Minęło już ponad 50 lat, odkąd krytyk architektury Reyner Banham, w odniesieniu do realizacji młodych brytyjskich architektów po raz pierwszy użył określenia "brutalizm". W 1966 roku ten sam autor napisał książkę The New Brutalism: Ethic or Aesthetic? Opisywał w niej m.in. amerykańskie realizacje, w których jego zdaniem pierwotny, etyczny wymiar tej architektury został zatracony, a surowość widoczna w realizacjach Alison i Petera Smithsonów, stała się kolejnym architektonicznym stylem. Pół wieku po tamtych wydarzeniach architektura określana mianem brutalizmu spotyka się ze skrajnymi ocenami, a wiele jej cennych przykładów zostało wyburzonych, bądź zniknie w przeciągu najbliższych lat.
W odpowiedzi na zagrożenie przed jakim stoją słynne "brutale" Niemieckie Muzeum Architektury rozpoczęło kampanię na rzecz ich ochrony, pod hasłem #SOSBrutalism. Powstała w jej ramach baza obiektów współtworzona jest przez internautów, którzy mogą przesyłać zgłoszenia za pomocą strony internetowej projektu lub skorzystać z hashtaga #SOSBrutalism w popularnych mediach społecznościowych, takich jak Facebook, Twitter, Instagram itd. Baza zawiera już ponad 700 budynków i stale się powieksza. Najbardziej zagrożone wyburzeniem obiekty, zostały oznaczone kolorem czerwonym. Podsumowaniem projektu będzie wystawa w Niemieckim Muzeum Architektury, zorganizowana przy współpracy Fundacji Wüstenrot w kwietniu 2017 roku.
