Spis treści
- Wnętrza domu uszyto na miarę
- Artyści inspirowali się Le Corbusierem
- Priorytetem była sauna i wanna
- W Cabanon króluje matematyka
- Cabanon z nagrodą za Wnętrze Roku
- W mikromieszkaniu da się tańczyć
Wnętrza domu uszyto na miarę
Cabanon zaprojektowany przez duet architektów i urbanistów – Beatriz Ramo i Bernda Upmeyera – nazywany jest największym najmniejszym apartamentem na świecie i najbardziej luksusowym wśród małometrażowych. O wnętrzach często mówi się, że są uszyte na miarę. Tu dosłownie, ponieważ jego wymiary dopasowano do wzrostu właścicieli. Beatriz mierzy 172 cm, Bernd 178 cm. Cabanon wewnątrz ma 3 m wysokości, boki 3,6 m i 1,97 m, a powierzchnia okna, z którego roztacza się widok na Rotterdam, to 6 m2.
Salon połączony z kuchnią jest na pełną wysokość, ale już strefa sypialniana ma jedynie 1,14 m. W urządzonym w pełni mikromieszkaniu znajdują się dwie sauny na podczerwień i wanna z hydromasażem, a także toaleta wraz z prysznicem wyposażonym w głowicę ze strumieniem deszczowym.
i
Beatriz Ramo jest założycielką pracowni STAR strategies + architecture, a Bernd Upmeyer multidyscyplinarnego biura BOARD (Bureau of Architecture, Research, and Design) i redaktorem naczelnym magazynu o urbanistyce „MONU”. Cabanon stworzyli w zrewitalizowanej części strychu budynku z lat 50., w którym mieszkają kilka pięter niżej. Projekt najmniejszego M4 na świecie został dopasowany nie tylko do wzrostu właścicieli, lecz także do wymiarów podstawowych elementów wyposażenia. Część sypialnianą dostosowano do konkretnego materaca, wielkość kuchni wymusiła głębokość minilodówki, a spa – szerokość wanny. Architekci celowo zrezygnowali z wyposażenia na zamówienie i konkretny wymiar. Wybrali niedrogie, standardowe produkty.
Artyści inspirowali się Le Corbusierem
Cabanon Beatriz i Bernda nawiązuje do domku Le Corbusiera o tej samej nazwie, jest jednak od niego o około połowę mniejszy i w przeciwieństwie do tego oryginalnego – autonomiczny. Le Corbusier zbudował swój tuż przy restauracji znajomego. Podczas pobytu w willi E1027, zaprojektowanej przez Eileen Gray i Jeana Badovici, poznał Thomasa Rebutato, właściciela knajpki L’Étoile de Mer, który pozwolił mu dokleić chatkę z bali do lokalu. Niewielki budynek z prefabrykowanych drewnianych elementów złożył Le Corbusierowi w 1951 roku korsykański stolarz Charles Barberis. Zbudowanie domku było ukoronowaniem prac architekta nad racjonalną i funkcjonalną przestrzenią mieszkalną zredukowaną do minimum.
i
Le Corbusier zaprojektował domek o powierzchni 15 m² i wysokości 2,26 m w oparciu o wymiary Modulora. Zaplanował w nim część wypoczynkową, miejsce do pracy, toaletę i umywalkę, a z mebli: drewniane łóżko ze schowkiem, szafę, stół (przy nim dwa regały z otwartymi półkami), skrzynkowe taborety i wieszak. Dodatkowo, by zwiększyć komfort użytkowania, stworzył na zewnątrz prysznic i betonowy stół. W zachowanej korespondencji architekta z Charlesem Barberisem są wzmianki o tym, że Le Corbusier rozważał masową produkcję mikrodomków. W Roquebrune--Cap-Martin modernista bywał z żoną Yvonne każdego lata aż do jej śmierci w 1957 roku. Sam zmarł 27 sierpnia 1965 roku podczas kąpieli w Morzu Śródziemnym, właśnie nieopodal mikrodomku.
Autorzy współczesnej wersji projektu Le Corbusiera zaczerpnęli od niego nie tylko nazwę. Jak on zaprojektowali mikrownętrze dla siebie, z tym że sami byli dla siebie Modulorami. Dokonali eksperymentu w dziedzinie optymalizacji przestrzeni do życia – radykalnego i z założenia osobistego. Jako architekci doskonale wiedzą, że wnętrza mieszkalnego nie projektuje się na wymiar właścicieli, bo przez cały okres użytkowania może mieć różnych lokatorów. Innym zatem nie polecają tak skrajnych rozwiązań.
