Spis treści
- Czym zajmuje się Fundacja Rodziny Staraków?
- Zabytkowy Pałac w Oborach
- Renzo Piano to jeden z najwybitniejszych współczesnych architektów
- Odwrócone konstrukcje, zrównoważone podejście
- Najważniejsze realizacje Renzo Piano
- Realizacja Piano znane czytelnikom “Architektury-murator”
- Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Stambule
- Muzeum Akademii Filmowej w Los Angeles
- Wieżowiec Shard w Londynie
Władze Konstancina-Jeziornej poinformowały, że Fundacja Rodziny Staraków pracuje nad nad planem renowacji i rozbudowy zabytkowego zespołu pałacowo-parkowy w Oborach. Zgodnie z przedstawioną mieszkańcom gminy koncepcją inwestycja obejmie zarówno istniejące obiekty (dwór, browar, spichlerz, oficyna i stajnia), jak i budowę nowego muzeum. Jego autorem ma być laureat nagrody Pritzkera, Renzo Piano.
Na obecnym etapie inwestor nie zdradza żadnych szczegółów na temat projektu muzeum. Przekonuje, że prace są na wczesnym etapie zaawansowania. Ze strony samorządu dowiadujemy się, że realizacja jego zamierzeń będzie wymagała zmiany Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla obszaru, na którym znajduje się zespół w Oborach.
Zobacz zdjęcia ze spotkania sąsiedzkiego w Konstancinie-Jeziornej
Czym zajmuje się Fundacja Rodziny Staraków?
Fundacja Rodziny Staraków działa od 2008 roku. Zajmuje się wspieraniem i promowaniem rozwoju uzdolnionej młodzieży oraz prowadzi szereg działań związanych ze sztuką współczesną i dizajnem. Ważnym elementem działalności Fundacji jest także prezentacja i promocja dzieł polskiej sztuki współczesnej. Na szczególną uwagę zasługuje także jedna z najważniejszych kolekcji polskiej sztuki współczesnej w kraju, którą zgromadzili Anna i Jerzy Starakowie. Duża część tej kolekcji udostępniania jest publicznie w siedzibie firmy Spectra Holding sp.z.o.o. przy ul. Bobrowieckiej 6 w Warszawie.
Fundacja odpowiedzialna jest także za organizację ważnych wystaw polskich dzieł sztuki. Jednym z najciekawszych jej przedsięwzięć jest organizowanie cyklicznych wystaw towarzyszących biennale w Wenecji. Tegoroczna wystawa Andrzeja Wróblewskiego była już czwartym przedsięwzięciem tego typu, które mogło się pochwalić tytułem oficjalnego wydarzenia towarzyszącego Biennale Arte.
Anna Woźniak-Starak i Jerzy Starak w czerwcu 2024 roku zostali uhonorowani przez ministrę kultury i dziedzictwa narodowego Hannę Wróblewską Złotymi Medalami „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
i
Zabytkowy Pałac w Oborach
Zespół pałacowo-parkowy w Oborach należy do rodziny Staraków od 2020 roku. Zbudowany w drugiej połowie XVII wieku jest uznawany za unikatowy przykład barokowej murowanej siedziby polskiej szlachty. Zbudowany został jako podmiejska rezydencja mająca służyć wypoczynkowi swoich właścicieli. Pałac objęty jest ochroną konserwatora zabytków.
Od 1948 roku do 2015 roku działał tu Dom Pracy Twórczej im. Bolesława Prusa. W lipcu 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny przyznał spadkobiercom rodziny Potulickich rację w ich walce o odzyskanie rodzinnego majątku. Po skutecznej reprywatyzacji obiekt stał pusty.
Pałac znajduje się na wschód od Konstancin-Jeziornej przy ul. Literatów. Swój urok zawdzięcza też lokalizacji u podnóża Skarpy Warszawskiej w dolinie Wisły i otoczeniu trzech rezerwatów przyrody.
