Kiedy mówimy o polskiej, rodzimej czy narodowej architekturze, najczęściej odnosimy się do tradycji, jakże dawno temu ugruntowanych książką Czy mamy polską architekturę? Stefana Szyllera. Jak zauważa Małgorzata Omilanowska w dziele poświęconym temu architektowi, na przełomie XVIII i XIX wieku na fali historyzmu ideologicznie najistotniejszym aspektem w architekturze była potrzeba zaznaczenia swej odrębności narodowej, a w Polsce, podobnie jak i w innych krajach, poszukiwania stylu narodowego skoncentrowały się na sięganiu do dwóch wzorców – w okresie późnego historyzmu do własnego dziedzictwa architektonicznego, a wraz ze wzrostem zainteresowania etnografią także do rodzimej sztuki ludowej. Wielu badaczy, historyków i architektów do dziś postrzega wartości rodzimej architektury w tych kategoriach. Ale polska architektura ma też swoje oblicze awangardowe. To projektowanie w poszukiwaniu innowacji, eksperymentu, będące odpowiedzią na społeczne, ekonomiczne, techniczne czy ekologiczne wyzwania. Takiej architekturze poświęciliśmy cykl PIERWSZE W POLSCE. O przełomowych budynkach w historii polskiej architektury specjalnie dla „Architektury-murator” pisali w latach 2011-2015 wybitni znawcy, badacze, historycy i architekci: Irma Kozina, Hanna Faryna-Paszkiewicz, Maciej Czarnecki, Łukasz Wojciechowski.
Czy takie budowle, nowe idee, śmiałe wizje pojawiają się współcześnie? Które pracownie, uczelnie poszerzają pole eksperymentu w architekturze? Odpowiedzi na te pytania redakcja „Architektury-murator” poszukiwała w 2017 roku, organizując konkurs „Innowacje w architekturze”. I choć jury dostrzegło wówczas ogromny potencjał polskich pracowni biorących udział w konkursie, jednak nie wskazało przykładu polskiego biura, które mogłoby stanowić punkt odniesienia w rozwijaniu innowacji w rozumieniu globalnym. Tak więc wszystko jeszcze przed nami.
Pobierz dodatek Pierwsze w Polsce w wersji .pdf.
