Centrum Nanotechnologii w Gdańsku

Nazwa obiektu	Centrum Nanotechnologii Politechniki Gdańskiej – budynek B
Adres obiektu	Gdańsk, ul. Siedlicka 2
Autorzy	P.P.W. FORT, architekci Antoni Taraszkiewicz (główny projektant), Karolina Taraszkiewicz, Agnieszka Malinowska
Współpraca autorska	architekci Piotr Mazur, Wojciech Targowski, Roksana Czartopolska-Bętlejewska, Mateusz Gerigk, Agnieszka Gruda, Ewa Staniszewska, Tomasz Zalewski
Architektura wnętrz	architekci Antoni Taraszkiewicz, Karolina Taraszkiewicz, Agnieszka Malinowska, Magdalena Adamus
Konstrukcja	MSE, Zbigniew Wilk
Generalny wykonawca	MIRBUD
Inwestor	Politechnika Gdańska
Powierzchnia terenu	5533.0 m²
Powierzchnia zabudowy	1094.0 m²
Powierzchnia użytkowa	4929.0 m²
Powierzchnia całkowita	5824.0 m²
Kubatura	25857.0 m³
Projekt	2012
Data realizacji (koniec)	2015
Koszt inwestycji	24 500 000 PLN

Politechnika Gdańska chętnie podkreśla swój dwoisty charakter – nowoczesnego ośrodka akademickiego, rozwijającego innowacyjne technologie, a jednocześnie uczelni z tradycjami. W kreowaniu tego wizerunku pomaga otoczony zielenią kampus w dzielnicy Wrzeszcz. Dominują tam sukcesywnie modernizowane ponadstuletnie gmachy z czerwonej cegły z kamiennymi i miedzianymi detalami, które sukcesywnie uzupełniane są o nowe inwestycje. Jedną z nich jest oddany w ubiegłym roku budynek B Centrum Nanotechnologii, według konkursowego projektu pracowni FORT z 2011 roku. W przeciwieństwie do wielu współcześnie zrealizowanych tu obiektów, daleki jest od dosłownego powtarzania architektonicznych motywów kampusu.

Odwołuje się do nich głównie szlachetnym materiałem elewacyjnym i jego czerwonym odcieniem, podobnie jak katowicka CINiBA projektu HS99, której fasady z czerwonego piaskowca nawiązują do powszechnie używanej na Śląsku cegły. Front przykrywa ażurowa kamienna ściana, przywodząca na myśl m.in. ratusz w Murcji autorstwa Rafaela Moneo. Wąskie okna kadrują szczegóły budynków kampusu, ale najbardziej spektakularne widoki zapewnia taras wzdłuż ostatniej kondygnacji. Docelowo mają się tam znaleźć stoliki wydziałowej kafeterii.

Oprócz serca obiektu – laboratoriów ze specjalistycznym sprzętem – w centrum znajdują się również m.in. sale seminaryjne, biura oraz audytorium. Na każdym piętrze zaaranżowano wiele nieformalnych miejsc do pracy i spotkań. Z uwagi na ograniczenia budżetowe, wykończenia i wyposażenie wnętrz wydają się skromniejsze niż w konkursowej propozycji. Podjęto jednak racjonalną decyzję o zainwestowaniu najwięcej w te elementy, które nie będą podlegały szybkiej wymianie, przede wszystkim w wysoką jakość elewacyjnej kamieniarki. Rewolucję w skali kampusu, który mimo wyjątkowej architektury nie miał dotąd szczęścia do atrakcyjnych przestrzeni między budynkami, stanowi przy tym otwarty plac z płytką sadzawką i kamiennymi siedziskami.

Punktem odniesienia był dla nas zespół uczelnianych obiektów w stylu neorenesansu niderlandzkiego, zaprojektowaliśmy więc „czerwony” budynek o kondygnacjach oddzielonych pasami jasnego piaskowca. zaproponowana artykulacja fasad pozwoliła na finezyjną „zabawę” światłem i cieniem, dzięki której charakter gmachu zmienia się w zależności od pory dnia.

Antoni Taraszkiewicz