Fundacja im. Stefana Kuryłowicza, wybitnego twórcy architektury łączącego talenty projektowe z umiejętnościami biznesowymi i organizacyjnymi, powstała w celu promowania odważnej i odpowiedzialnej twórczości architektonicznej z podkreśleniem kulturotwórczej roli architektury oraz społecznej rangi zawodu architekta. Szczególną formą realizacji celów Fundacji jest nagroda przyznawana w dwóch kategoriach – projektowej i teoretycznej.
Założeniem konkursu TEORIA organizowanego przez fundację jest wspieranie rozwoju teoretycznych podstaw architektury, refleksji nad jej wpływem na kulturę i ład w przestrzeni publicznej oraz kulturotwórczą rolą. Zwycięski tekst publikowany jest w dwujęzycznej serii wydawniczej Kultura architektury – architektura kultury. Laureat konkursu otrzymuje ponadto nagrodę finansową w wysokości 3500 zł. W tym roku rozstrzygnięta została trzecia edycja konkursu.
Jury w składzie: Ewa P. Porębska (przewodnicząca), Grzegorz Piątek, Jacek Purchla, Bogna Świątkowska i Marta Urbańska przyznało nagrodę Michałowi Żyle, za pracę Język i rzeczywistość architektury. Jury postanowiło ponadto wyróżnić Natalię Miler-Ogórkiewicz, autorkę pracy Ewaluacja zagadnienia kontekstu i jego roli, za podjęcie kluczowej dla współczesnej architektury tematyki kontekstu. Zdaniem jury, praca charakteryzuje się samodzielnością i autorskim doborem przykładów oraz ambitnym podjęciem próby stworzenia własnych kryteriów i definicji.
Jury postanowiło również wyróżnić Tomasza Gerasa, autora pracy Zagadnienie tożsamości architektury polskiej, za zaproszenie do merytorycznej dyskusji na temat niełatwy, potrzebujący szerokiej debaty. Praca o dużym walorze polemicznym – podkreślili jurorzy.
Stypendium PRAKTYKA to drugi program fundacji, trwający sześć miesięcy mający umożliwić młodym architektom rozwinięcie pomysłu ulepszenia wybranej przestrzeni publicznej w dowolnym mieście w Polsce. Wsparcie ma charakter finansowy (20 000 zł) i merytoryczny.
Prace zgłoszone na tegoroczną, drugą edycję konkursu oceniało jury w składzie: Jakub Wacławek (przewodniczący), Piotr Kuczyński, Przemo Łukasik, Michał Mioduszewski, Aleksandra Wasilkowska oraz Maciej Zawadzki. Spośród 12 nadesłanych projektów wybrano trzy finałowe koncepcje – Garaż miejski Michała Bali, Dach nasz pospolity Przemysława Chimczaka i Macieja Warota oraz Projekt Króliczok Magdaleny Orzeł. Autorzy prac zakwalifikowanych do drugiego etapu mieli czas do końca września, by je rozwinąć, udokumentować i zwizualizować.
Efekty zaprezentowali w ramach drugiego posiedzenia jury 3 października 2016 roku. Za najlepszy uznano projekt Przemysława Chimczaka i Macieja Warota Dach nasz pospolity. Poniżej prezentujemy zwycięskie projekty z opisami autorskimi i opiniami jury.
Temat: Dach nasz pospolity
Autorzy: Przemysław Chimczak (WA PW), Maciej Warot (Absolwent PŚl)
Opis projektu
Dach Nasz Pospolity to koncepcja reanimacji zadaszenia parkingu rozpiętego pomiędzy dwoma Superjednostkami, który jest jednocześnie podwórkiem dla 3000 mieszkańców sosnowieckiego osiedla Jagiellonka. Analiza urbanistyczno- architektoniczna obiektu, struktury społecznej oraz potrzeb mieszkańców pozwoliła zaproponować zagospodarowanie przestrzeni zoptymalizowane pod względem komunikacji, funkcji i sposobu użytkowania. Projekt podwórka został dopełniony elementami małej architektury utrzymanymi w duchu ‘architektury dachowej’, a wykorzystanie już istniejących na przestrzeni zadaszenia elementów da możliwość tchnięcia w nie nowego życia.
Opinia jury
W uzasadnieniu jury wskazywało na odwagę projektantów, rozmach projektu i dobre rozeznanie warunków lokalnych, niezbędnych do jego realizacji. Skala projektu jest ambitna, a jego założenia bliskie wartościom, które przyświecały Stefanowi Kuryłowiczowi, patronowi Stypendium.
Temat: Język i rzeczywistość architektury
Autor: Michał Żyła (WA PK)
Opis projektu (fragment)
Praca dotyczy języka architektury współczesnej i sformułowań, które używamy, mówiąc o architekturze, a które niekoniecznie odpowiadają zmieniającej się rzeczywistości architektonicznej.
Opinia jury
Praca o bardzo dobrej strukturze, jest ambitną próbą uporządkowania języka opisu i analizy architektury współczesnej. Autor rozważa nie tylko kwestie leksykalne, w tym różnice w etymologii i semantyce kluczowych terminów angielskich i ich przyjętych polskich odpowiedników, ale i szersze kwestie filozoficzne. Przede wszystkim przedstawia refleksje na temat zachodniego i wschodniego rozumienia relacji natury i kultury, w tym architektury. Zarazem podnosi wartość realistycznych, stosownych i skromnych, lecz skutecznych ingerencji architektonicznych. Zaletą pracy jest umiejętność przedstawienia problemu za pomocą modeli.