Nagrodę ex aequo otrzymało Centrum Kulturalno Kongresowe Jordanki w Toruniu, projektu Fernando Menis Arquitectos oraz Salas de lectura w Meksyku projektu Fernandy Canales. Zwycięskie realizacje zostały wyłonione spośród sześciu obiektów z krótkiej listy. Po wyłonieniu sześciu projektów stało się jasne, że będziemy mieć więcej niż jeden zwycięzca. Projekty mają zupełnie odmienne cechy, ale oba stanowią świetny przykład wykorzystania betonu w architekturze - czytamy w uzasadnieniu. W jury, które oceniało zgłoszone budynki, zasiedli Chiaki Arai, założyciel pracowni Chiaki Arai Urban & Architecture Design, Jason Parker, partner w pracowni Make Architects, Elaine Toogood, starszy architekt w The Concrete Centre oraz Simon Anson, architekt i partner w Arup.
Centrum Kulturalno Kongresowe Jordanki w Toruniu ("A-m" 2/2016) powstało według projektu hiszpańskiego architekta Fernando Menisa, wyłonionego w konkursie z 2008 roku. Obiekt sprawia wrażenie, jak gdyby został ukształtowany w wyniku działania procesów geologicznych. Charakterystycznym elementem budynku jest jego wnętrze, które wykończono konglomeratem betonu z dodatkiem kruszywa melofirowego i cegły. Wyjątkowy efekt uzyskano za sprawą ręcznego skuwania betonu według wzoru zaprojektowanego przez architekta. To samo rozwiązanie pojawia się także na zewnątrz, ale tylko w przypominających groty zagłębieniach. Na pozostałych powierzchniach zewnętrznych zastosowano jasny beton. Pomimo z pozoru obcej formy, m.in. za sprawą rozwiązań materiałowych, obiekt prowadzi dialog z miastem. Główna sala koncertowa mieści prawie 900 osób.
Jury wyraziło szczególne uznanie dla zastosowanej w budynku techniki Picado oraz zaangażowania w poszukiwanie nowych form ekspresji z wykorzystaniem betonu. Doceniono także dynamiczne przestrzenie zaprojektowane w ramach prostego planu oraz wykorzystania betonu i środków architektonicznych w celu opowiedzenia historii.
Drugi z nagrodzonych obiektów, zlokalizowana w Meksyku Salas de lectura, zajmuje przestrzeń równą miejscu parkingowemu - 2,5 x 5 metrów. Budynek został zaprojektowany tak, aby można go było zrealizować niewielkim kosztem w niemal dowolnej przestrzeni, w sąsiedztwie tanich osiedli mieszkaniowych, gdzie zazwyczaj brakuje usług i obiektów o funkcjach kulturalnych. Podstawowy niezależny moduł jest betonowym pudełkiem, które może pomieścić na przykład czytelnię lub miejsce spotkań. Ażurowa konstrukcja pozwala na to, by zajrzeć, co dzieje się w środku oraz pomaga w utrzymaniu bezpieczeństwa. Nocą, obiekt jest zamknięty, a dzięki oświetleniu wygląda niczym latarnia.
Jury doceniło prostotę zastosowanych rozwiązań oraz zrozumienie kontekstu, jakim wykazała się autorka projektu.
