nowo wznoszonych budynków według szerokości ulic na zagospodarowanie poszczególnych działek kształtowane przez matematyczne wzory określane intensywnością zabudowy i wielkością dostępnego terenu. Dodatkowo przyjęte ustawowo maksymalne stawki czynszów szybko wyparły mieszkania na wynajem na rzecz własnościowych apartamentów. Ich wielkości dostosowane są do możliwości finansowych nabywców. Dlatego wieże składają się tu w większości z małych, najczęściej jednopokojowych apartamentów z wnękami kuchennymi. Ze względu na umiarkowanie ciepły klimat i sporo opadów, zwyczajowo przedłużeniem przestrzeni mieszkalnych są głębokie loggie.
Na 13. piętrze zlokalizowano siłownię oraz strefę wypoczynkową z klubem – kondygnację zaakcentowano poprzez wycofanie elewacji; Fot. Nelson Kon
Brazylijskie São Paulo jest miastem wertykalnym. Tu w centrum nawet garaże mają formę wież o ołówkowych proporcjach. Taka struktura zabudowy kształtowana mniej więcej od połowy XX wieku wbrew pozorom nie wynika jedynie z wolnorynkowej gry inwestycyjnej. Wręcz przeciwnie – to skutek skomplikowanych zapisów planistycznych. Władze i miejscy urbaniści po II wojnie światowej zafascynowani byli wertykalizmem Nowego Jorku. Zmieniono wówczas określanie dozwolonej wysokości nowo wznoszonych budynków według szerokości ulic na zagospodarowanie poszczególnych działek kształtowane przez matematyczne wzory określane intensywnością zabudowy i wielkością dostępnego terenu. Dodatkowo przyjęte ustawowo maksymalne stawki czynszów szybko wyparły mieszkania na wynajem na rzecz własnościowych apartamentów. Ich wielkości dostosowane są do możliwości finansowych nabywców. Dlatego wieże składają się tu w większości z małych, najczęściej jednopokojowych apartamentów z wnękami kuchennymi. Ze względu na umiarkowanie ciepły klimat i sporo opadów, zwyczajowo przedłużeniem przestrzeni mieszkalnych są głębokie loggie.
Nowo ukończona 85-metrowa wieża apartamentowa Forma Itaim jest doskonałym przykładem tego, jak dziś buduje się w São Paulo. Budynek znajduje się w południowo-zachodniej dzielnicy Itaim Bibi, gdzie w ostatnich latach, w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie mieszkaniowe następuje gwałtowny proces wymiany niskiej zabudowy na wysokościową. 28-piętrowy budynek zawiera 123 nieduże apartamenty. W dolnych kondygnacjach zaprojektowano części wspólne dla mieszkańców: salę do squasha, basen, restaurację, bibliotekę. Dodatkowo w połowie wysokości budynku całe piętro zajmuje siłownia i klub dla mieszkańców, a na dachu taras z solarium i otwartym basenem. Parkingi zajmują kondygnację podziemną oraz część parteru i pierwszego piętra. Powierzchnia i wysokość wieży spełnia ograniczenia planistyczne narzucone przez lokalne przepisy i zwyczajowe wymogi optymalizacji budowlanej. Wieżę zbudowano w technologii żelbetowej. Niemal wszystkie piętra są powtarzalne, wypełnione przez apartamenty o powierzchni ok. 45 m2 z dużymi loggiami łagodzącymi intensywne, brazylijskie promieniowanie słoneczne. Dwa trakty mieszkań o południowej i północnej ekspozycji rozdzielone są centralnym trzonem komunikacyjnym, wyposażonym w dwa podwójne zestawy panoramicznych wind. Ścian nie trzeba tu docieplać. Na ich bocznych, pełnych płaszczyznach zawieszono zygzakowato wielkoformatowe, szkliwione dyle ceramiczne o wysokości całej kondygnacji. Boki loggii wypełniają kolorowe, aluminiowe „żyletki” o tej samej wysokości. Zmienne zestawy kolorów pokrycia indywidualizują poszczególne kondygnacje, tworząc rozpoznawalną z daleka bryłę. Podium pokryto aluminiowymi srebrnoszarymi perforowanymi brytami blachy. Architekci dążyli do uzyskania maksymalnie smukłych proporcji wieży. Kolorowe okładziny wyróżniają ten dom w morzu podobnych do siebie drapaczy chmur.
