Spis treści
- Radykalnie inna propozycja konkursowa
- Nie ma nic romantycznego w kwestii wtórnego użycia materiałów w nowej architekturze
- To nie jest nisza. To główny nurt architektury
- Polskie środowisko architektoniczne żyje w izolacji i samotności intelektualnej
- Takie budowanie wymaga wysiłku, ale jest możliwe
- Architektura-murator. Podcast 30/30
Radykalnie inna propozycja konkursowa
Nasza rozmowa zaczęła się od serii pytań o samą decyzję związaną z udziałem w konkursie na przebudowę wrocławskiego Muzeum Architektury. Ciekawiło mnie, czy Michał Sikorski zgłaszając tak radykalny projekt liczył w ogóle na wygraną? Dlaczego postanowił zainwestować kilkadziesiąt tysięcy złotych w przygotowanie tej koncepcji i jej zgłoszenie? Obserwując wyniki podobnych konkursów w ostatnich latach trudno było założyć, że tym razem szansę na wygraną ma projekt stawiający w centrum zainteresowania architekturę opartą na zasadzie minimalizacji śladu węglowego obiektu i ograniczeniu zużycia zasobów naturalnych - również poprzez wykorzystanie materiałów pochodzących z odzysku?
Przeczytaj również:
Nowe Muzeum Architektury we Wrocławiu. Czy tak wygląda przyszłość architektury?
Muzeum z odzysku! Bardzo odważna decyzja jury konkursu na rozbudowę Muzeum Architektury we Wrocławiu
Modernizacja gotyckiego Muzeum Architektury we Wrocławiu - ogłoszono konkurs
Na pewno nie stać nas - małej pracowni autorskiej - żeby coś składać dla zabawy, czy w imię teorii albo chęci posuwania dyscyplinę naprzód. To jest luksus. Tutaj akurat jest to efekt takiej kalkulacji powiedziałbym pół-excelowa, pół intuicyjna – wyjaśnia Michał Sikorski – Uznałem, że ten konkurs wygląda dobrze. Jest interesujący temat, arcyciekawe miejsce, bardzo świadomy zamawiający jako instytucja. Do tego kompetentny skład sądu konkursowego i dobrze przygotowana inwestycja. Wszystko się zgadzało się i przemawiało za tym, żeby podjąć to ryzyko, zaangażować nasz czas i nasze środki.
Nie ma nic romantycznego w kwestii wtórnego użycia materiałów w nowej architekturze
Sikorski zwraca uwagę, że prowadzona przez niego pracownia od lat zajmuje się tematem wtórnego użycia materiałów budowlanych. Jego wcześniejsze doświadczenia w pracy przy realizacji dużych inwestycji w sektorze edukacji pozwoliły mu zaś nabrać pewności, że to jest odpowiedni moment na tego typu realizację w Polsce.
My się interesujemy taką architekturę nie z pobudek, powiedzmy, romantycznych i wiary w to, że materiał zasługuje na drugie życie. To raczej efekt pragmatycznego dążenia do tego, żeby budować lepiej, w sposób bardziej zrównoważony i z mniejszym śladem węglowym. Zarazem widzę tam możliwość powstania nowego podejścia do architektury, nowych estetyk, nie tylko w sensie wyglądu, ale tego jak się myśli o projektowaniu. Widzę tam duży potencjał. To jest coś, nad czym my pracujemy od dawna. Jest to bardzo trudne i ciężkie do wdrożenia, ale to nie znaczy, że nie trzeba próbować.
To nie jest nisza. To główny nurt architektury
Co wynik tego konkursu, a przede wszystkim środowiskowe reakcje, mówią dziś o polskiej architekturze? To pytanie pojawił się w również w kontekście Muzeum Ningbo autorstwa Wang Shu & Lu Wenyu Amateur Architecture Studio. Ten zaprojektowany w 2003 roku budynek opiera się na tej samej zasadzie, co koncepcja pracowni TŁO. Na elewacjach tego obiektu zastosowano ponad 20 różnych rodzajów materiałów – m.in. cegłę, dachówkę i kamień pochodzące z rozebranych wiejskich domów stojących w tej okolicy. Połączono w ten sposób tradycyjną technikę budowania lokalnej, ubogiej ludności z nowoczesną technologią. Wang Shu za architekturę bezkompromisową, odpowiedzialną i wyrastającą ze specyficznej kultury i tradycji miejsca został w 2012 roku wyróżniony Nagrodą Pritzkera. Zwróciłem uwagę, że w tym samym czasie osobę idealnego projektanta Muzeum Sztuki Nowoczesnej widziano we Franku Gherym, a nawet dziś projekt Sikorskiego wydaje się być zbyt nowatorski.
Przeczytaj:
Architekt odpowiada:
To nie jest dla mnie jakieś bardzo niszowe novum. To jest mainstream architektury. My tutaj odnieśliśmy się do projektu Wang Shu i Lu Wenyu bardzo świadomie, ale też trochę na tej zasadzie, by w opisie uwiarygodnić naszą propozycję. Przecież dokładnie – już 20 lat temu – podobnego tego typu elewacje powstawały i zyskały międzynarodowe uznanie.
Polskie środowisko architektoniczne żyje w izolacji i samotności intelektualnej
W tym kontekście Sikorski zwrócił też uwagę na dużą izolację polskiego środowiska architektonicznego, które jest przede wszystkim efektem wyspowości naszych uczelni wyższych:
Jesteśmy w bardzo dużej izolacji jako scena architektoniczna i bardzo samotni intelektualnie. Nikt nic nie wie w Europie Zachodniej na tema tego, co się w Polsce dzieje. My też się nimi za bardzo nie interesujemy. Według mnie to, czego nam kompletnie brakuje, to uczelni jako platform interakcji, które sprawiają, że jest ta wymiana pomysłów i że ludzie się znają między sobą. Polskie uczelnie architektoniczne są wyspami, które ze sobą mało gadają zarówno w kraju, jak i za jego granicami.
