Jak będziemy żyć razem? Potrzebujemy nowej umowy społecznej. Wobec pogłębiających się podziałów politycznych i rosnących nierówności ekonomicznych zwracamy się do architektów, by wymyślili przestrzenie, w których możemy żyć razem, okazując sobie szczodrość: - razem jako istoty ludzkie, które mimo rosnącej indywidualności pragną wzajemnych kontaktów i kontaktów z innymi gatunkami w przestrzeni cyfrowej i rzeczywistej; - razem jako nowe rodziny szukające bardziej zróżnicowanych i godniejszych przestrzeni do zamieszkiwania; - razem jako kształtujące się społeczności wymagające sprawiedliwości, przynależności i tożsamości przestrzennej; - razem wobec granic politycznych, wyobrażając sobie nową geografię powiązań; - i razem jako planeta, którą czekają kryzysy wymagające działań globalnych, byśmy w ogóle mogli przeżyć. Architektów zaproszonych do udziału w biennale zachęca się do włączenia w nie przedstawicieli różnych dziedzin i ugrupowań zawodowych: artystów, budowniczych i rzemieślników, ale także polityków, dziennikarzy, przedstawicieli nauk społecznych i zwykłych obywateli. Nasze biennale podkreślić ma bowiem istotną rolę architekta jako przyjaznego organizatora i kustosza umowy przestrzennej. Równocześnie 17. wystawa wskazuje także, że architektura – w swym szczególnym wymiarze materialnym, przestrzennym i kulturowym – stanowi inspirację dla naszych sposobów życia razem. W tym sensie prosimy uczestników, by podkreślili te aspekty głównego tematu, które odnoszą się wyłącznie do architektury.
To artykuł, do którego dostęp mają prenumeratorzy cyfrowej „Architektury-murator”.Chcesz dalej czytać ten tekst?
