Zadaniem uczestników było opracowanie studialnego projektu dwóch niezależnych przekryć amfiteatru w Łazienkach: sceny i widowni, mogącej pomieścić do 500 osób. Zadaszenie miało być sezonowe lub czasowe, zaprojektowane w konstrukcji lekkiej i rozbieralnej. Przedstawione koncepcje powinny przewidywać rozwiązania przyszłościowe oraz realne do wykonania zarówno pod kątem efektywności ekonomicznej procesu budowlanego, niskich kosztów eksploatacyjnych w okresie użytkowania, jak również pozytywnego oddziaływania na środowisko naturalne. Koncepcje winny także w sposób optymalny wpisywać nowy obiekt w kontekst historyczny – czytamy w ogłoszeniu.
W jury pod przewodnictwem Mariusza Ścisło znaleźli się m.in. architekci Janusz Janik, Krzysztof Ozimek, Barbara Jezierska i Jacek Krych, a także przedstawiciele placówki: Marianna Otmianowska, zastępca dyrektora ds. konserwatorskich i technicznych, Kamilla Pereta, główny konserwator oraz Andrzej Chomczyk, kierownik działu utrzymania i serwisowania technicznego obiektów MŁK.
Sędziowie postanowili nie przyznawać pierwszej nagrody. Drugą, w wysokości 40 tys. zł oraz 30 tys. zł jako wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do koncepcji konkursowej, otrzymała pracownia DiM’84 Dom i Miasto, w składzie: Czesław Bielecki, Piotr Kołakowski, Barbara Pietrasik (architektura), Stanisław Wierzbicki, Marcin Karczmarczyk, Zbigniew Czajewski (konstrukcja) oraz Małgorzata i Ryszard Koniewiczowie (technologia realizacji i montażu).
i
Nagrodę przyznano za propozycję rozwiązania, które zakłada minimalną ingerencję elementów konstrukcyjnych w obiekt zabytkowy (...). Sąd docenił próbę rozwiązania skomplikowanego zadania projektowego uwzględniającego uwarunkowania konserwatorskie nieingerencji w stałe elementy obiektu widowni i sceny – uzasadniało jury, podkreślając jednak, że koncepcja nie spełnia w pełni oczekiwań funkcjonalnych ze strony zamawiającego i sądu, ale daje możliwość prowadzenia dalszych prac projektowych.
Zadaszenie sceny autorzy zaproponowali w formie dwóch teleskopowych słupów podtrzymujących składany na połowę okręg, na którym rozpięto membranę. W podobny sposób rozwiązano przekrycie amfiteatru. W założeniach podkreślają, że projektowana konstrukcja nie stanowi obiektu budowlanego, lecz urządzenie techniczne, które można będzie ukryć pod ziemią w ciągu kilkunastu godzin. Jedynym śladem po złożeniu teleskopowej konstrukcji niosącej stalowy ring i po demontażu membrany będą stalowe ocynkowane pokrywy kanału technicznego w poziomie ścieżek. Natomiast konstrukcja zadaszenia sceny po złożeniu (...) nie wychodzi poza bryły drewnianych pawilonów zascenia w gęstym starodrzewie – tłumaczą architekci.
i
Przewidzieli, że ring zadaszenia amfiteatru po zmontowaniu i zamocowaniu do słupów nie będzie demontowany, a jedynie opuszczany razem z teleskopowymi słupami do odpowiedniego, zakrywanego kanału. Z kolei ring zadaszenia sceny został pomyślany jako dwuczęściowy, z jedną połową zamontowaną na stałe na słupach, drugą składaną. Elementami demontowanymi po sezonie letnim byłyby jedynie membrany i liny z osprzętem.
Poszczególne segmenty teleskopowych słupów podpierających zadaszenia są sekwencyjnie wysuwane przy pomocy siłowników hydraulicznych i w położeniu docelowym stabilizowane dzięki śrubowym połączeniom kołnierzowym. Połączenia te zostały tak zaprojektowane, aby nie ograniczały możliwości wysuwu poszczególnych segmentów słupów, tzn. zastosowano kołnierzowe elementy montażowe, które są instalowane dopiero po pełnym wysunięciu kolejnych segmentów. Słupy mają średnicę 1,5 m u podstawy, 70 cm na wysokości ringów i 50 cm u wierzchołka – czytamy w opisie pracy.
Jury przyznało też jedno wyróżnienie. Otrzymał je projekt autorstwa biura BP Projekt Kazimierz Butelski.
Pomysł zadaszenia amfiteatru w Łazienkach od początku budzi kontrowersje. W zupełnie inny sposób rozwiązano przekrycie Teatru Letniego im. Heleny Majdaniec w Szczecinie z 1976 roku. Zwycięska koncepcja pracowni Flanagan Lawrence proponuje konstrukcję dachu niezależną od istniejącego żelbetowego łuku. Architekci oparli ją na krzywoliniowej kratownicy pełniącej jednocześnie rolę ramy dla konstrukcji kablowej.
