i
"Ze wzruszeniem biorę do ręki cienką, pożółkłą książeczkę. To raczej skrypt dla studentów. Na drugiej stronie dopisek: Publikowane w roku 1948 na łamach czasopisma „Domus”, Medjolan nr. 228. Minęło więc 65 lat. Przeminęła fascynacja Le Corbusierem, odeszli jego uczniowie, a architektura stworzona według jego idei doczekała się potężnej krytyki. Historia zatacza jednak koło – wydano niedawno w Polsce podstawowe dzieło Le Corbusiera (W stronę architektury) i znowu jest on co najmniej interesujący dla następnego pokolenia. System wymiarowania stanowi owoc prawie 20 lat pracy Mistrza. Opiera się na złotym podziale, budując z niego łańcuch proporcji dla miar liniowych i powierzchniowych. Złoty podział to stosunek dwóch odcinków równy 1.618. Biorąc go za wzór, Le Corbusier stworzył dwa ciągi wymiarów (niebieski i czerwony). To właśnie znany nam wszystkim rysunek człowieka z podniesioną ręką. Na podstawie miary człowieka o wzroście 6 stóp – czyli 182 cm – określił optymalną wysokość mieszkania – 216 cm. Jerzy Sołtan udowadnia, że ta właśnie wielkość jest prawidłowa. Dziś można tylko cieszyć się, że nie wpłynęła ona na kształtowanie setek budynków mieszkalnych. Kończąc, warto zacytować: Modulor nie ma zastąpić rozsądku, wrażliwości jaką jest obdarzony każdy twórca, ale ma za zadanie ułatwić przejście od słusznego rozwiązania popartego emocją plastyczną, do matematycznej ścisłości tzn. do techniki, standaryzacji i prefabrykacji. Zabrzmiało groźnie?"