Lokalizacja zespołu pałacowo-parkowy w Oborach
i
Renzo Piano to jeden z najwybitniejszych współczesnych architektów
Styl Renzo Piano charakteryzuje się połączeniem nowoczesnych technologii, dbałością o szczegóły i szacunkiem dla lokalnego kontekstu. Często wykorzystuje lekkie, przejrzyste materiały, takie jak szkło, stal i aluminium, by tworzyć przestrzenie otwarte, pełne światła. Ważnym elementem jego pracy jest integracja projektów z otaczającym środowiskiem – Piano to jeden z pionierów architektury zrównoważonej.
W swoich projektach Piano kieruje się zasadą, że architektura powinna odpowiadać na ludzkie potrzeby nie tylko estetycznie, ale również poprzez pełnienie istotnych funkcji społecznych.
Piano zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym: Nagrodę Pritzkera (1998) przyznaną za innowacyjne podejście do projektowania i szacunek dla kultury; Royal Gold Medal (1989) od Royal Institute of British Architects za osiągnięcia na polu architektury; oraz Praemium Imperiale (1995) od Japońskiej Rodziny Cesarskiej za całokształt osiągnięć.
i
Odwrócone konstrukcje, zrównoważone podejście
Piano urodził się w 1937 w Genui we Włoszech. Pochodzi z rodziny o długich tradycjach budowlanych. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki w Mediolanie. Pierwsze doświadczenia zdobywał w pracy z projektami eksperymentalnymi, skupiając się na pracy z materiałami postrzeganymi wówczas jako niezwykle nowoczesne - lekką stalą i szkłemi. W latach 60. współpracował z inżynierem Pierem Luigim Nervim, który odegrał kluczową rolę w kształtowaniu jego podejścia do konstrukcji.
Prawdziwym przełomem w jego karierze była współpraca z Richardem Rogersem, z którym założył biuro Piano & Rogers. Owocem tej współpracy stał się projekt Centrum Pompidou w Paryżu (1977), który zrewolucjonizował świat architektury. Futurystyczny budynek o “odwróconym” wyglądzie najpierw wywołał kontrowersje, ale szybko stał się ikoną nowoczesnej architektury.
Zobacz więcej:
Nie żyje Richard Rogers, jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu high-tech
i
Najważniejsze realizacje Renzo Piano
Poza zaprojektowanym wspólnie z Rogersem Centrum Pompidou wśród realizacji Renzo Piano warto wspomnieć o
- Kansai International Airport, Osaka, Japonia (1994) - lotnisku wybudowanym na sztucznej wyspie w Zatoce Osaka. Jego konstrukcja uwzględnia trudne warunki klimatyczne i zagrożenia sejsmiczne i stanowi jeden z pierwszych przykładów architektury zrównoważonej.
- Auditorium Parco della Musica, Rzym, Włochy (2002) - kompleks trzech sal koncertowych i przestrzeni otwartej zaprojektowany w taki sposób, aby łączyć muzykę z otaczającym krajobrazem. W projekcie wykorzytano tradycyjne włoskie materiały, jak cegła i drewno.
- California Academy of Sciences, San Francisco, USA (2008) - budynek zaprojektowany z myślą o zrównoważonym rozwoju, z zielonym dachem obsadzonym roślinnością. Piano stworzył przestrzeń łączącą muzeum, akwarium i planetarium, gdzie architektura i przyroda współgrają ze sobą.
- Whitney Museum of American Art, Nowy Jork, USA (2015) - muzeum o nowoczesnej, monumentalnej formie, które zyskało uznanie za funkcjonalność i innowacyjny projekt wnętrz. Piano zastosował tu charakterystyczną dla siebie stylistykę prostoty i otwartości
i
i
Realizacja Piano znane czytelnikom “Architektury-murator”
W ciagu ostatnich lat nasza redakcja prezentowała czytelnikom trzy obiekty zaprojektowane przez Renzo Piano: 1) Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Stambule (2023); 2) Muzeum Akademii Filmowej w Los Angeles (2021); oraz 3) Wieżowiec Shard w Londynie (2012).
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Stambule
Konstrukcję tego budynku aprojektowano tak, aby w przypadku wstrząsów sejsmicznych prowadzić do jej kontrolowanych i bezpiecznych uszkodzeń, nazywanych „uplastycznieniem systemu”.
Istanbul Modern, czyli muzeum sztuki nowoczesnej w Stambule to pierwszy projekt Renzo Piano w Turcji. Według słów architekta budynek był inspirowany błyszczącymi wodami Bosforu: Chcieliśmy stworzyć obiekt, który przeciwstawiałby się grawitacji i lewitował nad ziemią, z jednej strony z widokiem na morze, a z drugiej na park i średniowieczną dzielnicę Galata. […] Na parterze filary dają poczucie głębi, jak pnie drzew w lesie. Idąc w górę, mamy pierwsze, drugie, trzecie, czwarte piętro, na południu – płaszczyznę nieskończoności, światła, na północy – park i miasto. Wzrok nigdy nie przestaje nakładać na siebie kolejnych planów. Z tego właśnie składa się miasto: złożoność, sekwencja budynków, ulic i przestrzeni, które następują po sobie, tworząc panoramę wielu płaszczyzn.
i
Przeczytaj artykuł:
Muzeum sztuki nowoczesnej / Stambuł
Muzeum Akademii Filmowej w Los Angeles
Wyzwaniem był projekt konstrukcji budynku sferycznego. Sposób ukształtowania obiektu musiał zapewnić mu ochronę przed ewentualnymi wstrząsami podczas trzęsienia ziemi - o technicznych aspektach realizacji tego projektu Renzo Piano Building Workshop pisał w grudniu 2021 roku Wiktor Kowalski.
Muzeum mierzy 28 tys. m2 rozłożonych na siedmiu kondygnacjach. Dzięki renowacji i rozbudowie budynku May Company – dawnego centrum handlowego z 1939 roku – powstało ponad 4,5 tys. m2 przestrzeni wystawowych, dwie sale kinowe, pracownie konserwatorskie, sklepy, restauracja, sale edukacyjne i taras na dachu, z którego rozpościera się widok na wzgórza Hollywood. Kompleks składa się z dwóch budynków połączonych dwukondygnacyjnym podziemiem.
i
Przeczytaj artykuł
Wieżowiec Shard w Londynie
To jeden z najbardziej rozpoznawalnych wieżowców na świecie. Smukła, szklana bryła o wysokości 310 metrów szybko stała się jednym z ikonicznych budynków Londynu. Ten wielofunkcyjny wysokościowiec został wybudowany w centrum Londynu w miejscu 26-piętrowych biurowców z lat 70. ubiegłego wieku, nad stacją metra London Bridge – jednym z najruchliwszych węzłów transportowych miasta. Inwestycja ta jest przejawem nowej polityki przestrzennej lokalnych władz mającej na celu zwiększanie intensywności zabudowy w największych węzłach komunikacyjnych. Kształt budynku określono na podstawie analizy jego sylwety na tle panoramy Londynu z różnych punktów obserwacyjnych.
W naszym miesięczniku pokazywaliśmy, jak powstała ten budynek. “Najciekawsze zagadnienie techniczne: szkielet budynku realizowany nie tylko za pomocą dźwigów naziemnych, ale również żurawi mocowanych do konstrukcj i obwodowej pochylonych słupów i łączących je wieńców” - zwracał uwagę Maciej Lewandowski.
i
Przeczytaj artykuł:
Jak powstawał wieżowiec Shard w Londynie?
Dziękujemy, że tu jesteś. Posłuchaj naszych podcastów o architekturze.
