Studia nad tektoniczną kulturą umożliwiają ponowne prze myślenie całej nowoczesnej modernistycznej tradycji w architekturze. Pojęcie tektoniki w ujęciu Framptona – skupienie się na architekturze jako konstrukcyjnym rzemiośle – stanowi bezpośrednie wyzwanie dla obecnego sposobu myślenia o artystycznych granicach postmodernizmu i wskazuje przekonującą alternatywę. Frampton twierdzi, iż nowoczesna architektura jest niezmienna tak w strukturze i konstrukcji, jak w przestrzeni i formie abstrakcyjnej. Książka składająca się z dziesięciu esejów i epilogu, które podążają śladem historii współczesnej formy jako poetyckiej ewolucji konstrukcji, swoje analityczne ramy opiera na kluczowych francuskich, niemieckich i angielskich lekturach – od XVIII wieku do współczesności. Frampton wyjaśnia zwroty, które miały miejsce w technice budowlanej i tektonicznej wyobraźni prezentowane w pracach takich architektów jak Perret, Wright, Kahn, Scarpa i Mies van der Rohe. Pokazuje, jak zarówno konstrukcyjna forma, jak i materiał, były integralną częścią wyrazu architektonicznego ich pracy. Dowodzi również, że sposób, w jaki te elementy objawiają się w kolejnych projektach, dostarcza podstaw do oceny wybranego projektu jako całości. W końcu rozważa świadomą kultywację tektonicznej tradycji w architekturze jako kluczowego elementu w przyszłym rozwoju formy architektonicznej.Kenneth Frampton, Studies in Tectonic Culture: The Poetics of Construction in Nineteenth and Twentieth Century Architecture, The MIT Press 1995, str. 430
Architektura jako konstrukcja. Kenneth Frampton
Architekt Jan Kubec poleca książkę Kennetha Framptona Studies in Tectonic Culture: The Poetics of Construction in Nineteenth and Twentieth Century Architecture