| Nazwa obiektu | Muzeum The Twist |
| Adres obiektu | Jevnaker, Norwegia |
| Autorzy | Bjarke Ingels Group (BIG) |
| Współpraca autorska | AKT II; ÅF Belysning, AS Byggeanalyse, Baumetall Design, BIG Ideas, Bladt Industries, Brekke & Strand, Davis Langdon, DIFK, ECT, Element Arkitekter, Erichsen & Horgen, Fokus Rådgivning, GCAM, Grindaker, Lüchinger & Meyer, Max Fordham, MIR, Rambøll |
| Inwestor | Kistefos Museum |
| Powierzchnia całkowita | 1000.0 m² |
| Data realizacji (koniec) | 2019 |
Choć umiejscowienie muzeum sztuki współczesnej z dala od miejskiego zgiełku nie jest niczym nowym, trend ten zaczyna być coraz bardziej zauważalny. Kistefos to oddalona o 40 km na północ od stolicy Norwegii wioska, w której pod koniec XIX wieku Anders Sveaas założył młyn produkujący pulpę drzewną, wykorzystując siły pobliskiego wodospadu. Umiejscowiony na zalesionym, górzystym terenie projekt wpisuje się w walory krajobrazowe idyllicznej krainy. Wąski strumień wody, przepływając przez wodospad i okalające go XIX wieczne budynki dawnych fabryk oraz tamę, rozlewa się u podnóża stromej góry po stronie północnej i gęsto zalesionej doliny od strony południowej.
Ponad 100 lat od założenia fabryk przetwórstwa drewna, prawnuk właściciela odkupił w 1991 roku tereny od norweskiego odpowiednika państwowej spółki energetycznej, by oddać je pod wynajem Muzeum Kistefos. Jego ideą było stworzenie w tym miejscu największego w Europie Północnej parku z rzeźbami sztuki współczesnej, swobodnie porozrzucanych wśród zabudowań dawnej fabryki. Obecnie muzeum Kistefos ma w swojej kolekcji prace takich artystów, jak Yayoi Kusama, Marc Quinn, Jeppe Hein i corocznie zwiększa liczbę zwiedzających. Ze względu na rosnące zainteresowanie oraz konieczność powiększenia wewnętrznej przestrzeni wystawienniczej instytucja zdecydował się na rozbudowę.
The Twist projektu Bjarke Ingels Group
Do współpracy przy projekcie pawilonu The Twist zaproszono duńską pracownię architektoniczną Bjarke Ingels Group. Zaproponowana koncepcja stanowiła nie tylko dodatkowe 1000 m² powierzchni wystawienniczej, ale także zwiększenie powierzchni parku poprzez domknięcie trasy zwiedzania, tworząc most od strony zachodniej. Pawilon wiąże brzeg północny z południowym, a swoją oryginalną formą stał się kolejną instalacją przestrzenną muzealnego parku.
Prosty zabieg skrętu geometrii pawilonu o 90 stopni w jego środkowej części wystarczył, by za pomocą skali oraz formy wykorzystanej okładziny uzyskać ciekawy i lekki wizualnie efekt geometryczny, dzieląc jednocześnie ekspozycje na „zamkniętą” część od strony południowej (z wykorzystaniem wyłącznie sztucznego oświetlenia) oraz „otwartą” z panoramicznym widokiem na park od strony północnej.
To artykuł, do którego dostęp mają prenumeratorzy cyfrowej „Architektury-murator”.Chcesz dalej czytać ten tekst?