Realizacja nadwieszonego od strony południowej podium; Fot. B720 FERMÍN VÁZQUEZ ARQUITECTOS
Dzięki zastosowaniu kolorowych paneli na elewacjach budynek wyróżnia się na tle pozostałych bloków w tym rejonie; Fot. Nelson Kon
Apartamentowiec zlokalizowano w biznesowo-handlowej dzielnicy Itaim Bibi leżącej w centrum São Paulo. Wieżę zaprojektowano na trzypoziomowym podium mieszczącym parkingi oraz pomieszczenia sportowe; Fot. Nelson Kon
Widok od północnego zachodu – dzięki zastosowanej kolorystyce 28-piętrowy obiekt mocno wybija się na tle szarych wieżowców. W budynku zaprojektowano 123 apartamenty – ponad 100 mieszkań typu studio (45 m²), trzy penthouse̕y (90 m²) i trzy dwupoziomowe mieszkania (66 m²); Fot. Nelson Kon
Na 13. piętrze zlokalizowano siłownię oraz strefę wypoczynkową z klubem – kondygnację zaakcentowano poprzez wycofanie elewacji; Fot. Nelson Kon
Dzielnica Itaim Bibi charakteryzuje się bardzo zróżnicowaną architekturą – znajdują się tu zarówno tradycyjne domy jednorodzinne, jak też wieżowce; Fot. Nelson Kon
Widok od strony południowo- -zachodniej; Fot. Nelson Kon
Realizacja nadwieszonego od strony południowej podium; Fot. B720 FERMÍN VÁZQUEZ ARQUITECTOS
W celu ochrony przed intensywnym promieniowaniem słonecznym charakterystycznym dla Brazylii, od strony wschodniej i zachodniej zastosowano wentylowaną fasadę ceramiczną. Do jej wykonania użyto kolorowe panele firmy Hunter Douglas pokryte specjalną glazurowaną powłoką, ułatwiającą czyszczenie; Fot. Nelson Kon
Na pierwszym poziomie w części wspólnej zaplanowano basen; Fot. Nelson Kon
Przeszklony trzon budynku mieści pion komunikacyjny z czterema panoramicznymi windami; Fot. Nelson Kon
Przeznaczony dla mieszkańców ogród z sadzawką i kominkiem zaprojektowany na dachu podium; Fot. Nelson Kon
W nadwieszonym podium zlokalizowano głównie przestrzenie wspólne, m.in. przestrzeń eventową; Fot. Nelson Kon
Widok z dachu – na 25. piętrze zaprojektowano duży taras z basenem dostępny dla wszystkich mieszkańców; Fot. Nelson Kon
Na poziomie 0 (garaż) zlokalizowano lobby oraz małą bibliotekę z miejscem do pracy dla mieszkańców; Fot. Nelson Kon
Wielkoformatowe płyty elewacyjne kolorystyką nawiązują do okolicznych zabudowań jednorodzinnych; Fot. Nelson Kon
W strefie balkonów pełne panele ceramiczne przechodzą w ażurowe żaluzje nadające tej przestrzeni charakter półotwarty; Fot. Nelson Kon
Konstrukcję budynku stanowi żelbetowy trzon – po dwóch stronach wieży zaprojektowano mieszkania; Fot. B720 FERMÍN VÁZQUEZ ARQUITECTOS
Otwarta przestrzeń, miejsce niebiletowane, gdzie można poczytać książkę, napić się kawy, porozmawiać. Koncepcja odwołuje się do idei architektury faweli. To rozległe dzielnice nędzy, tworzące się wokół miast w Brazylii, gdzie domy budowane są z najtańszych materiałów, często pozyskanych z innych domów lub z wysypisk śmieci.