Czytaj tekże: Le Corbusier, W stronę architektury
Priorytetem była sauna i wanna
Gdy Beatriz z Berndem kupowali kawałek strychu, nie planowali, że stworzą na nim autonomiczny obiekt. Miało powstać tam kolejne pomieszczenie, dodatek do ich głównego mieszkania. Beatriz chciała, by była w nim sauna, Bernd marzył o wannie z hydromasażem. Sauna i wanna były priorytetem, wszystko inne musiało być do nich dostosowane. Jednocześnie architekci stwierdzili, że potrzebują pokoju gościnnego. Dziś przyznają, że gdyby Cabanon był od początku projektowany jako samodzielne minimieszkanie, ważniejsza niż dwie strefy wellness byłaby większa przestrzeń do przechowywania oraz salon.
Para korzysta ze swojej kapsuły relaksu głównie jesienią i zimą, kiedy odpoczynek w saunie i jacuzzi jest szczególnie przyjemny. Beatriz i Bernd lubią uciekać na cały dzień do tej przestrzeni, by wyciszyć się i uwolnić umysł. Jest tu spokojnie, panuje porządek, nie ma „rozpraszaczy”. Beatriz wspomina, że kiedy przystąpiła do projektowania mikromieszkania, a potem także gdy zaczęła w nim bywać, zmieniły się jej nawyki. Nie przywiązuje się już do przedmiotów tak, jak kiedyś. Bernd już wcześniej pozbywał się rzeczy, których przestał używać – nawet ulubionych. Na pamiątkę robił im zdjęcie. Beatriz, która wciąż nad sobą pracuje, deklaruje, że chciałaby mieć zaledwie kilka strojów i tylko dwie pary butów. Przeorganizowuje też główne mieszkanie i pozbywa się zbędnego wyposażenia. Radość z kupowania zastąpiła satysfakcja, kiedy uda jej się z czegoś zrezygnować.
i
W Cabanon króluje matematyka
W mikroapartamencie najwięcej czasu spędzają rodzice Beatriz. Zwykle zostają u córki pięć dni. Wypracowali konieczne nawyki, jak natychmiastowe rozpakowanie walizek i schowanie ich do specjalnie przeznaczonej do tego szafki, a przed snem przyniesienie od razu do sypialni szklanki z wodą. Są bardzo zadowoleni z pobytów w mikromieszkaniu. Jedyny mankament: tata Beatriz w spa musi się schylać, bo ma 185 cm wzrostu, a pomieszczenie 182 cm wysokości. W Cabanon króluje matematyka. Długość sypialni to suma długości wanny i głębokości lodówki. Szerokość siedzisk w saunie (57 cm) obliczono, odejmując od całkowitej szerokości kapsuły szerokości wanny i łazienki. Suma szerokości wanny i sauny musiała być zgodna z wielkością materaca, a głębokość (62 cm) szafek w sypialni wyznaczył rozmiar łazienki znajdującej się poniżej. Wanna stanęła jako pierwsza, dopiero potem wymurowano ściany.
Czytaj także: Matematyczna galeria Zahy Hadid
Architekci wydzielili we wnętrzu cztery przestrzenie funkcjonalne różniące się wykorzystanymi w nich materiałami wykończeniowymi i użytymi kolorami. Wcześniej eksperymentowali z jedną przestrzenią, w której składało się i rozkładało elementy, pomysł jednak nie wypalił. Co więcej, ku ich zaskoczeniu, Cabanon po podzieleniu na cztery części, wydaje się większy niż w rzeczywistości. Poszczególne strefy funkcjonalne są oczywiście bardzo małe. Znajdujący się w nich domownik może przyjrzeć się dokładnie ścianom, bo po prostu jest bardzo blisko nich.
