Rozbudowa Theatre 95 we Francji. Złocisty stop miedzi na elewacji tworzy efektowną powierzchnię

i

Autor: Polskie Centrum Promocji Miedzi Rozbudowa Theatre 95 we Francji. Złocisty stop miedzi na elewacji tworzy efektowną powierzchnię.

Złocista łuska z miedzi na elewacji. Współczesna architektura Francji

2014-01-24 12:53

Rozbudowa Teatru 95 we francuskim Cergy-Pontoise doprowadziła do stworzenia wyraźnego punktu na tle dość monotonnego otoczenia. Współczesna architektura obiektu została zaprojektowana przez pracownię architektoniczną GPAA

Nazwa obiektuTeatr 95
Adres obiektuAllée du Théatre, 95000 Cergy, Francja
AutorzyGPAA (gaëlle péneau architectes associés)
InwestorCommunaute de Communes de Cergy Pontoise
Powierzchnia terenu10000.0 m²
Powierzchnia zabudowy3000.0 m²
Data realizacji (koniec)2012

Wyświetl większą mapę

Współczesna architektura we Francji: korona miastaTeatr 95, położony naprzeciw prefektury, mieści się w jednym z pierwszych budynków nowego miasta z lat 70. XX wieku. Decyzja o założeniu Cergy-Pontoise zapadła w latach 60. Koncepcja założenia kilku nowych miast wiązała się z problemem niekontrolowanego powiększania się powierzchni Paryża. Nowe ośrodki miały odciążyć pobliską metropolię. Miasta satelitarne szybko się rozwijały. W ciągu zaledwie czterech dekad budynek obecnego teatru kilkukrotnie zmieniał funkcję. Pierwotnie był siedzibą szkoły architektury i urbanistyki w Cergy Pontoise, następnie mieściła się w nim  akademia sztuk pięknych, wreszcie teatr. W budynku mieści się 400-miejscowa widownia, scena i zaplecze techniczne.Zmiana przeznaczenia wiązała się z daleko idącą przebudową wnętrz i samej bryły obiektu. Autorzy przebudowy, projektanci z pracowni architektonicznej GPAA, starali się jednak zachować charakter ważnego dla miasta budynku. Nawiązaniem do pierwotnej formy jest harmonijkowy dach budynku. Zarys widocznego z daleka szczytu kojarzy się z koroną, a wrażenie to wzmacnia barwa elewacji. Ściany budynku pokryte zostały panelami blachy ze stopu miedzi i aluminium. Dzięki dodatkom stopowym miedź nabrała złocistego koloru. Łuskowata powierzchnia miedzianej elewacji mieni się w słońcu jak powierzchnia bizantyjskiej mozaiki. Harmonijkowy kontur dachu odbija się w przestrzeni holu-atrium. Przekształca się tam w ułożone obok siebie lśniące pasy.Forma holu-atrium łączy budynek z biegiem Nici Ariadny – ścieżki dla pieszych, wijącej się nieprzerwanie od południowo-wschodniego do północno-zachodniego krańca miasta.