konferencje

Konferencja "Definiowanie przestrzeni architektonicznej"

2024-11-13 8:22

W najbliższy weekend, 15-16 listopada, w pawilonie konferencyjnym Kotłownia w Krakowie odbędzie się XXIII Międzynarodowa Konferencja Naukowa 2024 "Definiowanie Przestrzeni Architektonicznej. Architektura i Technika".

Spacer po Galerii PLATO z Robertem Koniecznym

Spis treści

  1. Organizatorzy, patroni i program konferencji
  2. Koszt udziału w konferencji i zapisy
  3. Sześć konferencyjnych tez

Organizatorzy, patroni i program konferencji

Konferencję organizuje Katedra Projektowania Architektonicznego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki.

Patronat honorowy objął Jego Magnificencja Rektor Politechniki Krakowskiej. Patronami konferencji są też:

  • Komitet Architektury i Urbanistyki PAN
  • Komisja Urbanistyki i Architektury Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Kra.

Program konferencji dostępny jest pod adresem: https://dpa.arch.pk.edu.pl/schedule-2024/

Przeczytaj też:

Koszt udziału w konferencji i zapisy

Koszt uczestnictwa to od autora (także wieloosobowego): 220 EURO / 950 PLN, 140 EURO / 600 PLN dla doktorantów lub 115 EURO / 500 PLN za uczestnictwo bez publikacji. Studenci studiów pierwszego i drugiego stopnia mogą uczestniczyć w konferencji jako słuchacze bezpłatnie. Terminy zapisów już upłynęły.

Pojawia się nowy cel dzieła: zadziwienie i absolutna nowość. Jednak nie jak w ekspresjonizmie, nie jest on już związany z nowymi ideami społecznymi. Jest to czysta komercja – ma zadowolić nowego masowego odbiorcę, niewykształconego, ale nie mniej wyrafinowanego w swych oczekiwaniach. Architektura wszakże musi być nie tylko tworem technicznym, ale powinna być jeszcze dziełem sztuki.

Sześć konferencyjnych tez

Poniżej publikujemy sześć konferencyjny tez

Przeczytaj też:

Architektura Murator Google News
Autor:

  1. Awangarda nawoływała: Precz ze sztuką. Niech żyje technika. Religia jest kłamstwem. Sztuka jest kłamstwem. Zniszczyć ostatnie pozostające powiązania myśli ludzkiej ze sztuką. Precz ze strzeżeniem tradycji artystycznych. I tu pojawia się technika, która może wprowadzać do budownictwa materiały o wyższej wytrzymałości i lepszej własnościach. Pozwala to na inną niż dotychczas realizację budynków, która kiedyś wydawała się nierealna. To, co proponowali ekspresjoniści z początku XX wieku, zaczyna nas otaczać i staje się możliwe dzięki technice. Może być to oczywiście kolejna ślepa uliczka architektury, gdyż takie budowanie staje się czymś zwyczajnym i powoli nużącym. Potrzebujemy więc następnej technicznej nowości dla odkrycia swojej nieznanej sztuki przez kolejne pokolenia architektów.
  2. Nie wiadomo czy stal i beton są potrzebne do istnienia architektury, ale bez odkrycia możliwości ich zastosowania otaczający nas świat wyglądałby inaczej. Wieża Eiffla pokazuje, jak technika może stworzyć coś nowego ‒ Novelty architecture. Reklamowa wartość budowli łączyła się z jej nowością techniczną i pięknem. Może Henry van de Velde miał rację, twierdząc, że piękno, jakie uzyskuje inżynier, wynika z faktu, że nie jest on świadomy poszukiwania. Są piękne rzeczy zbudowane, które nie były stworzone przez architektów. Mamy piękne mosty, wiadukty i wieże ciśnień, które pojawiają się w książkach o architekturze.
  3. Poeta romantyczny pisał: Czucie i wiara silniej mówi do mnie / Niż mędrca szkiełko i oko. Pełna dowolność i brak zapamiętanych reguł kompozycji w pracach architekta mogą powstać tylko w porozumieniu z konstruktorami i technologami materiałów budowlanych, którzy wszystko policzą i zważą. Architektom może wydawać się, że mogą nie myśleć o grawitacji i prawach natury. Jednak takie teoretyczne prace powstawały już na początku XX wieku, z braku możliwości ich technicznej realizacji tylko na papierze. Współcześnie wszystko musi być zbadane przy pomocy komputerów, które stały się niezbędne tak samo, jak rysunek perspektywiczny.
  4. Wieże przeciwlotnicze w Wiedniu, kiedyś symbol brzydoty i wyraz nienawistnej ideologii, stają się dziś już tylko rzeźbami pośród zieleni. Technologia betonowa sprawiła, że stały się niemożliwe do usunięcia i z czasem mogły wrosnąć w krajobraz miasta. Współczesne donżony, są pozbawione pierwotnej funkcji co, może dawać im status dzieła sztuki. Dzięki temu obserwator może oderwać się od ich obrzydliwego moralnie pierwotnego przeznaczenia i podziwiać ze spokojem bez wyrzutów sumienia. Z pewnością nie można już tego nazwać guilty pleasure.
  5. W architekturze pojawiają się nowe spojrzenia, dążące do oderwania się od przyzwyczajeń związanych z odbiorem kształtu budowli i stylu, w jakim powinna powstać. Technologia stwarza nowe możliwości, otwiera przed artystami nowe horyzonty. Budowanie może uniezależnić się w końcu od przedstawiania nudnej codzienności i pospolitych kształtów. Pojawia się nowy cel dzieła: zadziwienie i absolutna nowość. Jednak nie jak w ekspresjonizmie, nie jest on już związany z nowymi ideami społecznymi. Jest to czysta komercja – ma zadowolić nowego masowego odbiorcę, niewykształconego, ale nie mniej wyrafinowanego w swych oczekiwaniach. Architektura wszakże musi być nie tylko tworem technicznym, ale powinna być jeszcze dziełem sztuki.
  6. Mamy więc pewność, że możemy czerpać przyjemność nie tylko z tego, co zbudowane, ale także z samego projektu, szkicu, malunku. Współcześnie może nawet z komputerowej wizualizacji, tak przydatnej w rozmowach architekta z inwestorem, który nie musi przecież znać się na technicznych aspektach projektowania. Konkursy architektoniczne także wygrywa się nie dzięki oryginalnym pomysłom, lecz dzięki komputerowym wizualizacjom, atrakcyjnym zarówno dla jury i późniejszych odbiorców. Technika może mamić nasze zmysły, a my jesteśmy z tego bardzo zadowoleni.

Przytaj też:

Listen to "Architektura-murator. Podcast 30/30" on Spreaker.