Projekt obejmował teren wybudowanego w latach 80 peryferyjnego osiedla Justyniszki. Architekci rozmawiali z mieszkańcami osiedla, dowiadując się więcej o ich potrzebach i analizując możliwości wykorzystania zastanej infrastruktury. Tą drogą wyłoniono dwa elementy, których miała dotknąć interwencja - betonowy amfiteatr oraz nieczynną fontannę.
Architekci wprowadzili drewniane elementy o stalowej konstrukcji. Amfiteatr i fontanna zostały przekształcone w miejsca do wypoczynku poprzed umieszczenie na jego stopniach wielofunkcyjnych siedzisk. Poprzez prostą i estetyczną formę, współgrającą z otoczeniem, użytkownicy mogą korzystać z obiektów na wiele sposobów. Według NO Studio, swoim projektem pragnęli pokazać, w jaki sposób drobną interwencją można zmienić przestrzeń na lepsze, osiągając znaczną poprawę przy niewielkim nakładzie kosztów.
Projekt został zainicjowany przez Instytut Adama Mickiewicza we współpracy z Urzędem Miasta Wilno, przy wsparciu Instytutu Polskiego w Wilnie.
