Mocowana na cięgnach fasada gmachu została zrealizowana w oparciu o rozwiązanie punktowego podparcia szkła Lilli Systems. Podkonstrukcję stanowi stalowa kratownica pionowo rozpięta pomiędzy profilami HEB, będącymi elementami głównej konstrukcji budynku. Liny stalowe, czyli pionowe pasy kratownicy, zostały stężone horyzontalnie i diagonalnie układem cięgien i prętów mocowanych do blach węzłowych rozmieszczonych krzyżowo w konfiguracji wypracowanej na podstawie obliczeń statycznych. Na tak zaprojektowanej podkonstrukcji, przy użyciu mocowań SJS Lilli Systems, zostały zawieszone panele trawionego szkła laminowanego z nadrukiem ceramicznym.
i
Usytuowano je w pionowych rzędach obróconych o 11° w stosunku do płaszczyzny elewacji. Projekt konstrukcji powstał w oparciu o obliczenia wykonane przez inżyniera Lorenzo Lilliego przy współpracy z Robertem Kocurem i Tomaszem Karwatką ze Studia Profil. Dzięki przyjętej do obliczeń metodzie elementów skończonych nieliniowych, możliwe było precyzyjne określenie parametrów dla poszczególnych elementów cięgnowych oraz zoptymalizowanie siły naciągu. Największe wyzwanie stanowiło właściwe zamodelowanie struktury, gdyż w jej obrębie zaistniało jednocześnie kilka czynników.
i
Po pierwsze, należało wziąć pod uwagę, że fasada na kanwie z cięgien stalowych będzie wykazywała cechy szczególne, choćby ze względu na obróconą w stosunku do jej płaszczyzny geometrię szklenia; musieliśmy zbadać, jak zachowa się fasada, kiedy zostanie poddana działaniu wiatru, a ułożone niczym łuska panele szklane będą generować zawirowania powietrza oraz deformacje wzdłuż samej konstrukcji. Kolejne wyzwanie wynikało z wielkości wbudowanych już w konstrukcję dźwigarów wspornikowych, do których mocowane miały być pionowe liny stalowe. Trzeba było tak skalkulować elementy, aby bezpiecznie przeniosły wszelkie obciążenia. W tym celu należało precyzyjnie określić kolejność i fazy stężania poszczególnych lin oraz siły ich naciągu.
