Biurowiec N696 / Sopot

Sopocki biurowiec N696, ze względu na lokalizację oraz wielkość powierzchni użytkowej, ma butikowy charakter. Został zrealizowany jako siedziba firmy deweloperskiej EKOLAN, budującej głównie trójmiejskie zespoły zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej o podwyższonym standardzie. Tu też przenieśli swoje biuro projektanci obiektu. Budynek został zatem zaprojektowany na własny użytek, co widać w dopracowaniu jego formy, rzutów, a także detali. Otwarta przestrzeń biurowa pozwala na dowolne aranżacje. N696 jest swoistym manifestem nowoczesności w mieście opanowanym przez prokonserwatorskie, populistyczne społeczeństwo. Wszystkie ważniejsze realizacje pracowni Proconcept łamią niepisane reguły projektowania w tym zabytkowym mieście, czego przykładami mogą być m.in. dworzec kolejowy („A-m” 3/2017), biurowiec Good Point 761 przy al. Niepodległości 761 czy rozbudowa zabytkowego La Playa Palace przy ul. Wosia Budzysza 4.

N696 został zlokalizowany przy al. Niepodległości – głównej arterii tranzytowej, łączącej Gdańsk i Sopot z Gdynią.Większość osób doświadcza architektury budynku z okien samochodów i wówczas jest on odbierany jako lewitująca drewniana kostka. Piesi dostrzegają natomiast przede wszystkim przeszklony, wycofany parter. Wyższe kondygnacje rozmywają się pomiędzy drzewami. Budynek zaprojektowano jako dopełnienie modernistycznego zespołu usługowo-mieszkaniowego z przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu elewacja frontowa znajduje się na przedłużeniu dwukondygnacyjnych pawilonów handlowych. Dzięki temu zabiegowi zachowano drzewa przed budynkiem, a część ogrodu wejściowego pozostała przestrzenią otwartą, przez którą poprowadzono publiczny ciąg pieszy. Umożliwiono swobodny przepływ w przestrzeni ogólnodostępnej pomiędzy frontem a zapleczem budynku i placem zabaw dla dzieci. Dzięki temu postronni przechodnie mają przyzwolenie na robienie sobie skrótu, przechodząc z ulicy przez budynek do osiedla. Projektanci świadomie zatarli granice pomiędzy strefą dla pieszych i dla samochodów. Nieużywane miejsca parkingowe stają się chodnikiem miejskim lub przejściem pod budynkiem.

Zostały również zatarte granice pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem. Nieoczywiste przejścia, prowadzone poprzez patio oraz podcienia obiektu na poziomie parteru do głównego wejścia, przywołują skojarzenia z pawilonem niemieckim w Barcelonie Ludwiga Miesa van der Rohe czy kąpieliskiem termalnym w Vals Petera Zumthora. Znacznikiem wejścia jest kameralne patio z dorodnym platanem, widocznym ze wszystkich ciągów komunikacyjnych na wyższych kondygnacjach budynku. Mniejsze patia są też powtórzone na najwyższej kondygnacji. Z niej rozciągają się spektakularne widoki na morze ponad zabytkową strukturą Sopotu i na zalesione wzgórza morenowe Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.

Elewację wykończono ażurowymi panelami ze skandynawskiej sosny, której kolor i fakturę dopasowano do otoczenia

Budynek miał stanowić wizytówkę firmy deweloperskiej, dlatego szczególnie starannie opracowano próbki elewacyjne na etapie wykończenia budynku. Ostatecznie wybrano pionowe reliefowanie z rozstawem desek co 30 i 10 cm. Moduł 30 cm powtórzono w szprosach okien, przez co dają one większą przezroczystość i przezierność we wnętrzach. Połączenie kurtynowej ściany szklanej z reliefami umożliwia pasywną ochronę budynku przed nadmiernym nasłonecznieniem i przegrzewaniem. Zawieszenie desek na niezależnej konstrukcji pozwala na sprawne prace porządkowe przy szklanych elewacjach. Deski zaimpregnowano lakierem, aby nie utraciły swojego pierwotnego koloru. W ostatnich czasach powstają głównie anonimowe i zdehumanizowane biurowce, w których lokalizacja przy oknie jest przywilejem dla nielicznych, a parapetowa półka na drobiazgi stanowi swoisty luksus. Sztuczne światło i klimatyzacja, brak możliwości otworzenia okna i zaczerpnięcia świeżego powietrza są polskim standardem.

N696 ma inny charakter. Dzięki płytkim traktom do każdego stanowiska mogą dochodzić promienie słoneczne. Wszyscy pracownicy mają wgląd na zewnętrzną zieleń lub wewnętrzne patia. Z wielu okiem rozpościera się przepiękny widok. Przebywanie w tym budynku daje szansę na przyjemniejszą, i efektywniejszą, pracę.

Założenia autorskie

Budynek usytuowany jest pomiędzy główną arterią komunikacyjną Trójmiasta a niewielkim zadrzewionym skwerem. Na etapie rozważań koncepcyjnych jednym ze zdefiniowanych zadań było wypracowanie formy, która nie będzie stanowiła kolejnej funkcjonalnej lub wizualnej bariery w przestrzeni miasta. Założeniem projektowym było wykształcenie neutralnych rozwiązań, które pozwolą wpisać bryłę obiektu w otoczenie. Biurowiec ma łączyć współczesną estetykę architektoniczną ze skalą nawiązującą do historycznej części miasta. Zabieg uwolnienia parteru czerpie z korzeni architektury modernistycznej i dodaje obiektowi lekkości. Ruch odbiorcy ma wywoływać niemal nieustanną zmianę postrzegania relacji masywności i przezierności. Idea realizacji stref wspólnych biurowca oparta jest się na połączeniu i przenikaniu się nawzajem tego, co wewnątrz i na zewnątrz. W projekcie zieleń wkomponowana została jako rodzaj mobilnej rzeźby stanowiącej integralny element architektury.

W strefie wejścia wykształcono patio, którego centralnym elementem jest platan klonolistny widoczny z okien każdego piętra budynku. Elewacja została wykończona ażurowymi panelami z naturalnego drewna – skandynawskiej sosny, której kolor i fakturę pieczołowicie dobrano. Drewno sosnowe poddano specjalnej, naturalnej obróbce termicznej, dzięki czemu zyskało dodatkowe właściwości – jest bardzo wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne. W ewolucję projektu od fazy koncepcyjnej do fazy realizacyjnej w pełni zaangażowany był także zespół inwestora, co doprowadziło do wspólnego wypracowania satysfakcjonujących rozwiązań technologicznych i estetycznych. Marcin Kaniewski, Hubert Szneider