Ściany i ich okładziny są zarazem dekoracją wnętrza, dlatego zastosowano efektowne materiały wykończeniowe. Architekci chcieli uniknąć wszelkich dodatkowych mebli, obrazów i innych elementów ozdobnych. Materiały i kolory to nie ich pierwszy wybór, te wcześniejsze były kilkakrotnie droższe. W spa miał być zielony marmur, jest czarny, chiński z lat 80., w strefie prysznica zamiast mozaiki w kolorze złamanej bieli, jest tańsza – blue. W salonie planowali położyć niebieskie płyty cementowe, a są koralowe. Sypialnię od początku chcieli miętową, czym sami są zdziwieni.
i
Cabanon z nagrodą za Wnętrze Roku
Beatriz i Bernd wymyślili Cabanon wkrótce po zakończeniu dużego projektu badawczego Co-Residence, dotyczącego maksymalizacji przestrzeni poprzez jej dzielenie, realizowanego w 2012 roku przez ich pracownie STAR i BOARD na zlecenie Atelier International du Grand Paris. Projekt powstawał w czasie, gdy studio kierowane przez architektkę pracowało nad jednym ze swoich ostatnich projektów – kompleksem mieszkaniowym w Ivry-sur-Seine, z 288 eksperymentalnymi lokalami.
W listopadzie 2024 roku Cabanon zdobył nagrodę Wnętrze Roku w holenderskim ogólnokrajowym konkursie Architectenweb Awards. Jurorzy docenili pomysłowość autorów, efektywne wykorzystanie przestrzeni, w tym miejsca do przechowywania, oraz umiejętne użycie różnych materiałów i kolorów (także dla podkreślenia funkcji). W swoim werdykcie podkreślili, że dzięki tym walorom mikromieszkanie sprawia wrażenie przestronnego.
Czytaj także: 11. Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy. Ruszyły zgłoszenia
Cabanon jest obiektem szczególnym. Niepowtarzalnym, bo stworzonym dla konkretnych osób, w określonym celu. Może inspirować do wprowadzania rozwiązań zmniejszających koszty mieszkań, trzeba jednak pamiętać, że redukcja powierzchni to nie jedyny sposób na to, by były one przystępne cenowo. Kapsuła relaksu Beatriz i Bernda to nie jest dom przyszłości. Autorzy nie zachęcają do budowania mikrolokali. Niektóre z ich idei są jednak warte rozważenia: optymalizacja przestrzeni – tak, ale nie poprzez redukcję, lecz maksymalne wykorzystanie. Różnicowanie wysokości pomieszczeń w zależności od ich funkcji i rozplanowania – oczywiście. Cabanon skłania także do zastanowienia się nad nadprodukcją, konsumpcjonizmem czy gromadzeniem zbędnych przedmiotów, które zagracają nasze domy i zaśmiecają umysły.
i
W mikromieszkaniu da się tańczyć
Gdy realizacja dobiegła końca, architekci postanowili wykonać dokumentację tego wyjątkowego projektu – profesjonalną sesję fotograficzną i nagranie wideo. Uznali, że dla zobrazowania skali we wnętrzu pokażą człowieka. Sami nie chcieli pozować, więc do udziału w przedsięwzięciu zaprosili Bostona Gallachera i Guida Dutilha, byłych tancerzy Nederlands Dance Theater, uznanego holenderskiego zespołu tańca współczesnego.
Zdaniem Bernda duże okno z widokiem na miasto i przesłaniająca szybę aksamitna kurtyna są jak scenografia w spektaklu, a domownicy to aktorzy, których grę podziwiają przechodnie. Obsadzenie w głównych rolach profesjonalnych tancerzy uwypukliło teatralny charakter scen rozgrywających się we wnętrzu. Skoro w mikromieszkaniu da się swobodnie tańczyć, to z pewnością można w nim także wygodnie mieszkać – żartobliwie stwierdzają twórcy projektu.
__________________________
Cabanon Rotterdam, Holandia
Autorzy: STAR strategies + architecture, Beatriz Ramo, Geoffrey Clamour; BOARD (Bureau of Architecture, Research and Design), Bernd Upmeyer
Współpraca: Efraín Pérez del Barrio, Ivan Guerrero Jiménez (STAR)
Budowa: Midwinter – Timmerwerk & Decoratie
Inwestor: Beatriz Ramo i Bernd Upmeyer
Powierzchnia całkowita: 6,89 m2
Kubatura: 21,19 m3
Projekt: 2014
Realizacja: 2024
__________________________
--------------
Dziękujemy, że tu jesteś. Zobacz, co jeszcze dla Ciebie mamy:
