Anandaloy, co po bengalsku znaczy Miejsce Głębokiej Radości, to niekonwencjonalny budynek z gliny i bambusa, pokazujący w jaki sposób architektura może mierzyć się ze zmianami klimatycznymi i nierównością społeczną. Mieści ośrodek terapeutyczny dla osób niepełnosprawnych oraz warsztat tkacki fair-trade dla miejscowych kobiet. W projekcie Anandaloy Anna Heringer sprytnie przeplata ze sobą aspekty ekologiczne, społeczne i architektoniczne. Niemiecka architektka projektuje w sposób zrównoważony, korzystając z dostępnych materiałów i angażując ludzi, tak by mogli nauczyć się budować dla siebie. Stwarza również nowe możliwości dla kobiet oraz osób niepełnosprawnych. Czuje się, że ma prawdziwy szacunek dla kultury, dla ludzi i samego miejsca - mówi o laureatce przewodnicząca jury tegorocznej OBEL AWARD amerykańska projektantka krajobrazu Martha Schwartz. Oprócz niej w skład sądu konkursowego weszli architekci Kjetil Trædal Thorsen (Snöhetta), Louis Becker (Henning Larsen) i XU Tiantian (DnA) oraz emerytowany profesor filozofii Wilhelm Vossenkuhl.
Anna Heringer: kim jest laureatka OBEL AWARD
Anna Heringer (ur. 1977) dorastała w bawarskim Laufen. Gdy miała 19 lat, wyjechała do Bangladeszu. Mieszkając tam przez rok, nauczyła się bengalskiego i głęboko wrosła w lokalną kulturę. Obecnie jako projektantka i profesor honorowy Katedry Architektury Glinianej, Kultur Budowlanych i Zrównoważonego Rozwoju UNESCO, koncentruje się na wykorzystaniu naturalnych i łatwo dostępnych materiałów budowlanych. Przez lata realizowała projekty w Azji, Afryce i Europie, za które otrzymała wiele nagród (m.in. Global Award for Sustainable Architecture czy AR Emerging Architecture Award).
OBEL AWARD przyznawana jest corocznie projektom z pięciu minionych lat przez kopenhaską Fundację Henrika Frode Obela – duńskiego biznesmena, który przeznaczył część swojego majątku na wspieranie architektury. O nagrodę nie można się ubiegać, bo proces nominacji ma charakter zamknięty. Pierwszym laureatem został w ubiegłym roku Japończyk Junya Ishigami. Wyróżniono go za realizację Wodnego Ogrodu w Tochigi.
Czytaj też: OBEL AWARD po raz pierwszy |