Tegoroczne sukcesy takich projektów jak Park Akcji Burza (najlepsza przestrzeń publiczna w Europie), Roberta Koniecznego (finalista Mies van Rohe Award) czy Aleksandry Wasilkowskiej (shortlista tej samej nagrody) nie zmieniają zdania założyciela pracowni TŁO. Zwraca on bowiem uwagę nie na indywidualne osiągnięcia poszczególnych osób, a strukturalną zdolność polskiej architektury do uczestniczenia w międzynarodowej debacie o architekturze.
Przeczytaj:
Targ Błonie z nominacją do Mies van der Rohe Awards! [Zdjęcia]
Takie budowanie wymaga wysiłku, ale jest możliwe
Drugą część naszej rozmowy zdominowały wątki związane z realizacją obiektów w oparciu o wtórne użycie materiałów. Nie tylko polskie, ale również europejskie prawo stawia tu wiele wyzwań i barier. Dlatego proces dalszego projektowania, a następnie budowy będzie w tym przypadku równie interesujący, jak sam projekt.
Jesteście ciekawi, jakie doświadczenia ma w tej kwestii Michał Sikorski? I jakich trudności spodziewa się na etapie realizacji swojego pomysłu? Zapraszam do wysłuchania całego podcastu.
Architektura-murator. Podcast 30/30
Nasz redakcyjny podcast znajdziesz we wszystkich dobrych serwisach podcastowych. Wyszukaj “Architektura-murator. Podcast 30/30” i zobacz nasze inne rozmowy - z Ewą Kuryłowicz o teorii i praktyce architektury; z Anną Cymer o tym, że architektoniczne dyskusje oparte o samej estetyce nie są zbyt wiele warte; ze Zbigniewem Maćkowem o tym, jak idzie w deweloperkę, z Grzegorzem Piątkiem o słusznym pięknie architektury, z Robertem Konieczny - o warunkach pracy i międzynarodowym uznaniu; Moniką Arczyńską o architektonicznej odwadze i organizowaniu konkursów; z Sylwią Goryczką z Humanscale o tym, czy umiemy dobrze siedzieć; z Markiem Chrobakiem, nowym prezesem SARP, o wyzwaniach, przed którymi stoi architektura; z Aleksandrą Wasilkowską o projektowaniu tego, co unika powszechnemu zainteresowaniu; oraz z Ewą P. Porębską - o tym, jak przeszłość miesza się z przyszłością polskiej architektury.
Podcast 30/30 to nasz redakcyjny podcast jubileuszowy. To rozmowy o doświadczeniach z przeszłości i wyzwaniach z przyszłości. Komentujemy tu architektoniczne słowa i czyny, przyglądamy się zmianom technologicznym oraz szukamy definicji piękna w niezwykle niespokojnych czasach. Architektura-murator od 30 lat towarzyszy polskiej architekturze. Prezentujemy najlepsze obiekty, inspirujemy do dyskusji i śledzimy kluczowe zmiany.
Partnerami podcastu i 30-lecia "Architektury-murator" są Dyson, Humanscale, Equitone, Fakro, Arhend oraz Isover, Weber i Rigips.
Kim jest Michał Sikorski i czym zajmuje się pracownia TŁO?
Informacje ze strony WWW pracowni:
Tło to warszawska pracownia architektoniczna prowadzona przez Michała Sikorskiego. Zapożyczając narzędzia projektowe z warsztatów urbanisty i architekta krajobrazu, traktujemy projektowanie przestrzeni jako złożony proces transformacji zastanej sytuacji, bardziej niż jako jednostronne wdrażanie "wizji". Niezależnie od funkcji i skali projektu, interesuje nas dodanie nowych jakości użytkowych do miejsc. Obok przestrzeni, czas jest dla nas kluczowy. Interesujemy się zarówno hedonistyczną tymczasowością, tradycyjną trwałością jak i długoterminową planistyką.
Michał Sikorski jest architektem i urbanistą. Ukończył École Nationale Supérieure d’Architecture de Paris La Villette. W latach 2008–2017, jako lider projektu w belgijskiej pracowni architektonicznej Xaveer De Geyter (XDGA), nadzorował realizację planu generalnego kampusu Paris-Saclay oraz nowego centrum nauki dla Wydziału Zarządzania Uniwersytetu w Strasburgu. Jest współzałożycielem francuskiego biura architektonicznego UN1ON. W latach 2017–2021 był głównym architektem w Biurze Innowacji Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadził zajęcia i prowadził badania na różnych europejskich uczelniach architektonicznych, w tym w ETH Zürich. Obecnie wykłada urbanistykę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 2021 roku założył własną pracownię architektoniczną – TŁO.
Ten projekt został przygotowany przez zespół autorski: Michał Sikorski, Nicolo Signori, Anna Nauwaldt, Michalina Kubiak, Natalia Budnik; współpraca: Jan Jabłoński, Mateusz Zawadzki, Pola Machinska, Justyna Zawada, Michał Salamonowicz, Aleksandra Kędziorek, MIOVIZ, Fundacja BRDA.
----
Dziękujemy, że tu jesteś. Zobacz, co jeszcze dla Ciebie mamy:
